Het doel van onze wandeling wordt (opnieuw) aangedragen door Natuurmonumenten, dat in de nieuwsbrief de aandacht vestigde op mooie wandelingen over de heide. Het tijdstip was goed gekozen want het nieuws luidde dit weekeinde dat vroeger dan ooit de hellingen en velden paars aan het kleuren zijn.

Pril bloeiende heide

En zo wandelen we niet als vorig jaar tussen de laatste maar tussen de eerste paarse struiken. Wat een leuke bestemmingen zijn er qua heide in Nederland toch te vinden!  Deze keer kozen we voor het Deelerwoud, ingeklemd tussen Nationaal Park de Hoge Veluwe en Nationaal Park Veluwezoom.

Zo’n naam; ‘Deelerwoud’ tart mijn fantasie (‘een bijna ondoordringbare bomenzee’) en dat doet de geschiedenis eveneens. Wie zich druk maakt over de huidige verschillen tussen arm en rijk, moet even stil staan bij het feit dat de bijna 2400 hectare in de 19de eeuw in handen was van één man: Baron van Heeckeren-van Enghuizen. Net als de familie Kröller-Muller en de familie Van Pallandt op de Veluwe was zijn voornaamste motief grootgrondbezit als statussymbool.

De baron trachtte de heidevelden en stuifzanden rendabel te maken met bosbouw. In 1908 werd het eigendom van ene N.M. Debret die niets gaf om het bos. Voor hem was het een plek om met name op grofwild te jagen. Op de website van het Nederlands fotomuseum tref ik nog een oude foto van hem aan in een zogenaamde butts in het Deelerwoud, zijn geweer richtend op een vliegende eend.

Zweef- en propellorvliegtuigjes

Geen zondagsrust bij Terlet.

Eenden zien we deze zondag niet, wel zweefvliegtuigen van het nabij gelegen vliegveld Terlet die door propellorvliegtuigjes de lucht in worden geholpen. Een mooi gezicht maar niet bevorderlijk voor de zondagsrust. We zijn trouwens ook niet de enigen die gehoor gegeven hebben aan het bericht ‘fraai wandelweer!’. Dat wil zeggen dat we veel mede wandelaars kunnen begroeten die hun lunch op een boomstam of een bankje nuttigen. Dat schept wel een band. Samen genieten van het uitgestrekte heideveld. En het moet gezegd: de heide die er is belooft voor komende wandelaars nog mooier te worden dan hij hier al is.

Hooglanders tussen de bomen

Ergens op het einde van de wandeling lopen we dan plotseling toch alleen. Het zal toch niet zijn vanwege de hooglanders die tussen de bomen al herkauwend liggen te luieren? Zo te zien hebben ze hier nog veel goed werk te verrichten want in dit stuk van het Deelerwoud is een gedeelte van de heide aan het vergrassen.

Luierende hooglanders.

Waar zijn de reclamemakers voor het Deelerwoud?

Verdere hebben we geen dam-, geen edelhert noch een ree gezien. Terwijl ze zo fraai reclame maken voor het Deelerwoud  en hier in groten getale moeten voorkomen. Wellicht is daarvoor een ander tijdstip dan een zomerse zondagmiddag geschikter. En hopelijk zijn de zweefvliegers dan ook weer op huis aan.

Meer lezen over wandelen

Niet alleen de heide is een goede reden om in Gelderland te gaan wandelen. Stella Ruisch beleefde het voorjaar op de Veluwe met een wandeling bij Renderklippen. Maak een romantische wandeling over het Liefdespad bij Ruurlo. Of ga terug in de tijd bij Laag- (en Hoog-)Keppel. Denk aan al die onderduikers die in de Tweede Wereldoorlog een toevluchtsoord vonden in boerderijen rond Aalten.

Alle foto’s: ©Stella Ruisch