“Liever te veel dan te weinig oliebollen”, zeg ik tegen mijn man die op Oudjaarsdag voor ons naar de bakker gaat. Geen jaarwisseling zonder oliebol of appelflap. Daarvoor heb ik te veel herinneringen aan de versnapering op de Oudejaarsavond.
Doet u mee?
Herinnert u zich nog smaken van vroeger? Samen met onze lezers wil Meerdanvijftig in de koude wintermaanden op de bank kruipen en genieten van die recepten die soms van generatie op generatie werden overgeleverd. Karin de Lange schreef al over het gehaktbrood van haar moeder en Wiette van Klingeren over bloemkool. Doet u mee? Stuur uw verhaal met recept naar info@meerdanvijftig!
Koken met een borrel
Tot mijn zestiende dacht ik altijd dat ik een hekel had aan eten. Totdat ik tot de ontdekking kwam, dat dit werd veroorzaakt, doordat mijn moeder niet van koken hield. Maar des te meer van gezelligheid. Dus voordat ze naar de keuken vertrok, werd er eerst -ouderwets- met jenever geborreld. En naarmate de sfeer in de huiskamer steeg, zakte de animo in de keuken. En soms werden de aardappels dan wel eens vergeten. ‘Oepsj, aangebrand,’ werd er dan een beetje spijtig geconstateerd. “Ze zijn nog steeds lekker, hoor”, zei mijn vader altijd vergevingsgezind, terwijl we aardappels met bruin gevlekte buitenkant aten.
Een kom vol beslag voor oliebollen
Maar op Oudjaar gebeurde er iets bijzonders in het kleine keukentje in onze Amsterdamse flat. Dan kwam de zwarte frituurpan tevoorschijn met een roestvrije stalen mandje. Het meest spannende vond ik het maken van het oliebollenbeslag. Dat moest namelijk rijzen onder een theedoek op een warme plaats. Koken blijft chemische goochelarij en een kom plotseling vol van beslag, dat was pure magie. Vooral het moment dat mijn moeder met een soeplepel er een schep uit nam en er dan een bal met rozijnen in de olie tevoorschijn kwam. De soms grillige uitwassen, die zo’n bol vertoonde als hij eenmaal lag uit te lekken in het mandje, tartte mijn fantasie.
Voetbal met mijn oliebollen
Toen ik ging samenwonen, moest er dus ook zo’n ouderwetse frituurpan in huis komen. En stond het eerste oudjaar in onze flat eenzelfde soort kom met oliebollenbeslag onder een theedoek te rijzen op de radiator. Alleen het resultaat was niet om over naar huis te schrijven. Licht beneveld constateerde mijn geliefde (en was de uitdrukking niet ‘kleine kinderen en dronken mensen zeggen de waarheid?) aan het begin van het nieuwe jaar dat hij beter met onze oliebollen kon voetballen dan er zijn tanden in zetten.
“Je gaat toch niet weer oliebollen bakken?”
Het jaar erop ontstond er een discussie over het lijstje met boodschappen voor Oudjaarsavond. “Je gaat toch niet weer zelf oliebollen bakken?” sprak mijn partner. “Het huis staat er blauw van en die van de bakker zijn gewoon lekkerder!” Dus halen we ze sindsdien bij de bakker. En eerlijk gezegd, zijn die ook tot nu toe nooit overtroffen door eigen baksels. Ook al mis ik die grillige uitwassen nog steeds. Gelukkig hebben we elk jaar als traditie wel de terugkerende discussie over aantallen. En zorg ik altijd dat we er heel veel overhouden. Want dit recept van mijn dochter is zóó lekker!
Ik wens iedereen een oliebolvolle jaarwisseling!
Recept voor ‘tiramisu’ van oude oliebollen
Op basis van 4 oude oliebollen (liefst met rozijnen, anders los toevoegen)
2 niet al te zure appelen
3 eetlepels rum,
1 dl. appelsap
bakje vanillekwark
kaneel
Appels schillen en in dunne schijfjes snijden vervolgens bestrooien met kaneel en zachtjes in anti-aanbak koekenpan bakken in een beetje boter. Oliebollen in plakjes snijden en op bodem van schaal leggen, besprenkeld met mengsel van appelsap en rum. Daarna laagje appelschijfjes opleggen en vervolgens afdekken met vanillekwark. Vervolgens nog minimaal een laag met besprenkelde oliebolplakjes, schijfjes appel en eindigen met vanillekwark. Daarna smaken minimaal een uur laten intrekken in koelkast. Voor het opdienen opnieuw bestrooien met kaneelpoeder.
Recente reacties