Brigitte Leferink ging begin dit jaar de uitdaging aan een boek per week te lezen. Met hashtag  #boekperweek hield ze haar vorderingen op sociale media bij, samen met een heleboel andere leesfanaten. Soms spande het erom of ze het zou halen, maar het ziet er naar uit dat het gaat lukken.

Van jongs af aan leeshonger

‘Met een boekje in een hoekje, o, wat doet Brigitte dat graag’. Een zin uit een Sinterklaasgedicht dat ik op 5 december 1976 krijg, bij een exemplaar van Kruistocht in spijkerboek van Thea Beckman. In het gedicht verder wat vermanende woorden dat mijn schoolresultaten niet onder mijn leeshonger mogen lijden.

Uit mijn hoofd

Ik ben gek op lezen. Als kleuter al. Ik lees dan zogenaamd boekjes voor (ik ken ze uit mijn hoofd) en als ik echt kan lezen, haal ik wekelijks een tas vol bij de bibliotheek. Nog voordat ik van ‘challenge’ en ‘boek per week’ heb gehoord.

Met een boekje in een hoekje.

Een boek per week? Ik haal meer

Voor mijn twaalfde heb ik alle boeken uit de jeugdafdeling gelezen. Eerst de A-boeken: de Gouden Boekjes, de verhalen van Tiny (alleen die illustraties van Marcel Marlier al…), Puk en Muk, de serie van W.G. van der Hulst, Pinkeltje; ik zie de kasten uit de jaren zeventig voor me en weet van sommige boeken zelfs nog de plek op de plank. Een boek per week? Ik haal gemakkelijk meer….

Voor mijn twaalfde heb ik boeken als Tiny al uitgelezen.

Bij de B-boeken vind ik het boek dat mijn favoriete jeugdboek wordt: Mariska de circusprinses van Sandor Kis. Een spannend verhaal over een meisje dat wordt ontvoerd en in het circus moet werken. Je kunt het nu met goed fatsoen niet meer (voor)lezen vanwege de vooroordelen maar als negenjarige kan ik me geen mooier boek voorstellen. Ik ben niet de enige. Het is ooit door lezeressen van een damesblad uitgeroepen tot favoriet boek uit hun jeugd.

Als ik ook alle B-boeken verslonden heb, waag ik me aan de boeken van Anneke Bloemen, met de kenmerkende tekeningen van Hans Borrebach en ook de non-fictieboeken lees ik één voor één uit. Mijn moeder wordt lid van de bibliotheek zodat ik, voor ik twaalf ben, kan verder lezen bij de volwassenenafdeling. Het eerste boek dat ik leen is de geïllustreerde uitgave van Het Slot Loevestein van J.F. Oltmans. Een dikke pil. Een boek per week lezen? Ik lees ook dan gemiddeld meer.

Dankzij mijn moeder kan ik bij de volwassenen verder lezen en kies ik als eerste deze dikke pil uit.

Meest belezen man van Nederland

In het dubbeldik winternummer van HP De Tijd staat een interview met Maarten ’t Hart. Hij wordt de meest belezen man van Nederland genoemd. De teller staat bij hem op 13.247 boeken exclusief de honderd boeken die hij dit jaar heeft gelezen. Zoveel haal ik niet, maar ik kom een eind.

Onweerstaanbare mannen

Geen hoogstaande literatuur in de vakantiekrat.

Tijdens mijn middelbare schoolperiode lees ik met veel plezier de boeken voor de boekenlijsten van Nederlands, Engels en Duits. Oeroeg van Hella Haasse, Ragtime van E.L. Doctorow en Die Weisse Rose van Inge Scholl staan op mijn lijsten met stip bovenaan. Op vakantie gaat een stapel boeken mee, de helft verstopt tussen mijn kleren zodat mijn vader het niet kan zien. “Een tas boeken is genoeg, anders wordt de auto te zwaar”, vindt hij. De vakantiekrat wordt als ik een jaar of zestien ben vooral gevuld met doktersromannetjes en de Bouquetreeks. Geen hoogstaande literatuur, maar die mannen met haviksneuzen en wilskrachtige kinnen zijn onweerstaanbaar. Een boek(je) per week is nog steeds fluitje van een cent.

Recensie-exemplaren

Als ik verhuis naar Den Haag en later naar Waddinxveen word ik ook daar lid van de bibliotheek. Een tijdlang noteer ik titels die ik wil lezen in een boekje (keurig op alfabet) en dat boekje gaat mee naar de bieb. Gelezen titels streep ik af, maar als ik me op een dag realiseer dat ik nooit alle boeken die erin staan, kan lezen, hou ik ermee op.

De beste leesperiode is wanneer ik bij Vrouwen van Nu werk. Ik krijg catalogi van uitgevers om recensie-exemplaren aan te vragen en zo geniet ik jarenlang van de nieuwste uitgaven. ook al haal ik misschien niet langer gemiddeld een boek per week. Inmiddels heb ik een andere baan en dat aspect van het werk mis ik het meest. Nu zoek ik mijn heil weer in de boekhandel en in de bibliotheek. De beste vindplaats is de kar met teruggebrachte boeken. Er staat meestal iets geschikt bij. Binnen vijf minuten is het boeken ruilen geregeld.

Om als leesfanaat je vingers bij af te likken.

Netflix concurreert met boek

Met de komst van Netflix verliest het lezen enigszins terrein. Het gemak waarmee je afleveringen van een serie achter elkaar kunt kijken, niet meer hoeft te wachten tot volgende week, maakt dat ik hele zondagen en avonden op de bank hang om te kijken naar Spaanse, Zuid-Amerikaanse, Turkse, Engelse en Arabische series. Een compleet nieuwe wereld, heerlijk.

52x boek per week…Ik heb het gehaald!

Toch mis ik het lezen. Jezelf verliezen in een verhaal, even onderduiken in een andere wereld. Om mezelf te dwingen regelmatig het scherm uit te zetten en een boek te pakken, besluit ik mee te doen aan de boek per week-challenge. Sommige weken lees ik drie titels, dan een paar weken niks. Maar ik heb het gehaald dit jaar. En volgend jaar doe ik weer mee. Met een boekje in een hoekje… ik doe het nog steeds graag.

Meer van Brigitte

Brigitte leest niet alleen, ze interviewt ook schrijvers. Zoals Sonja Barend over haar boek Je ziet me nooit meer terug en Simone van der Vlugt. Ze schreef ook zelf een boek Mevrouw De Wit of Hoe zal ik me noemen na de scheiding.  In januari doet ze, net als in 2019, weer mee met IkPas.