Ik ben een godin in het diepst van mijn gedachten. Als ik in de spiegel kijk, dan vind ik dat ik er voor mijn leeftijd niet echt afstotelijk uitzie. En ik hoop nog steeds tegen beter weten in dat ik die rimpels met voedende dag- en nachtcrème wegkrijg. Ik loop hard, tennis, let op wat ik eet en drink en probeer me een beetje leuk te kleden met adviezen van vriendinnen en magazines als Vrouw. Het kostte maar een kleine retorische vraag van een aangetrouwde nicht bij een familiefeestje om dat kostbare en arbeidsintensieve zelfbeeld compleet te vergruizelen. “Je kijkt er zeker naar uit om oma te worden, hè?”
Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 4 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s.
Oma’s, dat zijn in mijn optiek, gezellige vrouwen met blozende wangen, vlezige armen en een buik waaronder de body mass index het allang begeven heeft, haren in kunstkrullen en gekleed in een tijdloze jurk met een riempje onder de boezem en schoenen waarop een wijkverpleegkundige kílometers kan lopen. Dat etiket is niet op mij van toepassing, ook al heb ik misschien het woordje carrière net van mijn eigen vrouw zijn afgesloopt.
Mond vol tanden
Vind ik zelf. Maar daar denkt mijn nicht dus heel anders over. Meestal heb ik wel een snedig antwoord paraat, maar nu sta ik met mijn mond vol tanden. Als ik ontken, stel ik mijn dochter die binnen gehoorsafstand staat natuurlijk teleur. Als ik het bevestig, kan ik nooit meer hoge hakken dragen, zonder me zelf meelijwekkend te vinden. Ik mompel lafjes: “Ik hoop dat het een gezond kindje is, dat vind ik het allerbelangrijkste.” En keer me zo snel mogelijk om.
Zie je wel
Na het tennissen luister ik aan de bar van de kantine aandachtig naar de verhalen van leeftijdgenoten, waarvan sommigen de horde van het grootouderschap al hebben genomen. En mijn zelfbeeld krijgt een oppepper als ik een drankje aangeboden krijg van een 75-jarige medespeler die opzichtig liegt en zegt: “Jij 57? Dat had ik je nu nooit gegeven!”
Lees ook de eerdere afleveringen over de nieuwe generaties oma’s: Help, ik word oma, Niet vertellen, hoor en Tussen hoofd en hart.
Hallo Stella,
Ik werd op mijn 45ste oma. Nu bijna 6 jaar geleden. Wat jij al zei, in mijn hoofd nog een ….godin. Naar mate ik langer oma ben, hoe meer ik op mijn moeder ga lijken….een zorgzame oma waar je bij weg kan kruipen. Niet in bloemetjes jurk of makkelijke schoenen, maar wel 24/7 paraat. Ze woont nl ook bij mij in huis.
Wees oma in het diepst van jouw gedachten en blijf je manifesteren als de godin van je eigen tijd.
Wat zou ik graag zelf oma zijn. Maar hoewel ik zelf drie kinderen heb in de leeftijd van 26 tot 30 jaar zie ik dit vooralsnog niet snel gebeuren. Mijn oudste (zoon heeft door een zeer zware angststoornis acht jaar van zijn leven “moeten Missen”. Hij is hiervan genezen heeft voor de toekomst best wel de wens vader te worden maar omdat hij op het moment een latrelatie met een jonge vrouw die zware medicijnen gebruikt omdat zij een psychose doorgemaakt heeft is dit onmogelijk. Mijn dochter van 26 jaar is deze week (stress, stress en nog meer stress…) naar een nieuwe begeleid wonen locatie verhuisd ergens in de Betuwe.Zij heeft een vorm van de autisme spectrum stoornis “Asperger”. Haar cognitief vermogen is bovengemiddeld maar op het psychosociale vlak heeft zij het moeilijk. Mijn jongste zoon (27) heeft helemaal “niets” en maakt op het moment als digitaal tekenaar, meest voor commercials voor de Verenigde Staten en Frankrijk een goede ontwikkeling door. Ook hij heeft een vaderschaps wens maar kan die door werk en op het moment geen serieuze partner niet uit laten komen.
Als ikzelf, toch wel leuke, jonge, vrolijke, creatieve vrouw van 59 jaar na een x aantal jaren ook eens een kinderwagen met een kleinkind mijn huis binnengerold krijg, zal het laatste wat bij mij aan de orde is een geknakt zelfbeeld zijn.
Ondertussen geniet ik van mijn leven.
Ik heb 4 kinderen,de jongste kreeg ik toen ik 18 was de tweede op mijn 19de de derde op mijn 23ste en nummer 4 op mijn 39ste.Ik was zwanger van mijn jongste dochter toen de vriendin van mijn zoon zwanger was van een tweeling,ik kreeg een gezonde dochter bij haar ging het mis anders was ik op mijn 39are oma geworden.Op mijn 49ste kwam mijn eerste kleindochter,zij was een geschenk ik voelde er mij juist jong door.In 18 jaar kwamen er nog 9 kleinkinderen bij tussen de 6 maanden en 18 jaar,en je krijgt geen tijd om oud te worden met een stel tieners en klein grut om je heen.