Alle delen van Rotterdam lijken als puzzelstukjes in elkaar te vallen. Dat is mijn gedachte als ik voor het eerst het vernieuwde station uitloop. Ja, ik weet het. Het is al bijna 3 jaar geleden dat CS Rotterdam werd heropend. Maar beter laat dan nooit, dat deze 020-er een kijkje gaat nemen in 010, toch? De Markthal; ook nog nooit gezien. Een oud-collega  van mij heeft door haar partner familiebanden met Rotterdam. En zo komen we op het idee om de ‘schade’ in te halen en in Rotterdam af te spreken.

Rotterdam is favoriet

Steeds meer Amsterdammers weten de weg naar Rotterdam te vinden. Gezinnen trekken in Nederland uit de grote steden, alleen Rotterdam heeft juist aantrekkingskracht. En ook meer buitenlanders ‘doen’ Rotterdam. In toonaangevende gidsen als Lonely Planet en The Rough Guide behoort de havenstad tot de favorieten. Daags voordat ik naar Rotterdam ga, hoor ik op de radio ras-Rotterdammer  en publicist Sander de Kramer naar aanleiding van de gestegen populariteit een verklaring geven. De laatste jaren heeft de havenstad internationaal aan de weg getimmerd. Als Europese cultuur-stad, als sport-stad (wie herinnert zich niet de prachtige beelden uit de Tour de France?). En door de uitstraling: de wolkenkrabbers schieten de lucht in. Voor de gezinnen is er ook nog een praktische reden: in Rotterdam kun je leuk wonen en goedkoper dan in Amsterdam.

Driekwart eeuw na bombardement is Rotterdam écht herrezen

Op deze winterse dag waait de frisse wind van het Rotterdams zelfbewustzijn op het Stationsplein in mijn gezicht. Een schraal zonnetje geeft er een vrolijke noot aan. “Er waren plannen om het bekende beeld van Ossip Zadkine van de verwoeste stad hier neer te zetten,” vertelt mijn oud-collega. “Toepasselijk”, zeg ik tegen haar. Want het lijkt wel of Rotterdam na driekwart eeuw nu pas écht herrezen is.
En ik denk onmiddellijk aan het laatste échte bezoek (heen en weer naar Ahoy tel ik niet mee) dat ik aan Rotterdam heb gebracht. Dat was op de verjaardag van mijn oude vader in 2009. We parkeerden de auto, naar bleek om de hoek bij het beeld. En werden spontaan toeschouwer van de herdenking van het bombardement op 14 mei 1940. Kort maar krachtig geleid door de nieuwe burgemeester Aboutaleb.

Zelfs de Lijnbaan lijkt gezelliger

In mijn herinnering uit eind jaren zestig aan familiebezoek in Overschien lijkt het altijd bewolkt geweest te zijn in Rotterdam. Kleine flatwoningen die duidelijk vlak na de oorlog in allerijl waren gebouwd. Nu is zelfs de Lijnbaan een stuk gezelliger geworden door de opknapbeurten in de omgeving. We steken over richting Coolsingel om naar wat mijn spontane gids ‘het Soho’ van Rotterdam te lopen, de Meent. Hé, die bouw lijkt uit dezelfde periode als de flats in Overschie. Deze keurige gestoepte straat doet me niet meteen aan het stukje rommelig Londen denken. Maar inderdaad passeren we na de cappuccino bij sfeervol Dudok wel  leuke trendy winkels.

Voor eten moet je echt naar de Markthal

Via de Delftse Vaart en de Binnenrotte duiken we snel de Pannekoekstraat in. Nee, voor glamour of hoogdravende titels moet je écht niet naar Rotterdam. Het prachtige beeld en de bi behorende dramatische herinnering van Zadkine wordt door de bevolking Jan Gat genoemd…De mooie winkels aan de Pannekoekstraat nodigen echter stuk voor stuk uit om naar binnen te willen. Al is het alleen maar om te eten. Want ook al hebben ze in Rotterdam nog geen overkill aan Amsterdamse Nutellashops,  ook daar gaan ze mee in de trend van buiten de deur eten. Genoeg leuke zaakjes onderweg maar voedsel, daarvoor kom je toch echt naar de Markthal.

Ik zwicht voor de dames van Marrakech

Wat een ongelooflijk originele combinatie van wonen, markt en eettentjes! Sander de Kramer had me op de radio al gewaarschuwd. Ook in de Markthal hebben de ondernemers het moeilijk. Hier en daar zien we lege plekken. Maar gelukkig is er nog meer dan genoeg te zien. Jammer dat we geen boodschappen hoeven te doen en we net al in de Pannekoekstraat hebben geluncht. Het water loopt me in de mond bij de heerlijke worsten, de uitgestalde vis en groenten. Oké, bij de enthousiast verkopende dames van ‘Spices of Marrakech’ ga ik toch overstag. Zo’n bakje heerlijke kerrie past nog net in mijn rugtas.

Ik kom snel terug, nog vóór het nieuwe Feyenoordstadion

Een dagje Rotterdam is veel te kort en te snel voorbij, mijmer ik boven een kop verse muntthee in de StationsHuiskamer. Beneden me krioelen de mensen die op spitstijd weer uitwaaieren naar plaatsen rond Rotterdam. Net als ik over een half uurtje. Maar ik kom snel en langer terug, is mijn vaste voornemen. In ieder geval voordat het nieuwe Feyenoordstadion is gebouwd!