Deze avond denk ik aan alle mensen die net als ik hun tanden poetsen. Maar dat niet in hun eigen huis kunnen, omdat ze slachtoffer zijn geworden van de watersnoodramp in Limburg en in de Eifel. De afgelopen dagen zijn we er met ons neus op gedrukt. Overstroming verjaagt je niet alleen van de plek waar je bed staat, het dak waaronder je woont, van zo véél meer dan een huis. Ook uit de buurt, waar je je geborgen voelt.
Verwarring en ontreddering
De verwarring straalt van de gezichten op het Journaal. Mensen die met een aantal bezittingen in de auto gedwongen een veilig heenkomen zoeken. In België en vooral in Duitsland is het zelfs pure ontreddering. Daar spoelt het hele hebben en houden van mensen door de straten. “De foto’s en de belangrijke papieren hebben we op zolder gelegd.” Met die boodschap illustreert een Limburgse mevrouw wat de woning die ze net heeft verlaten nog meer dan een huis is; een schatkamer vol herinneringen.
Als de dijken breken
“Ik heb het nagekeken: als de dijken doorbreken, komt bij ons in Amsterdam het water tot 4 meter hoog te staan,” vertelde mijn zus. Dat was 5 jaar geleden, toen ze de spannende serie ‘Als de dijken breken’ keek. Bij die voorspelling sloeg de schrik me even om het hart en zag ik de foto’s, de schilderijen, de stoelen en de tafels in mijn huis ronddobberen. Prompt droomde ik die nacht van overstromingen, van water klotsend onder aan de trap.
Met het ouder worden hebben we het wel eens over verhuizen naar een leeftijdsbestendige woning en ook dan voel ik de weerstand in mij opkomen. Zelfs mijn dertien-in-een-dozijn rijtjeswoning voelt voor mij meer dan een huis van 4 muren en een dak. Ik heb er mijn kinderen gekregen en zien opgroeien, ik ben gehecht aan de straat waarin ik woon. Op het journaal zie ik een oudere moeder en een oma uit huis worden gehaald en ik begrijp ze helemaal. Ook ik zou op die leeftijd zo lang mogelijk thuis willen blijven, misschien wel tot mijn laatste snik….
Water klotst tegen de dijk
De angst voor overstroming is voor de bewoners langs de Limburgse Maas niet denkbeeldig. Ook al bezweert de te hulp geschoten overheid dat dit die éne keer in de 25 of 50 jaar is, waarin alle afgelopen jaren genomen maatregelen eenvoudigweg niet kunnen voorzien. Inmiddels verplaatst het water zich noordelijker. Verderop in Gelderland, logerend bij een andere Nederlandse rivier, zie ik wat dat betekent. Waar gisteren de schapen nog graasden, klotst ogenschijnlijk vriendelijk het water tegen de hoge dijk. Daarachter staat -voorlopig nog veilig- mijn bed.
Foto: Gertjan van Noord/Flickr.com
Meer lezen
Wat is er mooier dan veilig op de bank thuis te kijken naar een ramp die gelukkig niet écht is? Daarover schreef Wiette van Klingeren: Ramp-zalig. Ook in Limburg hebben ze in de buurt van de Maas last van rampenkijkers. Door de documentaire Chernobyl bleek een aantal jaren geleden een macabere trend te zijn ontstaan: selfies maken op een rampplek. Ongetwijfeld herstelt Limburg zich ook weer van het natuurgeweld van deze week. Bezoek dan de mooie provincie weer. Op de St.Pietersberg en Vaalserberg kunt u zeker geen natte voeten krijgen.
Recente reacties