Onlangs was de verjaardag van mijn moeder. Ruim 25 jaar geleden is ze overleden. Mijn leven is al dubbel zo lang en ik ben inmiddels ouder dan mijn moeder geworden. Gelukkig was ze allesbehalve een fletse dame. Dus ik heb een boel kleurrijke herinneringen. En zo dacht ik ook aan haar onovertroffen Sachertaart.

Doet u mee?

Herinnert u zich nog smaken van vroeger? Samen met onze lezers wil Meerdanvijftig in de koude wintermaanden op de bank kruipen en genieten van die recepten die soms van generatie op generatie werden overgeleverd. Stella Ruisch schreef over haar dochters oliebollentoetje, Karin de Lange schreef al over het gehaktbrood van haar moeder en Wiette van Klingeren over bloemkool. Doet u mee? Stuur uw verhaal met recept naar info@meerdanvijftig!

De enige hoofdzuster met Gucci loafers

Mijn moeder was een chique feministe. Haar week bestond uit 40 uur werken als hoofdzuster in het AMC. Daarnaast onderhield ze een bijenkast en volgde ze schaatsles. En aerobics, want dat deden zo’n 30 jaar geleden allemaal bij de sportschool. Ze droeg mooi ondergoed en lakte haar nagels rood. Mijn moeder was de enige hoofdzuster in Amsterdam die onder haar witte uniform rode Gucci loafers droeg, gekocht bij Maison de Bonnetterie in Amsterdam.

Eten moest voldoen aan hoge standaard

Koken behoorde niet tot de passie van mijn moeder. Toch moest eten wel goed zijn en voldoen aan haar hoge standaard van kwaliteit. En: niet te truttig. Na het behalen van de huishoudschool in de jaren ’50 had mijn moeder in de moderne jaren ’60 en ’70 een hekel gekregen aan truttig koken. Vol afschuw kon ze vertellen over de huishoudschool waar ze geleerd had de spruiten lang door te koken. Daarom was de knoflook welkom bij ons in huis. Knoflook hing aan een streng in de keuken en de kiwi’s lagen in de fruitschaal. Modern en internationaal. Zo ook de beroemde Sachertaart van mijn moeder.

Niemand maakte zo goed Sachertaart

Bij verjaardagen was het volle bak. Opa’s en oma’s, tantes en ooms iedereen kwam langs. En allemaal hadden ze zin in een stuk van de Sachertaart. Glaasje wijn en kopje soep. Het dessert was deze heerlijke chocolade taart uit Wenen. Niemand kon deze luchtige taart zo goed maken als mijn moeder. Moeilijk? Nee, het geheim zit ‘m in het kopen van pure Verkade repen en het goed luchtig doorscheppen van het beslag.

Formaat camembert met prijs van een diner

Later ben ik eens naar Oostenrijk geweest en heb ik voor mijn moeder deze taart van het hotel Sacher uit Wenen meegenomen. Met mijn scholierenbeurs nam ik de kleinste Sachertaart mee. Het formaat van een camembert met de prijs van een goed diner. Maar het was een bijzonder cadeau aan haar. Want thuis zaten mijn moeder, oma en ik gebogen over dit kleine doosje. We proefden, was dit nu lekkerder dan de taart van mijn moeder? Unaniem kwamen we tot de conclusie dat de Sachertaart van mijn moeder luchtiger was, minder een compacte brok chocolade taart. Dus hierbij als hommage aan een chique feministe: het recept van de Sachertaart van mijn moeder.

Recept van mijn moeders Sachertaart:

Nodig:

200 gram chocolade (Verkade puur)
6 eieren
150 gram suiker
150 gram boter
40 gram poedersuiker
150 gram bloem
1 pakje bakpoeder
1 pot goede abrikozen jam
bakpapier
chocolade glazuur van Baukje

Bereiding:
De oven wordt op 190 – 195 C voorverwarmd.
De repen chocolade au bain marie laten smelten. Daarna roomboter toevoegen en kloppen met de mixer. Suiker toevoegen en blijven mixen.
De eieren splitsen. De eidooiers toevoegen aan de chocolade mix. De eiwitten met de 40 gram poedersuiker met een schone mixer stijf kloppen. Het moet een stevige witte massa worden. De eiwitten worden door het chocolade mengsel geschept. Niet geklopt. Langzaam verdwijnt het wit van de eiwitten.

40,45 minuten in de oven

De bloem wordt samen met de bakpoeder door het chocolademengsel gezeefd en liefst gelijktijdig geschept. Een klein mes puntje zout om de smaak van het beslag op te krikken.Het mengsel gaat in een bakring die bedekt is met bakpapier. Het beslag gaat ongeveer 40 – 45 minuten de oven in. Even prikken met de vork of de taart gaar is. Er mag geen nat beslag aan de vork blijven kleven.

Tijdwinst

Nu komt het deel waar mijn moeder tijdwinst boekte. Zij sneed de taart niet door tweeën. (Oorspronkelijk hoort de taart in het midden de abrikozen jam te hebben). Mijn moeder had daar geen tijd voor. Dus, de taart wordt omgekeerd op een schaal uit de bakring gehaald. De bovenkant wordt na een beetje afkoelen bedekt met abrikozen jam en daarop komt de chocolade glazuur. Deze komt bij mij van Baukje. Lekker knapperig op de abrikozen jam.

Het laatste het allerlekkerste

De wens na iedere verjaardag was dat er een stuk overbleef. Want het laatste stuk Sachertaart de dag later is het aller, allerlekkerst!