Uit haar koffer tovert mijn Amerikaanse zus twee knalroze mutsjes. “Pussyhats voor je!”, jubelt ze door de Amsterdamse lijn 9. “Helemaal zelfgemaakt! Dus geen ‘made in Vietnam-labels’.” Ze legt uit dat de ‘pussyhats’ momenteel in de VS gedragen worden tijdens de protestbijeenkomsten tegen Trump. De demonstranten verwijzen hiermee naar de ongepaste opmerking over de omgang met vrouwen, door Donald Trump gemaakt: ‘grab them by the pussy’.
Tijdens tramrit bespreken we nieuwste films en boeken
“We zitten er maar mooi mee”: concludeert mijn zus. Ik beaam dat; ik zit er inderdaad mee! De rest van de tramrit gebruiken we om, gekroond met de ‘pussyhats’ razendsnel de nieuwste films en de laatst gelezen boeken te bespreken. Als we íets gemeen hebben in onze familie is het onze liefde voor verhalen.
Mooie films over familiebanden
En familiebanden of liever gezegd het ontbreken ervan, zijn een bron van materiaal. Op dit moment zijn er in de biscopen een aantal mooie films te zien waarbij familie het gegeven is. Ze hebben ook nog eens een Oscarnominatie voor ‘De Beste Film’! Op 26 februari wordt duidelijk wie beeldjes mee naar huis mag meenemen. Mijn zus en ik vonden deze drie Oscarfilms allemaal prijzenswaardig.
Moonlight, poëtische ontdekkingstocht naar identiteit
Chiron moet zijn eigen identiteit ontdekken in Moonlight
(VS 2016, regie Barry Jenkins)
We volgen Chiron in drie fasen van zijn leven; als kind, als middelbare scholier en als volwassen man. Hij groeit op in een achterbuurt van Miami. Als kind wordt hij regelmatig achternagezeten door andere jongens. Van zijn aan crack, verslaafde moeder krijgt hij weinig warmte en ondersteuning. De plaatselijke dealer Juan, sterk gespeeld door Mahershala Ali, ontfermt zich over Chiron en biedt hem, samen met zijn vrouw, een warme plek waar hij zichzelf kan zijn. “Laat nooit een ander je vertellen wíe je moet zijn”, houdt Juan de tienjarige Chiron voor. Gebeurtenissen die plaatsvinden op de middelbare school, bepalen de keuzes die hij maakt in zijn volwassen leven. Het blijkt, zoals altijd, moeilijk te zijn om jezelf los te maken van je achtergrond.
Deze poëtische film gaat over het ontdekken van je identiteit en over de mogelijkheid om jezelf te bevrijden. Geen wonder dat deze film is genomineerd voor 8 Oscars. Één daarvan is voor de muziek; dus niet alleen je ogen, maar ook je oren openzetten.
Manchester by the Sea, aangrijpend drama
Casey Affleck speelt de broer die ongewild voogd wordt van zijn 17-jarige neef.
(VS 2016, regie Kenneth Lonergan)
Lee Chandler (gespeeld door Casey Affleck) leeft een teruggetrokken leven. Hij werkt in Boston als conciërge. Hij moet overhaast terugkeren naar zijn geboorteplaats Manchester by the Sea wanneer zijn broer overlijdt. Lee is onaangenaam verrast, wanneer blijkt dat per testament is bepaald dat hij de zorg over zijn zeventienjarige neefje krijgt. Lee voelt zich niet in staat om deze taak op zich te nemen. Via flashbacks krijgen we zien te welke traumatische gebeurtenis het leven van Lee bepaald heeft. Een subtiel, maar aangrijpend drama met voortreffelijke auteurs, waaronder een mooie rol voor Michelle Williams. Genomineerd voor vijf Oscars en ook hier prachtige muziek.
Lion, ‘Spoorloos’ op niveau
Indiaas adoptiekind Saroo gaat op zoek naar zijn familie.
(Austr./VS/GB, 2016 regie (debuut) Garth Davis)
Een melodrama naar een waargebeurd verhaal. De vijf jaar oude Saroo stapt per ongeluk in de trein naar het 1.600 kilometer verderop gelegen Calcutta. In de chaos van deze stad loopt hij verbijsterd rond en vindt tenslotte onderdak in een weeshuis. Hij wordt geadopteerd door een Australisch echtpaar (moeder is Nicole Kidman) dat hem liefdevol grootbrengt. Als twintigjarige student kan hij zich niet langer neerleggen bij de wetenschap dat zijn familie, in India, zich grote zorgen over hem moet maken. Hij gaat, aan de hand van zijn herinneringen aan het landschap waar hij opgroeide, op zoek naar zijn geboortedorp met behulp van Google-Earth. We krijgen prachtige beelden te zien van het Indiase landschap. Het drukke Calcutta doet het goed op het grote doek. Verder is het alsof je kijkt naar ‘Spoorloos’ op niveau. Soms hoeft een film niet méér te bieden dan dàt genoegen. Overigens ook hier vijf Oscarnominaties.
Mogelijkerwijs heeft mijn zus een grap met me uitgehaald. En loop ik in plaats van een geweldig politiek statement te maken over straat als een kabouter Plop look-a-like. Gezien de situatie in de VS is het niet denkbeeldig dat iedereen, óók in Nederland, binnenkort een ‘pussyhat’ nodig heeft.
Brei je eigen pussyhat!
Voor wie de muts sowieso wil breien, bij dezen het patroon: 95 steken opzetten op naald 5; boordsteek 2 recht, 2 averecht tot 10 cm. hoogte; tricotsteek tot een totale hoogte ( dus inclusief boord) van 24 cm.: afhechten en dichtnaaien. De ‘pussy’-oortjes ontstaan vanzelf omdat er geen steken in mindering zijn gebracht. Na het opzetten even in model brengen en dan ……. de straat op!
Recente reacties