In juni hoopt Brigitte Leferink te verhuizen naar het appartement, waar ze al jaren naar uitkijkt. Zes jaar geleden is ze gescheiden. Nadat ze vier jaar moest wachten tot het familiehuis verkocht was, verhuisde ze naar een tijdelijk optrekje. Maar nu is het eindelijk zover. In normale tijden was ze misschien net als veel Nederlanders op Tweede Paasdag naar de meubelboulevard gegaan. Nu struint ze online de aanbiedingen af voor een nieuw bed. Een van de dingen die ze nieuw wil aanschaffen.
Bed heeft heel wat meegemaakt
Mijn bed is eenendertig jaar oud. De ombouw bedoel ik. In 1989 gekocht bij V&D. Het ziet eruit als de standaard Auping uit die tijd, maar het is een nepper. Wel kwaliteit overigens, want er is nog steeds niets mis mee. In de loop der jaren is alleen de lattenbodem vervangen en ook de matrassen zijn een paar keer geruild voor een frisser en beter exemplaar. Het bed heeft heel wat meegemaakt. Vierentwintig jaar en acht en halve maand huwelijksleven. Het deed dienst als kraambed, schuilplaats voor bange kinderen, ziekbed en kantoor. Ik lag er uren in wakker en sliep er nog veel meer. Het verhuisde vijf keer en bij de laatste verhuizing kreeg het een lik verf. Maar nu is het klaar. In juni start mijn nieuwe leven en daarbij hoort ook een nieuw bed.
Links en dan weer rechts slapen
Al zes jaar ben ik de enige gebruiker van mijn bed. Er liggen nog wel twee kussens op en die wissel ik elke week van plek als ik het beddengoed verschoon. Ik slaap een tijdje aan de linkerkant en dan weer eens rechts. De twee enkele dekbedden heb ik vervangen door één groter exemplaar. Niets zo treurig als een tweepersoonsbed dat eruit ziet alsof het maar half gebruikt wordt. Maar dat halve gebruik is natuurlijk wel de realiteit. Nu ik besloten heb dat ik een ander bed wil, moet ik om te beginnen nadenken over de vorm en grootte.
Geen kandidaat voor lege plek in nieuw bed
Als ik een nieuw kingsizebed koop met twee matrassen ga ik geheid weer wisselen van kant om doorligplekken (van de matras bedoel ik) te voorkomen. Ik kan ook voor een bescheidener breedte gaan, voor een twijfelaar met één matras en echt het gevoel hebben dat ik het bed heerlijk voor mij alleen heb, in plaats van een lege plek naast me. Die lege plek suggereert dat er iemand bij moet komen liggen, dat ik een plek vrij houdt, maar voor wie? Zeg nooit, nooit, maar op dit moment is er geen kandidaat die een slaapplaats op gaat eisen. Ik kan een bed kopen met in het achterhoofd een ongewisse toekomst, of op basis van de huidige situatie. Dan zou het een eenpersoonsbed kunnen worden, maar dat is wel erg definitief. Dilemma, dilemma.
Bord over bed op pinterest
Eerst maar eens het internet afstruinen om inspiratie op te doen. Ik maak een bord ‘slaapkamer’ op Pinterest en start een zoektocht. De keuze is reuze. Fraaie exemplaren komen voorbij maar weinige halen mijn bord. Stoffen bedden vind ik niet handig. Die kun je niet lekker met een sopje afnemen maar moet je stofzuigen. Niet echt fris. Een gecapitonneerd hoofdeind vind ik prachtig maar dat zijn helemaal stofnesten. Wordt het een bed met laden eronder (ik ga kleiner wonen, dus best praktisch) of kies ik voor een nieuw bed op poten waaronder je goed kunt schoonmaken en dat bovendien de ruimte optisch groter maakt. Moet er een elektrisch verstelbare bodem in (heb ik nu ook, maar gebruik ik heel weinig) en wat vind ik van uitstapverlichting?
Nog geen bed voor senioren
Dat laatste kwam ik tegen bij de categorie ‘seniorenbedden’. Als 56-jarige (na de verhuizing 57) val ik officieel in de doelgroep en ik kreeg al jong de boodschap mee: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Maar ik voel me nog geen senior en al helemaal niet rijp voor een speciaal bed dat handig is als je oud en krakkemikkig wordt. Zo’n hoge instap die er ook bij schijnt te horen, lijkt me niet eens praktisch als ik zittend op bed mijn sokken aan wil trekken.
Een nachtje wakker liggen en prakkezeren
Nooit gedacht dat er zoveel te bedenken was bij het kiezen van een bed. Dat deden we in 1989 toch sneller. Gewoon een stevig bed en vooral goedkoop. Geen toeters en bellen. Veel keus maakt het niet gemakkelijker. Hoe meer sites ik bekijk, hoe lastiger het wordt. Eerst maar eens een nachtje wakker liggen om te prakkezeren over wat ik echt wil. Op welke toekomst ik me ga voorbereiden.
Over haar belevenissen na de scheiding schreef Brigitte Leferink het boek Mevrouw de Wit of Hoe zal ik me noemen na de scheiding. Een van de verhalen daaruit bewerkte ze voor Meerdanvijftig.nl ter gelegenheid van Wereld Muggen Dag. Lees ook het dagboek over de coronacrisis dat Brigitte samen met Marlies Mielekamp bijhoudt:
l
Recente reacties