PHPD: moment voor ‘coming oud’

Zondag was het al ‘Coming out’-dag, dus misschien is het wel een goed moment te erkennen, dat ik oud aan het worden ben. Met wat inmiddels al een bekend begrip is geworden onder leeftijdgenoten, PHPD (Pijntje Hier Pijntje Daar) is het tijd voor mijn Coming Oud.

‘Oud zijn is voor losers’

Niet dat ik op mijn 62^ste al aangewezen ben op een rollator.  Ik blaas op de tennisbaan nog een aardig partijtje mee, ondanks lichte artrose in mijn knie. Maar dan moet je niet zien hoe ik de volgende dag uit bed kom. Een samenraapsel van huid, botten en spieren die in valse samenzang protesteren. PHPD, dus… ’s Morgens doe ik in de geest van Erik Scherder regelmatig conditieoefeningen.. Die zijn echter niet meer voor een strakke buik in de bikini maar om te zorgen dat ik straks mijn eigen sokken nog kan aandoen. Sinds de komst van het coronavirus is er ook nog een potje met pillen bij gekomen. Naast het potje met vitamine D slik ik sinds kort ook een combinatie van zink en selenium.. Om mijn weerstand te verhogen.

Het zijn allemaal duidelijke signalen dat de derde en laatste fase is ingetreden. Geprikkeld door de kop ‘Oud zijn is voor losers’ , lees ik een artikel in de Volkskrant van zaterdag.  Emeritus hoogleraar wetenschapstheorie Trudy Dehue (69) roept als bewijs in het artikel de foto’s uit Google Images op met de zoekwoorden ‘gezond ouder worden’. Doe het maar eens; je treft alleen vrolijke van gezondheid blakende witharige heteroseksuele senioren aan. “Nooit grijs of kaal”, stelt ze ook nog in het krantenartikel.

De journaliste Ianthe Sahadat kaart in het artikel terecht de tweedeling aan in het land der ouderen. Er lijken maar twee smaken te zijn: of je springt jolig door het leven of je valt onder de laatste tijd veel gebruikte noemer ‘dor hout’ of ‘kwetsbare oudere’. Voor de gein gebruik ik die term wel eens tegenover mijn kinderen, als ik constateer dat ik het wel erg vaak over PHPD heb. Omdat ik graag bevestigd krijg; “Mam, dat geldt toch niet voor jou!”

Gezond ouder worden, wie wil dat niet?

Enige vorm van ontkenning is mij met het klimmen der jaren ook niet vreemd. Al gaat die misschien niet zover als die van mijn inmiddels overleden schoonmoeder. Net weduwe geworden op haar 89^ste, weigerde ze de gezelligheid op te zoeken van het nabijgelegen tehuis met de woorden: “Ik ga niet bij die bejaarden zitten.”

Gezond ouder worden, wie wil dat niet? Net als velen doe ik mijn best. En het lukt tot nu toe aardig, op die PHPD dan na. Maar de waarheid is dat het genenpakket ook een belangrijke factor is naarmate de jaren vorderen. En wat dacht u van domme pech? Ziekte en gezondheid hebben we niet volledig in eigen hand. En de een heeft nu eenmaal meer energie dan de ander.

Avondje uit nieuwe stijl

Het artikel in de Volkskrant verschijnt de dag na een ‘avondje uit’, nieuwe stijl. Dat wil zeggen dat we tegenwoordig ’s middags naar de film gaan (dan vallen we tijdens de voorstelling namelijk niet in slaap) en daarna uit eten. In plaats van andersom. Door de corona-beperkingen hadden we deze keer daarvoor anderhalf uur de tijd in het restaurant. En zo gingen we om half negen ’s avonds al weer op huis aan. Onderweg  terug mijmerde ik dat de tijd dat we tot diep in de nacht bleven feest vieren toch wel ver achter ons ligt.

Coming oud, wat een opluchting

Maar hé, wat is er eigenlijk mis mee om gewoon toe te geven, dat ik het best fijn vind ’s avonds op de bank in alle rust een boek of de krant te lezen met een schuin oog naar de televisie? Dat ik niet per se meer na twaalven hoef te gaan slapen, omdat ik anders een suffe vrouw aan het worden ben? Coming oud, wat een opluchting!

Meer lezen

In de jaren dat Stella Ruisch nog in de kast zat als oudere schreef ze een blogs over het krijgen van een eerste kleinkind, onder andere ‘Help, ik word oma‘ , ‘Zelfbeeld‘ en ‘Ik heb al een afspraak’. Over ouder worden en fysiek ongemak, schreef ze fysio als laatste strohalm en over gezond oud worden: lang leve het sportmatje. Marlies Mielekamp beschreef het nut van Pilatesles.