Boven de vijftig, zestig bonst ouderdom soms onverwacht en onaangenaam aan de deur, ervoer Stella Ruisch. Zo besloot de spatader, die zich sinds de zwangerschap -gelukkig- aan de binnenkant van haar linkerkuit bevond, zich te melden Met een kwaal die jaarlijks menig leeftijdgenoot blijkt te treffen: aderontsteking.
Thuisarts.nl
De diagnose had ik snel genoeg gesteld, toen de plek rond de spatader rood en warm begon aan te voelen. Had ik maar niet zo eigenwijs moeten zijn bij de begrafenis van een oud-collega uren te blijven staan. Dat moest wel de oorzaak zijn van mijn aderontsteking. Zoals bij elk gezondheids-wissewasje besloot ik te beginnen met het raadplegen van Thuisarts.nl.
Lang hoefde ik niet te zoeken en de remedie bleek simpel te zijn: wachten tot het overgaat en een paracetamolletje slikken als het pijnlijk wordt. Maar dat was het in mijn geval niet. Twee dagen later werd ik een beetje vroeg wakker en dacht aan mijn moeder die in de jaren zestig wéken plat liggen kreeg voorgeschreven bij aderontsteking, zonder rekening te houden met de aanwezigheid van drie kleine kinderen om haar heen. En nu moet ik van Thuisarts.nl vooral blijven bewegen om de kwaal te doen overgaan, lees ik! Maar dat doe ik al.
Trefwoord trombose
Wat zijn spataderen eigenlijk?’ bedacht ik al doezelend in mijn bed. Ja, je ziet ze natuurlijk maar wat houdt het in? De uitleg kreeg ik dezelfde dag, uren later. Deze keer niet van Thuisarts.nl maar van de internist op de spoedeisende hulp. Op de website stond namelijk het trefwoord trombose en gezien de grootte van de rode plek op mijn plek besefte ik dat het geen moment was om eigenwijs te zijn.
Aderontsteking richting hart en longen….
Gelukkig kon ik deze keer meteen terecht bij mijn eigen huisarts met de vraag of ze er even naar kon kijken. ‘Gewoon voor de zekerheid’. En zo zat ik binnen een kwartier na het bezoek op de fiets richting het academisch ziekenhuis, ook voor de zekerheid.
De deuren daar leken automatisch voor me open te gaan. Vooral toen de echoscopie uitwees, dat mijn aderontsteking binnen de norm voor trombose viel, namelijk minder dan 3 centimeter verwijderd van het diepere weefsel, daar waar de belangrijke aderen richting je hart en longen gaat.
Geen lange vlucht, geen overgewicht, genoeg beweging
Uren van wachten op de Eerste Hulp volgden met af en toe een bezoekje van de internist en/ of de assistent in opleiding. Bloed, urine, longen, alles werd onderzocht. En dat voor een rode plek op mijn been, die niet eens zeer deed! Maar de medische stand wist me aardig bezorgd te maken. Ook omdat ik niet voldeed aan het beeld van een typische aderontstekingspatiënt. Telkens weer moest ik de vraag beantwoorden: ‘Misschien een lange vlucht gemaakt met het vliegtuig?’ Nou, nee. En ik had ook geen overgewicht. Te weinig bewegen? Met 2, 3 keer tennissen per week, wandelen en fietsen; lag het daar niet aan.
Al deze factoren vergroten de kans dat er zich een bloedpropje in de aderen nestelt. Niet zo erg als het net onder je huid gebeurt maar het wordt gevaarlijk als de ontsteking én bloedpropjes in de richting van je belangrijke bloedvaten gaat. ‘Dan loop je het grootste risico op een longembolie’, had de echoscopist uitgelegd en beland je op zijn minst op de intensive care of erger.
Bloedverdunners voor aderontsteking
Hoe typisch vrouwelijk ben ik! Want toen de arts me, inmiddels was het buiten donker geworden, vertelde dat ik vier maanden lang bloedverdunners moest gaan slikken, dacht ik niet zozeer aan het gevaar dat mijn gezondheid liep. Het ergste vond ik dat hij me adviseerde om voortaan steunkousen te gaan dragen. Steunkousen! Dan was ik pas goed bejaard! Ik keek de internist geschrokken aan. “Nou, ja, zwakte hij het af. “In de zomer mag het onder een rok of korte broek ook wel eens zonder.”
Spataderen wegspuiten geen optie
Inmiddels weet ik dat ik lang niet de enige ben. Leeftijdgenoten doen een coming out over het getob met hun benen. Of raden me aan naar een fleboloog te gaan. Ja, ik kan mijn spataderen laten verhelpen, dat weet ik. Maar ik ga op het medisch advies af dat waarschuwt dat nieuwe bloedvaten die zich dan vormen niet dezelfde kwaliteit hebben. En steeds zwakker worden en opnieuw tot spataderen kunnen worden.
“Vergelijk het met een uitgelubberd kous,’ zei de jonge internist bij de controle. “De klepjes in uw spatader sluiten niet meer goed. Ze vangen gemakkelijk een bloedstolseltje op, die daar dan blijft haken. Een euvel dat niet per se met ouderdom heeft te maken,” troostte hij me. “Maar dan wel vaker voorkomt,” voegde hij er snel aan toe. En die steunkousen, tja. Hij snapte wel dat ik die niet áltijd wilde dragen. Maar alleen op momenten dat het risico van een ontsteking groter wordt.
Met schaamrood op de kaken: steunkousen zitten wél lekker
En nu heb ik ze voor het eerst aan. Speciaal op maat gemaakt en vergoed door de verzekering. En ik moet, héél eerlijk, toegeven: ze zitten wel lekker. Ik kan ze iedereen met spataderen aanraden, beken ik, met het schaamrood op de kaken. Mijn benen voelen zich er ook goed bij. En ach, onder een broek zie je er niets van!
Meer lezen over gezondheid
Stella Ruisch heeft vanaf haar 55ste een aantal kwalen het hoofd moeten bieden, die ze met lezers heeft gedeeld. Zoals een tennisblessure, die ze met behulp van de fysio heeft overwonnen. Een paar jaar later bracht de kaakfysiotherapeut uitkomst bij kauwproblemen. Inmiddels zijn haar conditieoefeningen daardoor behoorlijk uitgebreid…Tja, we moeten in beweging blijven. Daar besteedde Marlies Mielekamp en Stella Ruisch een serie artikelen aan. Tot slot kunnen we alleen maar aanraden om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek naar borstkanker en darmkanker. En pas op met zomaar pijnstillers bij de drogist kopen, want onbeperkt slikken is niet zonder gevaar. Nog meer lezen over gezondheid? Klik dan hier.
©eigen foto’s
Recente reacties