Lieve Linda,
Dit weekend las ik in het AD-magazine dat je je demente moeder nooit als een last hebt ervaren. Jij en je broer, Linda, hadden verpleegkundigen voor je moeder ingehuurd zodat jullie zorg zich beperkte tot leuke dingen met haar doen. Gisteren, moederdag, had ik ook zo’n dag met mijn moeder die alleen maar leuk was.
Gezellig in het zonnetje
Toen ik vroeg kwam om de plantjes die ik de dag ervoor gebracht had in de bloembak te zetten, bleek mijn broer dat al te hebben gedaan. Daardoor had ik de tijd haar balkonnetje schoon te maken en kon ik haar er met de rolstoel naar toe brengen. Gezellig hebben we toen drie kwartier in het zonnetje gezeten met thee en een stukje moederdaggebak.
Wegbezuinigd
Maar het zijn vaak de minder leuke dingen waarvoor mijn twee broers en ik worden ingezet: zoals de was doen, kasten inruimen, rolstoeltaxivervoer regelen, allerlei formulieren invullen om zorg aan te vragen, haar te vergezellen naar het ziekenhuis en soms haar kamer poetsen. Want mijn moeder zit vanwege een degeneratieve ziekte in een verzorgingshuis en al die dingen zijn wegbezuinigd.
Verpleegkundige inhuren
Er wordt verondersteld dat de familie die taken overneemt. Hebben wij nog geluk dat van mijn moeders zeven nog levende kinderen wij drieën de zorg voor onze moeder op ons genomen hebben. Je zal maar enig kind zijn of je zult als zieke of demente bejaarde geen kinderen hebben. Dan zal je al die extra zorg moeten inkopen, waardoor er van het schamele zakgeld iedere maand bitter weinig overblijft. En nee; een verpleegkundige inhuren is voor ons financieel niet mogelijk. Trouwens voor de meeste modale mantelzorgers niet.
Heel soms, Linda, is zorg wel degelijk een last
De mantelzorg voor mijn moeder is niet het enige dat ik doe; daarnaast werk ik, pas ik een vaste dag op mijn kleinkinderen en val bij ziekte in als de kleinkinderen niet naar school of het kinderdagverblijf kunnen. Mijn ene broer werkt en de andere kampt momenteel met veel gezondheidsklachten. Ook dat is niet anders voor andere ‘modale’ mantelzorgers die ik ken. Dan is er zo’n week waarin mijn ene broer niet ingezet kan worden, omdat hij zijn been gebroken heeft, mijn andere broer veel moet overwerken en ik dezelfde week helemaal volgepland heb met afspraken. En krijg ik een telefoontje of ik direct naar het ziekenhuis wil komen omdat mijn moeder ten gevolge van een blaasontsteking weer eens een delier heeft. Dan valt het zorgen voor onze moeder me zwaar. En soms, heel soms, Linda, ervaar ik het dan wel degelijk als een last…
Openingsfoto: screenfoto uitreiking Televizierring 2015. Te zien op Youtube.
Erg mooie brief geschreven Marlies. Het was mooi om te lezen en het eerste wat in mij opkwam, ja Linda die kan het zich wel veroorloven om een verpleegkundige in te huren. Gelukkig heb ik het stuk gelezen en inderdaad voor de meest modale mantelzorgers is dit geen optie. Mantelzorg is zwaar en veel mensen gaan er zelf aan onderdoor. Hopelijk komt dit onderwerp vaker boven tafel om over te praten zodat er wellicht subsidies kunnen komen als je dit doet, want als iemand eigenlijk niet zelfstandig meer kan wonen en de artsen zeggen dit zelf ook. Komt in Nederland die persoon zelfs nog niet in aanmerking voor een verzorgingstehuis…
En zo is het Marlies, ik ben zo’n enig nog levend kind en ik ben ook ziek.
Gelukkig krijg ik veel steun maar wat als moeder naar een zorgcentrum gaat of een keer komt te overlijden.
Dan moet je het toch alleen doen en dat is zeker zwaar.
Maar ik ben wel blij en dankbaar dat ik haar nog heb en regel me suf voor haar maar doe dat nog steeds met liefde.
Zwaar of niet zwaar.