Zie wandelen in Limburg als ‘noodzakelijk’ reizen

Ik kijk uit over het glooiend heuvellandschap bij de Vaalserberg. De herfstwind doet het regenjack tegen mijn rug kleven en ruist door de bladeren aan de bomen achter me. Links ligt Duitsland, rechts ligt België. Ik schep er een kinderachtig genoegen in al wandelend de grens over te steken, ook al mag het officieel niet vanwege de corona-beperkingen. Maar een mens moet er af en toe ook eens uit, besluit ik bij mezelf. En wandelen in Limburg is dan wat mij betreft dan ‘noodzakelijk’ reizen.  Jong en oud zijn kennelijk dezelfde mening toe gedaan, want ze kruisen hier in Vaals regelmatig mijn pad.

Limburg ‘buitenlands’ mooi

Laatst hoorde ik iemand opmerken: “Vakantie is voor mij in een ander land zijn, waar de mensen een vreemde taal spreken.” Nou, dan kom je wandelend in Limburg aardig in de buurt, want voor een randstedeling is het hier niet alleen buitenlands mooi, echt verstaan doe je de mensen ook niet als ze Limburgs spreken. Het stel dat we zojuist tegen kwamen, genoot kennelijk ook van een vakantie in Limburg. Want in keurig ABN vroegen ze naar welke vogel we aan het kijken waren door onze verrekijkers. We twijfelen als amateur-vogelaars tussen een havik en een valk.

Niet verdwalen dankzij GPX-tracker

Na een tijdje op een boomtak vliegt de roofvogel statig klapwiekend boven onze hoofden weg en vervolgen wij de wandelroute. Die is afkomstig van wandelgidszuidlimburg.com. Fijn om een gpx-tracker erbij te kunnen downloaden, zodat je onbewegwijzerd toch niet hoeft te verdwalen. Zodoende kan ik route 416 van 10,8 kilometer lengte van harte aanbevelen. De natuur wordt hier en daar voorzien van een toefje geschiedenis. En er is maar weinig nodig om mij een reisje van een moment in de tijdmachine te laten maken.

Duik in de geschiedenis

Zo stel ik me in Vaals voor hoe arbeiders in de 18^de eeuw hier stoffen verfden waarmee de Akense lakenfabrikant Johann Arnold von Clermont.zijn rijkdom verwierf. Het stadje heeft er een aantal monumentale gebouwen aan over gehouden. Een paar kilometer verderop slaan we even over de Duitse grens af naar de Geusenweg. “Geusen? Zou dat geuzen betekenen?” vraag ik me af. Even later krijg ik het antwoord op een informatiebord, waar ik lees dat hier inderdaad slag geleverd is tussen de protestantste Oranjes en de katholieke Spanjaarden). De Nederlands hervormde kerk in Vaals herinnert nog aan de tijd dat de protestanten uit Aken voor hun godsdienstbeoefening moesten uitwijken. Even later steken we via een brug de spoorlijn over die uit een Harry Potter-achtig tunneltje tevoorschijn komt.

Vaalserberg niet meer hoogste punt in Nederland

Vanaf nu wordt het klimmen langs een aantal vossen- (of misschien wel dassen)holen in een holle weg naar de ‘top’ van de Vaalserberg. Het hoogste punt van (Europees) Nederland heeft wat aan betekenis ingeboet sinds het Antilliaanse eiland Saba een Nederlandse gemeente is geworden. Officieel is de Mount Scenery nu met 887 meter de hoogste berg geworden. Het kost weinig moeite de 322 meter in Vaals te bereiken. Enig oponthoud zijn de betoverende paddenstoelen tussen de bomen. Omdat we daar al eerder op deze website een loflied op hebben gezongen, houden we het nu eenmalig op het zingen over kabouter Spillebeen.

Appels rapen

De restaurants zijn dicht maar bij de Wilhelminatoren kan de inwendige mens zichzelf nog versterken met iets uit de friture. We zijn niet de enigen die wandelen in LImburg. Het is behoorlijk druk hier aan het einde van de herfstvakantie, dus we lopen maar snel door over het Hertog Limburgpad. Wat mij betreft begint hier het mooiste gedeelte van onze route. We lopen dwars door glooiende weilanden, langs bosschages, over holle weggetjes en tussen heggen lopen we weer terug naar Vaals. Onderweg rapen we nog wat appels op die van de boom zijn gevallen. Soms is geluk heel gewoon.

Wandelen in Limburg en meer

Bezoek aan kerstmarkten in Duitsland zijn dit jaar niet voor Nederlanders weggelegd. Maar wellicht valt er Valkenburg en Maastricht een sfeervolle kerst te proeven. Marlies Mielekamp schreef al eerder over de charme van de Limburgse hoofdstad. Ook daar is het prachtig wandelen, constateerde Kees Rooze al eerder. En anders wachten en in mei 2020 genieten van alle heerlijkheden die Zuid-Limburg óók heeft te bieden!