Begin deze eeuw nam Amsterdam in december het Scandinavische lichtjesfeest Yule over. Met flikkerend succes is daar inmiddels het Amsterdam Light Festival uit voortgekomen. Een uitdaging voor fotograaf Kees Rooze, die nog net voor het einde van 2017 samen met zijn vrouw de route over de Amsterdamse grachten volgde. Maar wie 2018 leuk wil beginnen, kan nog tot en met 21 januari de winterse kunst van licht bewonderen.
Elke maand de Keuze van Kees
Elke maand kiest Kees Rooze 4 foto’s uit zijn werk, speciaal om meerdanvijftigers te inspireren. Zo koos hij afgelopen maanden voor antieke auto’s, poorten en kunst die ons mensen soms letterlijk ontstijgt.
Eerste projectie van licht bij Hermitage
Met windkracht 7 en regen als weersvoorspelling togen wij Nederlands eigenwijs op de fiets naar de stad. Het was gelukkig niet koud en de regen bleef uit. Maar het was wel donker. Dat moest ook, want anders komt het Amsterdam Light Festival niet tot zijn recht. De fietsen geparkeerd bij de Hermitage waar meteen de eerste projectie te bewonderen valt. De trage stroom rondvaartboten wordt omgeven door sloepen die in groten getale langs de Hermitage over de Amstel varen. Daar is onder de brug naar de Herengracht een prachtig lichtkunstwerk te zien dat de indruk geeft of je op mystieke wijze onder de brug wordt door gezogen.
Verlichte rode draad
De route langs de lichtkunst is gemakkelijk te volgen. Een verlichte rode draad laat iedereen weten of de goede route wordt gevolgd. De lichtkunst is aangebracht in een rondje langs de Herengracht. Gelukkig staan er bij de kunstwerken wel bordjes. Misschien is meer informatie voorbehouden aan de rondvaartboten die met het festival klanten hopen binnen te halen. Ik maak foto’s. Gemakkelijk gaat het niet, zonder statief en in de wind. Het moet lukken uit de hand en met steun van een nabij staande lantaarnpaal.
Man achter hek Doopsgezinde Kerk
Wij lopen langs de achtergevel van de Doopsgezinde Kerk, als mijn immer oplettende vrouw een man gewaar wordt achter het hek. Hij staat met een telefoon aan zijn oor. “Is alles oké?” vraagt ze hem, omdat haar intuïtie iets anders zegt. “Mijn collega’s zijn mij vergeten en nu is het hek afgesloten. Ik kan ze niet bereiken”, antwoordt hij. En het is niet de eerste keer dat hem dat overkomt, vertelt hij erbij. “Prettige jaarwisseling dan maar!” wens ik hem bij wijze van grap. Net als de man vraagt of we de buren van de kerk willen waarschuwen, reageert een collega op zijn oproep. Hulp is onderweg, wuift hij ons ten afscheid.
Het kunstwerk geeft geen licht…
We wandelen verder langs kleurige kunst maar worden opgehouden bij een verrassend genoeg onverlicht kunstwerk. Spannend, is dit de bedoeling of…? Na tien minuten wachten, vinden we het wel welletjes en vervolgen de route. Bij het Centraal Station keren we weer om richting Hermitage, terug naar onze fietsen. Bij Café de Jaren rammelen onze magen zo luid, dat we besluiten daar gehoor aan te geven. Met uitzicht op de Amstel eten we er lekker en romantisch. Hopelijk voor de man achter het hek is hij voor de jaarwisseling bevrijd. We zijn namelijk niet meer gaan kijken.
Recente reacties