Karin de Lange zou over léuke dingen gaan schrijven. Helaas werd ze opnieuw getroffen door een hernia. En zij is niet de enige: jaarlijks worden 650.000 Nederlanders geplaagd door nek- en rugklachten.  Lees de komende weken hoe Karin als ervaringsdeskundige weer op de been komt. Met uitzicht op genezing uit ze nu even haar pijn.

“Nee joh, binnenkort kom ik naar je hard lopen!” Mijn optimisme maakt me tot leugenaar. Ik lig in bed met een na twintig jaar opgebloeide hernia. Mijn motto is altijd niet zielig doen, niet zeuren. Maar de harde werkelijkheid is dat elke stap een met militaire precisie uitgevoerde operatie is.

Gelukkige junk

Een operatie die wordt begeleid door de biochemische industrie: pijnstillers. Ik ben een gelukkige junk, ik krijg morfine op doktersrecept.

Ik heb geen dodelijke ziekte, dus mij hoor je niet klagen. Ik ken in mijn omgeving mensen die wèl met dat probleem tobben en nare behandelingen moeten ondergaan zonder de wetenschap dat het helpt en dat ze genezen. Dat is in mijn geval wel zó: ik weet dat ik zal genezen. Dat zegt het internet, als ik hernia intik. En mijn dokter is er ook van overtuigd dat  het met acht weken vanzelf over gaat. Zo bezien is het gewoon een kwestie van de tijd uitzitten, sorry, liggen in dit geval. Gewoon iets erger dan een flinke griep.

Klagen en kreunen

Ondertussen vertel ik grappen over de kunst van het steekpoepen. Maar af en toe hou ik deze ‘geen-probleem-maar-uitdaging’-show niet vol. Tranen laten zich niet meer stoppen. Wat is er eigenlijk mis met steunen en kreunen? Pijn genoeg. Maar dat uiten lijkt een onbescheiden en beschamende vertoning vergeleken bij de ellende van de vluchtelingen en bomaanslagen in het achtuurjournaal.

Toch voel ik me na de huilbui alsof de knoop onder in mijn rug een beetje is opgelost. Alsof daar ook verdriet vastzat. Ik laat mijn motto niet zeuren en niet klagen varen en beslis dat ik mijn pijn mag uiten. In ieder geval af en toe.  Ik geef mezelf officieel toestemming om te zeuren,  klagen, steunen en kreunen, al dan niet met publiek tot het moment van mijn genezing.

Lees ook het eerste artikel over Karin de Lange’s hernia: ‘Uitgeschakeld‘ en de volgende: Uitzicht op genezing en De wereld vanuit bed en het slot: Mijn wereld is weer onbegrensd.