Zo, de tent ligt weer hoog en droog opgeborgen op de vliering. Net terug van een fietsvakantie bedenk ik me bij het opklappen van de vlizotrap, dat er twee dingen leuk aan een tent zijn: de relatieve vrijheid om te gaan en te slapen waar je wilt én het feit dat je dat ding weer kan opbergen tot de volgende vakantie.

Relaxt in Biggekerke

Zonsondergang in Biggekerke.

Dit jaar was onze dochter zo lief om ons met de auto naar Biggekerke in Zeeland te brengen. Zeeland trekt altijd omdat mijn familie er is geworteld. Bovendien geven de beheerders van de minicamping in Biggekerke je altijd het gevoel dat je welkom bent. Het is ons relaxte startpunt voor een fietsvakantie. Wij hebben een lichte tent die niet te zwaar is om op de fiets mee te nemen. Het nadeel ervan is dat je daarin niet rechtop kunt staan. En dat is jammer.

Ooit geprobeerd mug in tent dood te slaan?

De uitdaging is om tegen de tijd dat je gaat slapen, de tent open te ritsen én weer snel genoeg dicht te doen. Om te voorkomen dat muggen zich als ongewenste gasten binnendringen. Ooit wel eens geprobeerd een mug tegen tentdoek dood te slaan? Precies, zo goed als onmogelijk.

Splinternieuwe slaapzak

tent

Wurmen in een slaapzak…

Deze keer ligt er een splinternieuwe lakenzak op ons te wachten. Dat leek een goed idee, omdat je dan de slaapzak niet zo frequent hoeft te wassen. Het lukt mij echter niet me te nestelen zonder verstrikt te raken in de gedraaide lakenzak. Daarvoor moet je weten dat je daarna met die lakenzak in een mummieslaapzak moet schuiven. Om wat ondersteuning te vinden, leun ik met mijn elleboog op mijn mini opblaaskussen en met een knal komt er een eind aan deze dure aanschaf. Mijn partner die zich ontpopt heeft tot een slangenmens en allang in de slaapzak ligt, komt niet meer bij van het lachen.

Uur wakker in tent

Met het ouder worden is een nachtelijk bezoek aan het toilet een gewoonte geworden. In een Hollandse zomer betekent dat, dat ik me eerst zit/liggend in wat kleding moet wurmen. Om vervolgens met mijn rug langs kletsnat tentdoek de weg naar buiten te vinden. Inmiddels ben ik dan zo wakker dat het weer een uur kost om in slaap te vallen. Het lukt nu wel om zonder grote moeite de lakenzak in te schuiven en daarna trek ik de lakenzak tussen de rits van de slaapzak: nee, hè!

Ik klaag niet

Als je al deze narigheden accepteert, valt de rest van het kamperen best mee. De volgende morgen kruip ik met goede moed de tent uit, nadat de koperen ploert de binnentent dusdanig heeft verwarmd dat het daar niet meer uit te houden is. Ik klaag niet, want regen is veel vervelender. Je kruipt dan net zo goed de tent uit maar dan met je knieën net in het beekje dat door de bagagepunt stroomt.
Op een soepele manier de tent verlaten is een hele opgave. Je ritst de binnentent open om je schoenen zittend aan te trekken om daarna de buitentent open te ritsen. Om je vervolgens op te richten vereist een atletisch vermogen waarover ik niet langer beschik.

Vakantieverblijf ingepakt op bagagedrager

De volgende dag hebben wij in Middelburg een nieuw kussentje aangeschaft. Ik ben benieuwd hoe lang dit exemplaar zal meegaan. Lijk ik negatief over slapen in een tent? Dat is maar schijn. Als we uit Biggekerke weg fietsen voor onze volgende bestemming in België, kijk ik trots even achterom naar mijn bagagedrager. Grappig: daar zit, goed ingepakt, mijn vakantieverblijf voor de volgende nacht. Ik verheug me al.