Vraag het een willekeurige Nederlander buiten Rotterdam en je krijgt als antwoord dat wolkenkrabbers hét kenmerk van Rotterdam zijn. Zelf zou Karin de Lange nooit in een torenflat willen wonen maar ze mag graag van grote hoogte om haar heen kijken. En zo werden de Rotterdam met de Euromast én het nieuwe depot van het museum Boymans van Beuningen het doel van een zomers uitje: een wandeling van hoogtepunt naar hoogtepunt.

Scheepsmast met kraaiennest

De Euromast dateert uit 1960 en is gebouwd als attractie voor de Floriade van 1960. Net als het Groot Handelsgebouw naast het Centraal Station van Rotterdam is de Euromast ontworpen door architect Huig Maaskant. De toren telt 185 meter. Ik zie de vorm maar heb nooit eerder nagedacht over wat in één oogopslag duidelijk is: het ontwerp van Maaskant verwijst naar een scheepsmast met kraaiennest. Dat ‘kraaiennest’ is nu het uitkijkplatform.

Het Polygoonjournaal besteedt in 1959 aandacht aan het hoogste gebouw van Nederland.

Hoog, hoger, hoogst

Het restaurant ligt op 96 meter hoogte. Het uitkijkplatform ligt daarboven op 107 meter. Dat was vroeger het hoogste punt. Al in 1968 werd de Euromast als hoogste punt ingehaald door de Medische Faculteit. Dat mocht natuurlijk niet gebeuren. De Euromast werd verhoogd met de Space Tower tot de huidige 185 meter. Daarmee werd de toren weer het hoogste te bezoeken uitzichtpunt van Nederland. De glazen lift die om de Space Toren heen draait, wordt op dit moment gerestaureerd en is tijdelijk niet in gebruik.

Dwerg naast reus

Hotel New York tussen de wolkenkrabbers.

In 1960 was het uitzicht totaal anders dan nu. Nu zie je rondom de Euromast vooral alle wolkenkrabbers van de Kop van Zuid. Toen was vooral de wederopbouw van de gebombardeerde stad zichtbaar en de kermisattracties om de voet van de toren. Je krijgt een 360 graden beeld van de stad, de haven en de rivier de Maas. De vier groene koperen torentjes van hotel New York aan de voet van enorme wolkenkrabbers vallen op. Ooit bezocht ik Hotel New York(1917), het directiekantoor van de Holland-Amerika-lijn, toen het pas als hotel en restaurant in gebruik was genomen. Het stond op een verder kale Wilhelminapier. Net als ik, kun je nog steeds met een watertaxi naar het hotel oversteken vanaf de Veerhaven over de Nieuwe Maas.

Erasmusbrug

Een mooi tochtje ook al is het nu niet meer echt noodzakelijk, want sinds 1996 is verderop de iconische Erasmusbrug met de bijnaam ‘De Zwaan’ verrezen. Het tochtje en bezoek aan hotel New York vond ik toen een hoogtepunt maar niets vergeleken met mijn bezoek nu! Naast het hotel is inmiddels de ene na de andere wolkenkrabber opgetrokken. Het hotel is nu nog maar een dwergje naast de reus Montevideo van 139 meter hoogte. Let wel: de Euromast is nog steeds hoger!

Bloempot

Naast het museum Boijmans van Beuningen staat een gebouw dat sterk op een enorme spiegelende vaas of bloempot lijkt, Het Depot. Architectenbureau MVRDV ontwierp een sensationeel gebouw voor de voorraad van 151.000 kunstvoorwerpen van het museum. Hier krijg je een kijkje achter de museumschermen en zie je hoe kunst geconserveerd wordt en bewaard blijft. Het is zeven verdiepingen hoog, begane grond meegerekend. Voor het gemak namen we de lift naar het dak. Op de bovenste etage is een restaurant en tuin. Natuurlijk zijn de 151.000 voorwerpen de spreekwoordelijke planten in de pot, maar het dak is gevuld met écht groen. Het dak is beplant met berken en planten in vakken, waardoor je in een tuin rondloopt met stukken toegankelijke balustrade voor het uitzicht.

Het depot van museum Boijmans van Beuningen. Foto: Maja Miklic/Unsplash

Esscherachtig trappenhuis

Via het trappenhuis gingen we naar beneden van verdieping naar verdieping. Het trappenhuis loopt in het midden van het gebouw met op elke verdieping een rondlopende galerij. Zo kun je om de twee tegenover elkaar gelegen trappen heen lopen en vind je daar de toegang tot de zalen. Aan de uiteinden zijn liften. Je kunt om de lift heen lopen over glazen vloeren die de ene kant van de omloop met de andere verbinden. Doodeng, die glazen verbindingen maar het wende uiteindelijk. In glazen vitrines naast de, ook al glazen, liftschachten zijn per verdieping voorwerpen te zien. Door die glazen vitrines lijken de voorwerpen te zweven in het trappenhuis. De trappen en vitrines krijgen door de glazen oppervlakten een verwarrend en ontregelend effect. Ze lijken wel op de in elkaar grijpende figuren die Esscher tekende en schilderde. Zo zwierven we langs tentoongestelde kunst in glazen vitrines op de diverse verdiepingen in vitrines en zalen. En besloten we ons bezoek met een nieuw zij het ander hoogtepunt.

Rotterdamse dakdagen

Wij bezochten Rotterdam in het kader van de inmiddels beëindigde dakendagen en maakte de rooftopwalk. Maar we willen graag nog een keer terug. want je kan nog over roze trappen naar het dak van het Nieuwe Instituut lopen naar een roze platform, Het Podium, valt niet te versmaden. Het is tot 17 augustus open en er vinden ook kleine concerten en theater-acts plaats. Er wacht dus weer een nieuw hoogtepunt: op naar Rotterdam!

Op naar het roze platform van het Nieuwe Instituut.

Meer tips voor stedentrips…

Karin de Lange schreef eerder over wolkenkrabbers in Amsterdam, The Valley. Maar ook over de mooie beeldhouwkunst in Helmond. Stella Ruisch ontdekte de aantrekkelijkheid van het Brabantse Tilburg. Kees Rooze wandelde door Leiden. Zo bezocht Marlies Mielekamp Alkmaar, Zwolle, Leeuwarden en leidde ze ons rond in haar eigen stad Nijmegen. Brigitte Leferink ging naar Middelburg en Groningen. Stella Ruisch had oog voor de schoonheid van de Amsterdamse School en de jaren vijftig-bouw in Amsterdam-West en tipte het voor een bezoek aan Amsterdam anders.

Foto”s : ©Karin de Lange, tenzij anders vermeld.