Het gros van Nederland is weer aan het werk. De zomervakantie raakt op de achtergrond. Af en toe komen we nog de foto’s van hoe leuk het was tegen in onze smartphone. Of er blijkt nog een verdwaald bonnetje in onze portemonnee te zitten. Zo heb ik mijn hart verpand aan een aantal plastic tasjes die me herinneren aan voorbije uitjes en vakantietrips.
Plastic tas hoort zo direct tot geschiedenis
Binnenkort bezit ik daardoor een ‘historische’ collectie, omdat plastic tasjes in een verantwoord milieu dan definitief tot het verleden horen. Ik denk erover ze in te lijsten. Tot het zover is reist een deel als reservetasje mee in mijn koffer naar nieuwe bestemmingen. Anderen zie ik geregeld als ik ze gebruik voor een paraplu of een vestje. Wegdoen kan ik ze niet. Ze hebben een nostalgisch uiterlijk. Ze ogen al als antiek, versleten door het gebruik.
Even in Zuid-Frankrijk boodschappen doen
Dierbare herinnering… 
aan een eenvoudig maar heerlijk terrasje in Zuid-Frankrijk.
Deze boodschappentas van ons vakantiedorp aan de Côte d’Azur, Cagnes sur Mer, zie ik wekelijks. Ooit gekregen bij ladingen perziken, abrikozen, druiven, tomaten, courgettes in de plaatselijke groentewinkel. Nu mijn boodschappentas voor de supermarkt thuis. Ik zie dan weer de camping achter het dorp met de naam ‘Bloemenvallei’ voor me. De camping deed zijn naam eer aan en stond vol met prachtige canna’s, fuchsia’s, geraniums, klimplanten met oranje trompetbloemen of wolken lichtblauwe bloemetjes. ik denk aan het terrasje bij het zwembadje voor de espresso met Frans krantje of het ijsje of biertje. En het in krom Frans gevoerde praatje met de eigenaren van deze kleine camping.
Plastic tas verst van huis
Dit tasje uit Hawaï koester ik. Met wasmiddel erin zit het in mijn koffer. Het diende bij de aanschaf van een gebloemde strandjurk, nu mijn ‘ochtendjas’ in de zomer en twee grote donkerbruine ronde oorbellen. Kleren en sieraden, gekocht op vakantie, maken steeds blij als je ze gebruikt. Ben je even in gedachten weer terug. Door dit tasje zie ik weer wolkenkrabbers, strand en golven van Honolulu en het stadspark daar. Mijn kamerplanten zag ik daar terug als overdadig groeiende reuzen en ik zag er voor het eerst een echte kolibrie. Een groepje mannen vlocht op straat van riet visjes die ze verkochten. Op mijn terugweg van het strand kreeg ik er zo maar twee cadeau. Was ik voor één keer blij met mannelijke aandacht…
Kinderpret
Wie rijk genoeg is in Europa, is met de kinderen in Euro Disney in Parijs geweest! Dat geluk hadden wij ook. Het tasje ervan reist ook nog steeds met me mee in de koffer. Ik hoor het gegil van mijn kinderen in de achtbaan en hoor en zie het grootse vuurwerk dat het onvergetelijke slot vormde aan het eind van elke dag. Het verzachtte de pijn dat de pret voorbij was en maakte het verlaten van deze wondere sprookjeswereld makkelijker. En dat drie dagen achter elkaar!
Winter in Praag
Behalve de Karelsbrug met de prachtige heiligenbeelden, de boottocht op de Donau en het mimetheater met black light, waardoor witte voorwerpen en lichaamsdelen door de ruimte konden vliegen, heb ik hierbij de herinnering aan mijn lieve kinderen die botje bij botje legden van hun schaarse inkomen en ons voor het jubileum van onze veertigjarige relatie een lang weekeinde naar Praag stuurden.
Tweedehands uit Los Angeles
Last but not least de herinnering aan de zoektocht naar deze tweedehands kledingwinkel in Los Angeles met de afdragertjes van wie-weet-welke beroemdheid. En het passen en zoeken van het vrouwelijke deel van het reisgezelschap, vier in getal, om met iets exclusiefs naar huis te gaan. Dochterlief wist van het wereldwijde web dat deze tweedehands kleding hot en happening was in Los Angeles. Daarnaast moesten we per se voor haar geluk naar een tatoeageshop die we ook moesten bekijken en waar een dagelijkse soap speelde die tot in Amsterdam te bewonderen viel. Zo kom je via je kinderen op plekken waarover je nooit gepiekerd had om te bezoeken.
Plastic tasjes helpen herinneringen ophalen
Herinneringen ophalen, heet dit. En hoe vaker je herinneringen ophaalt, hoe beter ze opgeslagen zijn in je geheugen. En daar helpen mijn dierbare plastic tasjes bij.
Karin de Lange schreef eerder over reclamejingles, de trevira jurk van haar moeder, de idealen van Bauhaus en het campingleven voor een zestigplusser.
Recente reacties