Ik beken schuld: ik heb gezondigd en na het tennissen op donderdagavond één pilsje gedronken.  Nu zit ik in de auto op weg naar huis en ik voel me zóóó goed! Lekker getennist, daarna een leuke derde helft met de maatjes van de tennisclub, waarbij de grappen – ja, sommige best wel pikant- over en weer vlogen. Ik draai de volumeknop keihard, want Coldplay past prima bij mijn stemming.  En gek: ik heb enorm zin om te dansen. Hoe rijmt dat met de boodschap dat ik binnenkort oma word?

Nieuwe generatie oma’s

Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 7 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s. Hiervoor verschenen o.a.: Oma’s zelfbeeld, Breiwerk uit de kast, Echo-feestje.

Mam, doe niet zo stóm!

Beetje lastig, die zin om te dansen, op deze doordeweekse dag, terwijl het tien uur ‘s avonds is en ik in de auto zit. Ik lach naar mezelf in de achteruitkijkspiegel, omdat ik meteen de blik van mijn jongste dochter in mijn verbeelding zie. En ik weet ook wat ze zou zeggen: “Mam, doe niet zo stóm. Je bent al 57!” Maar ik ben de schaamte voorbij. Dus ik dans als ik er zin in heb. En ik durf na meer dan een halve eeuw mijn zang ook buiten de badkamer te laten horen.  Laatst in het café vond mijn publiek niet eens dat het vals klonk. Volgende keer neemt er een zijn accordeon mee en maken we er zelfs een feestje van!

Altijd 8 jaar oud gebleven

Je lichamelijke leeftijd strookt niet altijd met je geestelijke leeftijd; ik weet het. Mijn 80plusvader heeft me ooit lik op stuk gegeven in de discussie over hoe oud of liever jong hij zich voelde door te zeggen: En jij bent altijd 8 jaar oud gebleven! Misschien is dat ook wel zo. Ik hoop het. 8 jaar, daar hoort een blije, verwonderde blik op het leven bij. En geen drempelvrees.

Hoe leuk in Hoppe

Zal mijn kinderen toch maar niet vertellen hoe leuk ik het vorige week in café Hoppe heb gehad. Mijn metgezel, geboren en getogen in de Amsterdamse Pijp kwam twee broers en buurtgenoten tegen, waarvan er een jarig bleek te zijn. Samen dwaalden we door gedeelde herinneringen aan onze -katholieke- jeugd in de jaren ’70. Dus de boodschap van de barman voor de laatste ronde kwam veel te snel. Mijn metgezel haakte af maar ik bleef nog even plakken.

Zelfvertrouwen 8plus

Totdat het feestvierende gezelschap zich ook wilde verplaatsen. Een van de broers boog zich bij de uitgang vertrouwelijk naar me toe en nodigde me uit: “Wil je de nacht niet verder met me voortzetten?” Dat heb ik niet gedaan maar mijn zelfvertrouwen steeg in de taxi op weg naar de echtelijke sponde wel tot boven de 8plus. Ik mag dan bijna oma zijn, ik word nog gewoon versierd!