Toch maar naar de dokter. Al dat wikken en wegen of ik nou iets in mijn linkerborst voel of niet. Een paar dagen later ben ik op de afpraak met mijn huisarts. De dokter bevoelt mijn borst. Nee, dit ervaar ik niet als een doktersromannetje maar als een gênante scène. Hij besluit me door te verwijzen. Ik schrik, want ik ging eigenlijk om te horen dat er niets aan de hand was.

Onderzoek borstkanker overbodig

Ik kan gelukkig snel terecht zodat doemscenario’s en optimisme zich ’s nachts niet al te lang hoeven af te wisselen. Mijn moeder is overleden aan borstkanker toen ze zesenzestig was. Een tante ook. Dus angst om erfelijk behept te zijn, speelt ook mee. Maar goed geïnformeerd als ik ben, vond ik  borstkankeronderzoek overbodig. Ik onderzoek mijn borsten zelf. In de wetenschappelijke literatuur wordt gekissebist over onzekere bevindingen van het onderzoek. Het kan zijn dat er na de scan een stukje borst wordt weggenomen, maar dat dat eigenlijk niet nodig was geweest. Erger kan ook. Dan lijkt er niets aan de hand, maar was het wel kanker. Mooi klaar ben je daarmee. Dus aan mijn lijf geen tweejaarlijkse polonaise.

Martelwerktuig

Maar nu moet ik mijn kansen wagen met dit ongewisse onderzoek. Het zit mee op dag en uur van de afspraak. Een bijna lege wachtkamer. Ik ben snel aan de beurt. Met ontbloot bovenlijf moet ik tegenover een machine gaan zitten. Mijn borsten worden op een soort schaaltje gelegd. En dan blijkt het geheel een middeleeuwse martelwerktuig. Het schoteltje blijkt een veredeld tosti-ijzer! Mijn borsten worden van grappige ronde puddinkjes met bekroning, omgevormd tot platte halve pannenkoeken. Au! Zacht gezegd. Godzijdank is alles goed te zien op het scherm, want dit nog een keer……dat nooit.

Ik ben weer terug op aarde

De netjes gekapte grijze dame die me martelde, meldt dat mijn melkklierweefsel keurig ‘opgedroogd’ is en er niets onrustbarends te zien is. Halleluja! Dagen later krijg ik het ook nog eens van mijn huisarts bevestigd: ik ben verlost van zorgen en heb mijn stukje paradijs op aarde teruggekregen. Nooit zó blij geweest met opgedroogd melkklierweefsel. Hoewel ik er liever over praat als mijn borsten, het liefste in prachtige kanten verpakking!  Voorlopig mag ik ze ongeschonden houden.