Kerstmis staat voor de deur. De plannen zijn klaar. De lijstjes voor de boodschappen en de lijstjes voor de kerstcadeaus liggen binnen handbereik. Zodra mij iets te binnen schiet, schrijf ik het erbij. Opdat ik het niet vergeet en we onze tijd zo efficiënt mogelijk besteden. We sjouwen van de AH voor de koffie, thee en boter en gaan naar de delicatessenzaak voor een bijzonder stukje kaas. De slijterij helpt ons wijn te selecteren bij het voorgerecht. Tussen door doet de jongste dochter haar laatste examens van dit jaar. Het werk moet afgerond en niemand mag vergeten worden in kleine attenties. De dagen voor kerstavond zijn druk en gestresst.
Ellen Groenveld schrijft en vlogt (samen met Mirelle Nunes) voor Meerdanvijftig.nl over trends in inrichting en kunst. Speciaal voor de feestdagen schreef ze dit verhaal over haar eigen kerstbeleving.
Ieder jaar dezelfde viering op kerstavond
Mijn oudste dochter van 22 jaar woont al een tijdje beschermd in een instelling. Een kleine gemeenschap verdeeld over huisjes op een open terrein. Omzoomd door tuinen en weilanden met schaapjes. Het leven gaat er langzaam. De indeling van de dag ligt vast. En alle activiteiten verlopen in hetzelfde ritme. Ieder seizoen geeft de bewoners zijn eigen fruit en groentes maar ook eigen vieringen.
De advent is er ingegaan. Mijn grote kind oefent dus voor haar rol als Maria. Samen met een aantal bewoners en medewerkers doet ze mee aan het kerstspel. Er is tekst, muziek en er wordt gezongen. Ieder jaar op kerstavond spelen ze hetzelfde. Dezelfde woorden, gebaren in hetzelfde ritme.
Ik voel mijn hartslag dalen
Ook dit jaar weer rijd ik samen met de overige leden van ons gezin, een zorgzame tante en oom en lieve vrienden naar mijn kind bij de duinen. Ook deze kerstavond zal mijn meisje weer even Maria zijn in een mooi glanzend blauwe mantel. En wij worden even opgenomen in de tijd. De omgeving dwingt ons tot rust te komen. De passen van de bewoners gaan trager dan mijn eigen stappen. Hier is geen haast en ik voel mijn hartslag dalen.
Het licht, de muziek en mijn Maria
Jozef en mijn Maria in het kerstspel.
We gaan de donkere zaal in, waar het licht op de diepblauwe fluwelen gordijnen schijnt. De ster wordt gesymboliseerd door licht. Mijn kind reist naar Bethlehem, waar ze samen met Jozef onderdak vindt. Een herder krijgt zijn tekst nog een klein stukje toegefluisterd. Dan rijkt Maria haar armen omhoog om het kind te ontvangen in haar gebogen armen. Mijn kind dat nooit moeder zal worden, ontvangt haar baby. Sereen sluit ze haar armen om het kind heen. Het is prachtig. Het licht, de zaal met de geluiden van haar bewoners, de muziek en mijn Maria.
Dit is waarom het echt gaat in ons leven
De eenvoud van het kerstspel ontroert me. De tranen prikken achter mijn ogen, dankbaar voor deze bijzondere momenten. Momenten die alles omvatten en mij deze kerstavond toefluisteren dat dit toch echt is waarom het in ons leven gaat.
Een fijne Kerst, allemaal.
Recente reacties