We ontmoeten hem tijdens onze eerste stop van onze vijfdaagse fietstocht door Saarland in het dorpje Schoben aan de Moezel. “Ein Bauernfrühstück, bitte,” bestelt hij. Wij zijn hier beland doordat mijn vrouw een onbeschrijflijke trek heeft in een kop koffie. En dat bestelt ze uitgerekend in dit café, waar ze het beter niet had kunnen doen. De bestelling van onze grijzende Duitse buurman in onberispelijk wit overhemd onderbreekt onze blik in het kopje, zeg maar kop. Het is gevuld met het soort koffie, waardoor de bodem heel goed zichtbaar is. En onze buurman is niet van plan om ons op te vrolijken.
Wij denken liever aan onze fietstocht
Mooi plaatje aan de Moezel.
Hij vertelt dat hij als ambtenaar bij de gemeente heeft gewerkt. “Elke zondagavond zei ik tegen mezelf: morgen moet ik weer.” Nu is hij gepensioneerd en beseft hij dat hij weliswaar niet meer hoeft “maar dit is ook het laatste traject.” Misschien heeft hij met zijn constatering gelijk maar wij vinden het wel een heel pessimistische kijk op het leven van meerdanvijftigers. Wij besluiten dat we bij het laatste traject liever aan onze fietstocht denken.
Zoon vertelde enthousiast over Saarlouis
Saarland, mooi maar vooral ook gemakkelijk om te fietsen.
Dat we hier zijn aanbeland, komt door een opmerking van mijn zoon. Zoals het zo vaak gaat met het kiezen van een vakantiebestemming: iemand vertelt enthousiast over een plek waar hij is geweest (in mijn zoons geval Saarlouis) en het idee is geboren. Bovendien biedt Saarland de mogelijkheid om een zo’n vlak mogelijke fietstocht te maken, ontdekte ik op internet. En zo hebben we de auto in het Duitse Trier achtergelaten voor onze eigen Tour de France door Duits-Frans Saarland.
Saarland: Duits met een Franse inborst
De handdruk van Frau Merkel en monsieur Macron weerspiegelt zich in de geschiedenis van de ruim 1 miljoen inwoners van de Duitse deelstaat. Saarland bestaat nog net geen eeuw. Na de vrede van Versailles werd het Frans-Duitse gebied afgetekend en in 1920 onder bestuur van de Volkenbond, de voorloper van de VN, gesteld. In 1935 koos de bevolking, die voor een gedeelte notabene ook uit gevluchte Duitse socialisten en communisten bestond, opportunistisch voor aansluiting bij het welvarender Nazi-Duitsland. 20 jaar later wezen de Saarlanders het voorstel af om een zelfstandig land te worden. Dan maar liever weer bij Duitsland maar wel als voorwaarde dat het land ook zijn Franse inborst mocht bewaren. Daarom leren de kinderen er verplicht naast Duits ook Frans en zijn alle officiële uitingen tweetalig. Een apart en boeiend stukje Europa, dat het verkennen waard is.
Depri-Duitser wijst ons wel op mooi Saarburg
Saarburg, ‘het mooiste plekje aan de Saar’.
Het begin van onze tocht langs de Moezel leverde al mooie plaatjes op -Ik houd nu eenmaal van fotograferen. En het liefst fiets ik langs water, omdat het nooit saai is. Nu ook weer niet. En eerlijk is eerlijk, onze depri-Duitser adviseerde ons terecht op weg naar de bestemming Merzig het mooiste plekje aan de Moezel, Saarburg, niet over te slaan. En we geven hem gelijk. Wat een leuk, romantisch stadje, dat Saarburg.
Normaal gesproken drinken wij geen alcohol tijdens het fietsen. 
Maar het terras aan de Saar verlokt ons als een sirene uit de Odysseus. En dus genieten wij in Saarburg van een glas riesling dat onmiddellijk in onze benen zakt. Geen slechte start van onze vakantie, besluiten wij, aangekomen in het lang niet zo aantrekkelijke Merzig.
Volgende keer: Saarland, land van staal
Recente reacties