Week 6 van sociale onthouding

Geen vakantie, de meeste tijd thuis doorbrengen… Net als iedereen in Nederland ondervinden onze redacteuren Marlies Mielekamp en Brigitte Leferink de gevolgen van de corona-pandemie. Ze schrijven over hun ervaringen voor Meerdanvijftig.nl. Week zes van sociale onthouding.

Plan stedentrip New York in ijskast

Brigitte: “Ik zou nu bezig zijn met het inpakken van mijn koffer voor een week samen met mijn dochter naar New York. Een plan dat jaren in de ijskast lag, er in januari werd uitgehaald en nu weer terug de ijskast in kan; geen vakantie dus. Inmiddels ben ik drukker met het regelen van een voucher om later toch echt dat bezoek aan the big apple te kunnen brengen dan met het uitzoeken van geschikte kleding.

‘The big apple’ moet nog even wachten. Foto: Pixabay

Na de eerste teleurstelling dat onze trip niet doorgaat, hebben we besloten er het beste van te maken. “Ik ga koken uit een kookboek met recepten uit New York. We bezoeken musea via virtuele rondleidingen en kijken of we via streetview een wandeling door Manhattan kunnen maken. Een pizza bestellen bij New York Pizza of een ritje langs de McDrive zou ook zomaar in het programma kunnen passen. New York, here we come!”

Geen korte vakantie naar Berlijn

Marlies: “Wat een goed idee dat virtuele tochtje naar New York en andere bezigheden die aan de trip herinneren! Wij zouden deze week vier dagen in Berlijn zitten met kennissen, helaas ons voor ook geldt; geen korte vakantie. Toch maar eens aan de berliner bollen gaan deze week 😊. Wij zijn zeker van plan dit reisje nog eens te maken. Onze kennis is erg vaak in Berlijn geweest en kan ons daar op een andere manier rondleiden.”

Voor Marlies even geen stedentrip naar Berlijn, zoals Kees Rooze in 2018 maakte.

Geen vakantie maar tijd voor pas op de plaats

“Toch vraag ik me af of we gewoon kunnen doorgaan de wereld rond te reizen. Deze crisis vraagt ons allemaal pas op de plaats te maken, denk ik, en te bezinnen wat werkelijk van waarde is. Binnen ons gezin waar 4 mensen in de zorg werken of gewerkt hebben, vragen we ons al langer af – en nu nog meer-  of marktwerking in de zorg wel goed is. Ik hoop dat de politiek dit zich nu ook gaat afvragen. Voorlopig genieten we erg van onze tuin en de blauweregen en clematis die weer weelderig bloeien, Corona of niet.”

De blauweregen groeit weelderig, corona of niet. Foto©Marlies Mielekamp

Kleine dingen als knuffel blijken nu belangrijk

Brigitte: “Daar noem je nu iets als bezinning. Ik denk dat steeds meer mensen gaan nadenken over wat nu werkelijk van waarde is. . Dingen die klein lijken, zoals het aanraken van andere mensen, een knuffel geven, een arm om een schouder, blijken van cruciaal belang. Belangrijker dan geen vakantie te kunnen vieren. Een eerste levensbehoefte zelfs, stond in de Volkskrant. Op twitter hadden mensen het over huidhonger. Vaak wordt dat gekoppeld aan seks of erotiek (vellust las ik al) maar huidhonger is er ook in contacten zonder dat er sprake is van lust. Daarom vind ik de situatie in verpleeghuizen zo schrijnend. Gelukkig komt er misschien de komende weken verlichting in, begrijp ik uit het nieuws.”

Duivels dilemma in verpleeghuizen

“De gemiddelde verblijfsduur van bewoners van verpleeghuizen is minder dan één jaar. Gemiddeld na negen maanden overlijden de bewoners. Nu wordt elk bezoek van partner en familie verboden. Een uitzondering wordt soms gemaakt in de stervensfase. Wat is dan nog de kwaliteit van leven, vraag ik me af. Ik begrijp die mevrouw van 92 die wegliep, ontsnapte kun je misschien beter zeggen. Maar ik begrijp ook de leiding van verpleeghuizen die strenge maatregelen handhaven. Een duivels dilemma.”

Kwetsbare mensen zijn niet beschermd

Marlies: “Mijn zusje werkt in een verpleeghuis en zij vindt het vreselijk voor de patiënten dat er geen familie mag komen. Ondanks de maatregelen zie je toch dat veel verplegend personeel en patiënten besmet zijn geraakt. Zo ook in het huis waar mijn zusje werkt. Ze is ook boos, want beschermende maatregelen en de mogelijkheid tot testen is daar pas sinds een week mogelijk. De regering zegt dan wel dat ze de kwetsbaren wil beschermen maar dat is in de verpleeghuizen in het begin van de uitbraak zeker niet gebeurd. Al het materiaal ging naar de intensive care-afdelingen in ziekenhuizen. Terecht natuurlijk maar er had moeten worden gezorgd dat er voldoende materiaal was, vindt zij. Het getuigt niet bepaald van een vooruitziende blik van onze regering. Ze hadden immers China en Italië als voorbeeld…”

Vanaf het begin van de maatregelen tegen het coronavirus schreven Marlies Mielekamp en Brigitte Leferink elkaar over hun ervaringen. lees ook:

Openingsfoto: Pixabay