Ik zet drie paar schoenen netjes naast elkaar op de deurmat. Zal ik net zoals vroeger in mijn ouderlijk huis er kranten onder leggen? Dan zou mijn gevoel van ‘Toen was geluk nog heel gewoon’ compleet zijn. In mijn jeugd werden elke week alle schoenen; de hakken van mijn moeder, de instappers en veterschoenen van mijn vader en onze kinderschoenen verzameld om te worden gepoetst. De welvaart heeft schoenen tot een wegwerpproduct op de lange termijn gemaakt. Schoenpoetsen is inmiddels zo bijzonder geworden dat er op internet zelfs wordt uitgelegd hóe je dat doet.
Blauw is grijs geworden
“Mijn schoenen zijn kaal aan het worden”, constateert manlief terwijl hij naar zijn blauw suède schoenen kijkt, waar de neuzen inmiddels meer grijs van zijn geworden. “Ik moet binnenkort maar eens voor nieuwe gaan kijken.” Ik kijk van zijn schoenen naar zijn gezicht, en ja hij méént het. Maar hij heeft ze nog niet eens zo lang! Oké hij draagt ze bijna elke dag, want ze combineren goed met zijn favoriete kledingstuk, de spijkerbroek maar zo oud zijn ze nog helemaal niet, vind ik. Misschien toch maar eens schoenpoetsen; het zal de eerste keer zijn…
Water met azijn doet wonderen
Aangezien ik net mijn eigen blauwe suède met glitter verrijkte schoenen heb vertroeteld op aanwijzing van de schoenmaker, neem ik me voor om die werkwijze ook op zijn schoenen toe te passen. Eerst een stukje keukenpapier gedoopt in een kopje water met schoonmaakazijn (1 deel azijn op 4 delen water). En daarmee het suède leer voorzichtig schoon gemaakt. Laten drogen en kijk eens aan, het grijs van manliefs schoenen blijkt warempel toch een beetje blauw. Een speciaal aangeschafte depper voor blauwe schoenen en voorzichtig na borstelen doet de rest.
Zo goed als nieuw? Nee dat niet, het zijn duidelijk gedragen schoenen maar dat is niet erg met neuzen die gewoon weer blauw suède zijn. De water-met-azijn methode heb ik ook toegepast op suede gympen en het werkte perfect voor een vlek op de neus van de linkerschoen.
Goede dag voor consuminderen
Tevreden met mijn ‘ouderwetse’ klus, glim ik nog meer dan de rest van de met schoenpoets opgewreven schoenen op de plank. Sorry, internet-schoenenboeren en de rest om overleving vechtende schoenenwinkeliers. We hebben dankzij het schoenpoetsen nog geen haast met de aanschaf van nieuwe schoenen. Een slechte dag voor de middenstand maar een goede dag voor consuminderen….
In het Dordrechts museum is tot 24 januari 2021 de tentoonstelling ‘Leven van leer’ te zien. De drassige bodem van Dordrecht, dat in vroeger eeuwen een stad van belang was, heeft naast andere lederwaren een grote hoeveelheid schoeisel prijs gegeven. Verrassend hoe modern de middeleeuwse mens te voet ging!
Wat meer nadenken over onze levensstijl is misschien zo gek nog niet. Is het nodig om nog een nieuwe broek te kopen, vroeg Marlies Mielekamp zich al eerder op Meerdanvijftig.nl af. Brigitte Leferink roept op om geen voedsel te verspillen. En heeft dit verhaal over schoenpoetsen jeugdsentiment opgeroepen, dan prikkelen we dat graag nog verder met het verhaal over reclamejingles van Karin de Lange, die zich ook nog heel goed de trevira-jurk van haar moeder herinnert.
Recente reacties