Ik kopieer het artikel uit de sectie wetenschap van de Volkskrant en stuur het naar mijn dochter. Er staat alles in wat ik tegen haar zou willen zeggen over borstvoeding. Natuurlijk is het mooi als het lukt. Ik heb warme herinneringen aan de momenten dat ik voor en na mijn werk mijn jongste dochter nog zo bij me had. De onzekerheid na twee kinderen was verdwenen en ik gaf het haar gewoon als extra. Maar het voeden van eerste (klein)kind Thijs is aan het ontaarden in een kwelling.

Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 24 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s.

Elke prikkel moet worden voorkomen

Omdat hij snotverkouden is (hoezo beschermt borstvoeding tegen aandoeningen van de luchtwegen?), kan hij niet goed de borst vinden. Bovendien is het een héél nieuwsgierig mannetje, dat bij het minste geringste is afgeleid en dan houdt hij op met drinken. De kersverse ouders proberen elke prikkel te voorkomen, dus het gezelschap wordt gemaand om uit de buurt te blijven op straffe van een boze blik.

Moeder zit met kringen onder ogen te kolven

Terwijl de baby, wat een zegen zou moeten zijn, al acht tot negen uur doorslaapt, zit moeder met kringen onder de ogen midden in de nacht te kolven om de boel op gang te houden. Zo slecht is flessemelk niet, zeg ik eensgezind met mijn schoonzoon. Maar ze schudt hardnekkig haar hoofd. En somt allerlei voordelen op van moedermelk. Het helpt tegen allergieën, het beschermt beter tegen ziekten, het is beter voor zijn maag/darmstelsel. Maar ze is ongevoelig voor de constatering  dat zij ook borstvoeding heeft gehad én toch een akelige vorm van hooikoorts heeft. En dat er helemaal geen sluitend wetenschappelijk bewijs is voor al die voordelen van moedermelk.

Ze wil het nog maanden volhouden

Dat Thijs inmiddels van te licht op een gemiddeld gewicht is gekomen, is een extra stimulans om door te gaan. Ondanks dat haar tepels door het vele kolven akelig zeer doen. Ze is zeker van plan om het nog maanden vol te houden. Maar niets veranderlijker dan een kraamvrouw.

De fles gaat in een keer op

We zijn net op weg voor een lang weekeinde met zijn tweeën als ze belt. In tranen: “Mam, ik ga nu écht stoppen. Ik ben zo moe, het voeden van Thijs duurt uren. Ik geniet er helemaal niet meer van.” Ik slaak een zucht van opluchting. En Thijs? Die is net als zijn moeder. De hele fles, gemaakt met die vermaledijde melkpoeder, gaat in een keer op. Binnen een kwartier.