Het kan geen toeval zijn: begin ik me net zorgen te maken over borstkanker en mijn oog valt op een artikel in de Telegraaf. “Borstkanker zien bijna kinderspel”, staat er boven als kop. Borstkanker vóelen is minder gemakkelijk, heb ik als zestiger ervaren. ‘Is dat bobbeltje nu wel of geen gezwel? Is het wel een bobbeltje? Of is het gewoon wat klierweefsel?’ Vragen die ik me zelf regelmatig stel nu ik de leeftijd krijg waarop mijn moeder een centimetersgrote tumor in haar borst aan het ontwikkelen was.

Scan met contrastvloeistof

Dus laat ik mijn bescheiden borstpartij vrijwillig pletten onder het röntgenapparaat. Geen leuke klus maar het is toch fijn dat er elke twee jaar een check wordt gedaan tijdens het bevolkingsonderzoek. Ook al biedt een positief resultaat geen garanties voor de toekomst. Maar wat lees ik nu in De Telegraaf? Er bestaat al jaren een voor de vrouw aangenamer methode met contrastvloeistof. Oké, soms kun je door die vloeistof een halve (!) minuut een onaangenaam gevoel krijgen. Maar pletten is dan niet meer nodig en zelfs middelbare scholieren kunnen afwijkingen constateren in de scan! Waarom wordt die methode dan niet ingevoerd bij het bevolkingsonderzoek?

Somber gevoel over positie vrouw

borstkanker
De vrouwen in de bekroonde televisieserie Handmaids Tale.

Misschien heb ik te veel afleveringen van de Handmaids Tale gezien. Waardoor ik zo’n somber gevoel heb gekregen over de positie van de vrouw. De televisieserie wordt gedefinieerd als science fiction maar ik zie akelige aanknopingspunten in de werkelijkheid (denk bijvoorbeeld over de vorige week uit Saoedi Arabië gevluchte jonge vrouw).  Gevoed door een voorpublicatie dit weekeinde uit een boek over de vrouwelijke sekse. Schokkend om te lezen dat eigenlijk pas sinds 1998 bekend is hoe onze vagina eigenlijk in elkaar steekt! Eerder was er gewoon te weinig interesse bij de wetenschappers. Als er maar kinderen worden gebaard.

Maastricht doet het al jaren zo

Wat betreft het onderzoek naar borstkanker lees ik dat er gelukkig zeker twee ziekenhuizen die met de zogenaamde contrast-enhanced mammography willen gaan werken. Het Maastricht UMC doet het zo al 6 jaar bij vrouwen die doorverwezen worden uit het bevolkingsonderzoek. Daar is men verbaasd dat er niet vaker met deze methode wordt gewerkt. Ik ook.