In de radio-uitzending van Nieuwsweekend, waar ik naar luister, interviewt Mieke van der Weij Wendelien van de Welie, gastconservator van het Catharijne Convent. Daar wordt tot 17 januari de tentoonstelling Body Language gehouden. “Waarom heet het eigenlijk niet gewoon Lichaamstaal?”, is de eerste vraag van Van der Weij. “In het Engels klinkt het mooier’, antwoordt de geïnterviewde. ‘Hoezo, klinkt het in het Engels mooier,’ denk ik meteen. ‘Wat is er mis met een woord als lichaamstaal?’
Al dat Engels ergert me
Net als Van der Weij erger ik me aan het toenemende gebruik van Engels in Nederland. Als ik mijn eigen stad Nijmegen binnenrijd, staat er een bord met: ‘Nijmegen, Old city, Young vibe’. Is er nu echt niet iets te bedenken in het Nederlands dat Nijmegen aanprijst als een oude stad die bruist van het leven? Een goed reclamebureau moet zoiets toch gemakkelijk kunnen verzinnen?
In het Engels bestellen…
Nog vervelender vind ik het als ik in mijn eigen land in het Engels wordt aangesproken. In Amsterdam is dat al standaard, zoals in de Bijenkorf. Toen ik laatst met mijn kleindochter een dagje naar Maastricht was, merkte ik dat het ook daar al gebeurt. Toen we bij Pull & Bear naar een lichtblauwe sweater in maat S vroegen, antwoordde de verkoopster: ‘Can you speak English, please’. In een middelgrote provinciestad in Nederland spreekt het personeel dus geen Nederlands maar moeten wij als Nederlanders in het Engels onze vraag stellen. Natuurlijk spreken zowel kleindochter als ik redelijk Engels en we kregen wat we hebben wilden: een lichtblauwe sweater in maat S. Maar stel je voor: ik ga werken in een kledingwinkel in Londen en antwoord op de vraag van een klant: ‘Kunt u Nederlands spreken, alstublieft?’
We’re hiring…
Toen we even later lekker op een terras zaten naast boekhandel Dominicanen (prachtige boekhandel trouwens, echt bezoeken als je in Maastricht bent!) zagen we twee Engelssprekende meisjes naar een advertentie kijken op de ruit van kledingzaak Bershka. Daar wilden wij toevallig ook heen en ik was echt geschokt toen ik de tekst las: We’re hiring, met daaronder een QR-code. Die hadden de meisjes met hun mobieltje gescand. Dus winkels zoeken niet meer naar verkoopsters of medewerkers maar adverteren nu zelfs al met We’re hiring…
Wat vinden de lezers van Meerdanvijftig van deze trend? Vind je net dat iedereen in ons land onze moerstaal moet leren spreken of vind je het juist een gunstige, internationale ontwikkeling? Eén universele taal: Engels. Ik ben benieuwd…
Nederlands…
Stella Ruisch schreef al eerder over het verdwijnen van de Nederlandse taal En het is al zo moeilijk voor veel Nederlanders om teksten te lezen, constateerde ze ook in de week tegen het analfabetisme. Hoe erg dat is vertelde Koos Vervoort die een boek schreef over zijn leven zonder taal. Brigitte Leferink betreurt het nog steeds dat ze het Twents, haar moedertaal, niet machtig is.
Recente reacties