Het familiefeest bestaat sinds dit jaar uit zeventien volwassenen en één baby. Een melkbruin jongetje met prachtige donkere ogen en lange wimpers, die iedereen om zijn babyvingertje windt. Het is het kleinkind van mijn oudste zus, die met een druk sociaal leven net zo tegenover het grootmoederschap staat als ik. Maar ik zie ook hoe het haar tot een andere vrouw heeft gemaakt.

Nieuwe generatie oma’s

Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 11 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s. Eerder verschenen o.a. Breiwerk uit de kast, Tussen hoofd en hart, Oma’s zelfbeeld.

Vertederde blik die ik nooit eerder heb waargenomen

Het overviel mijn zus, want zoon en schoondochter zijn begin twintig dus het lag nog niet in de lijn der verwachting. Maar uiteindelijk was het wel een blijde verrassing, zie ik tussen de gangen van het feesteten door. Mijn zus heeft een vertederde blik in haar ogen die ik nooit eerder bij haar heb waargenomen. Ook niet toen we zelf moeder waren.

Wat moet ik verwachten?

Wordt dít bedoeld als mij gevraagd wordt of ik naar de geboorte van mijn kleinkind uitkijk?, bedenk ik me. Want ik weet nog steeds niet wat ik van het omaschap moet verwachten.

Er gebeurt kennelijk wel iets met je. Mijn beste vriendin, drukke zakenvrouw, had me nog zo gewaarschuwd: “Als je het straks maar niet de hele tijd over je kleinkind gaat hebben, hoor! En zeker niet in de trant van hij is geweldig.”  Inmiddels is ze me voor geweest en al drie maanden zelf oma.

Werk, mannen en kleinkind

Het gespreksonderwerp kleinkind heeft zich een vaste plaats verworven tussen werk, mannen en relaties. En onvermijdelijk worden daarbij de foto’s van een schattige baby op de telefoon getoond. “Zo een, wil ik ook,” zeg ik dan steevast. Maar ik ben gewaarschuwd, dus ik ga er niet al te lang op door.

Mijn zus als oma, een andere vrouw

Gelukkig heb ik in geval van gespreksnood nog mijn zus achter de hand. Als eenzame oma, naast een opa die zelf nog moet wennen aan een baby in het eerste jaar, reageerde ze opgetogen:  “O, ik ben zo blij dat jij ook een kleinkind krijgt! Kan ik er tenminste met jou over praten!”