Het nieuws parachuteert me drie jaar terug in een Spaans kustplaatsje vlak boven Jerez. Het is begin oktober en we een weekje ertussenuit na een zomer waarin hard is doorgewerkt. Met een glas sherry in de hand staan we in een onvervalste tapasbar, waar nauwelijks zitplaats is en de papieren servetjes opgehoopt op de grond getuigen dat ook de lokale bevolking het hier in orde vindt. Het is dringen voor de bar en bij de staplaatsen aan de tafel. Een Frans echtpaar vraagt of ze mogen aanschuiven en we raken in gesprek.

Doorwerken tot 60

Aardige mensen maar ik word toch chagrijnig als we het hebben over leeftijd en pensioen. Zij, oud-lerares is met haar 55ste al gestopt, terwijl ik, op dezelfde leeftijd, het vooruitzicht heb om nog 12 jaar te moeten werken. “Ja, maar dat kan bij ons nu ook niet meer, hè. In het onderwijs wordt nu doorgewerkt tot 60 jaar,” vertelt de elegante zestiger vergoelijkend. De gepensioneerde oud-lerares kan er ook niets aan doen. Maar ik kan later buiten de tapasbar niet nalaten om uit te roepen: “60 hè, en wij werken in Nederland dus straks 7 jaar langer. 7 jaar!”

Verlaging pensioenleeftijd bij 50plus

Emotioneel dus een schot in de roos van Henk Krols 50plus-partij om in het verkiezingsprogramma een terugkeer naar 65 jaar als pensioenleeftijd op te nemen. Jammer, dat een goede rekensom -het gaat hier om miljarden- mist. Die overtuigden ons werkenden immers in de crisis. Langer werken -we leven gemiddeld langer-, later AOW en een zucht van verlichting voor de pensioenfondsen. Waarvan overigens nog steeds een aantal in de penarie zitten.

Ergernis bij Achtuurjournaal

Maar toch kreeg de ergernis weer vat op me toen vervolgens bij het achtuurjournaal het onderonsje van de grote Europese economieën in Italië werd aangekondigd. Daar stond de Franse president Hollande, de Italiaanse premier Renzi naast de Duitse premier Angela Merkel. Twee van de drie landen hebben moeite om het nationale huishoudboekje op orde te krijgen. Meer dan een kwart van de Franse beroepsbevolking is ambtenaar en werkt niet langer dan 35,5 uur per week. En bij de Italianen wankelen de banken omdat ze leningen hebben verstrekt die nooit meer zullen worden terugbetaald. Grote economieën? Een grote mond zullen ze bedoelen.