Na afloop van de documentaire ‘They fuck You Up, Your Mum and Dad’ verzucht mijn jongste dochter: “Bij deze film hoort een disclaimer: het zien hiervan kan emoties oproepen!” Het is een compliment aan de maker, Klaartje Quirijns, die nadat ze in 2012 een bobbeltje in haar borst ontdekt, met haar camera bij haar moeder, vader maar ook dochters op zoek gaat naar antwoorden op openstaande vragen uit haar familieverleden.
Ouders laten je hun fouten na
Het resultaat is een liefdevol maar schrijnend filmportret van -falend- ouderschap, dat vanaf deze week in de bioscoop te zien is. De titel, ontleend aan een gedicht van de Engelse dichter Philip Larkin (1922-1985), onderstreept dat nog eens. “Ze naaien je, je ouders, Al was het ook niet zo gemeend; Ze laten je hun fouten na, En nog een paar voor jou alleen” (Vertaling: Peter Verstegen). Probeer met die in de film uitgesproken zinnen en bijbehorende beelden, het rugzakje dat wij ieder bij ons dragen maar dicht te houden. Bij mij bleek, ook al is het zakje nog zo klein, de rits toch open te staan. Wijd genoeg om er na het zien van ‘They Fuck You Up, Your Mum and Dad’ een paar pijnlijke herinneringen uit te laten vallen.
Familiegeheim houdt aandacht vast
In elke familie is er wel een geheim, waarvan het bestaan bekend is maar waar iedereen over zwijgt, is het uitgangspunt waarmee Klaartje de aandacht van de kijker 77 minuten lang vasthoudt. Tijdens de 20 jaar dat Klaartje Quirijns in Amerika woonde, volgde ze jarenlang haar vriend Michael Moskowitz tijdens zijn therapiesessies. Uiteindelijk besluit ze ook de camera op zichzelf en haar eigen ouders en kinderen te richten. En het familiegeheim van haar moeder en vader, die vertrok toen Klaartje een jaar was, boven tafel te krijgen. Wat maar ten dele lukt.
Ik wil ook bij Kirkland op de bank
Vanaf het begin waarin amateurbeelden van schattige kinderen het scherm vullen is al duidelijk dat Klaartje niet alleen haar eigen verhaal wil vertellen maar ook ons verhaal. Die boodschap wordt versterkt door Michaels therapeut Kirkland Vaughans die veelvuldig in beeld komt om scènes uit de film te duiden. Het is bijna niet te geloven dat deze psychoanalist geen acteur is. Als kijker zou ik bijna een probleem willen verzinnen om bij hem op de bank te belanden, zodat ik zacht, humorvol en geruststellend door hem kan worden toegesproken!
Klaartje Quirijns spaart zichzelf niet
De toonzetting van de film wordt ondanks de inhoud nergens zwaar op de hand. Als Michael op de bank vertelt over de geestelijke en lichamelijke mishandeling in zijn jeugd, plakt Klaartje Quirijns er een bijna hilarische scene van een vrouw die messen werpt naar een meisje achteraan. Ook spaart ze zichzelf niet als ze haar puberdochter Roxanne commentaar op haar moederschap vraagt.
They Fuck You Up moet vervolg krijgen…
Als de aftiteling in beeld komt, durf ik mijn jongste dochter te vragen welke fouten ik op mijn beurt als moeder aan haar heb nagelaten. Tot mijn opluchting passen die in een nog kleiner rugzakje dan de mijne. We zien de film nadat ze nog een nacht in haar oude kinderkamer heeft gelogeerd. Ze heeft een feest in de buurt en het komt goed uit als ze dan bij ons kan blijven slapen. Als ik om 3.15 u ’s nachts wakker schiet en constateer dat ze nog niet thuis is, kan ik daarna ouderwets de slaap niet meer vatten. Totdat ik de sleutel in het slot hoor. Misschien moet ‘They Fuck You Up, Your Mum and Dad’ ook maar een vervolg krijgen, maar dan vanuit de ouders.
Meerdanvijftig.nl schrijft regelmatig over films. Zo verscheen onlangs Ask. dr. Ruth, Last Male on Earth, Filmtips in afwachting van Boer Zoekt Vrouw en Unieke beelden van de maan.
Recente reacties