“Wij verdrinken ze als ze omhoog komen uit de bak… wat een gedoe!!!!” en “In dicht geknoopte zakken afvoeren”, blijkt overigens ook een klus maar met slechts drie uitroeptekens net iets beter te doen dan de verzuipactie. Mijn Twittertimeline staat vol tips over het vermoorden van buxusrupsen, een diersoort waar ik nog nooit van had gehoord tot afgelopen week. Ze teisteren het hele dorp, alleen in mijn tuin zijn ze niet te vinden. Ik heb mijn drie buxusplanten aan een minutieus onderzoek onderworpen maar geen rups te bekennen. Wel een heleboel bruine blaadjes terwijl de buxusplanten in een ver verleden prachtig groen waren. Het gebrek aan groene vingers (en water geven) eist zijn tol.

Hebben planten gevoel?

De berichten over het uitroeien van de buxusrupsen zet me aan het nadenken. Wat is erger: je planten een langzame dood laten sterven of rupsen om zeep helpen? Hebben planten gevoel? Dan wordt het eten van sla ook een moorddadige exercitie. Van carnivoor ben ik al aardig opgeschoven naar flexitariër maar als groenten ook niet meer mogen, wordt het knap lastig. Een dieet van vitaminepillen en calciumtabletten lijkt me niet voldoende.

Buxusrupsen mag je ongestraft vermoorden

buxusrupsen

Mieren, muggen en muizen mag je ongestraft vermoorden.

Terug naar de buxusrupsen. Net als mieren en muggen lijken ze een diersoort waarmee je geen medelijden hoeft te hebben en die je ongestraft naar de andere wereld mag helpen. Muizen (tenzij je ze voor je plezier in een kooitje houdt) zijn vaak een zelfde lot beschoren. In het voorjaar wisselden we in de straat ervaringen uit over de prijs-kwaliteitverhouding van gifkorrels en muizenvallen. Onze garages (voorraadschuren) bleken een walhalla voor veldmuizen en dat was uiteraard niet de bedoeling. Ze heten niet voor niets ‘veld’muizen.

Vergelijk buxusrupsen eens met concubines

Het Topkapi Paleis in Istanboel, toneel van gruwelijke moord op concubines.

Het meest vervelend vind ik echter loslopende katten. Het best aardige en aanhankelijke exemplaar van mijn achterburen komt regelmatig onaangekondigd op visite. In de tuin vind ik niet zo’n probleem maar als hij (zij?) doodgemoedereerd over mijn aanrecht loopt of de trap opstuift om te kijken of mijn bed wel netjes opgemaakt is, krijg ik neigingen de ongenode gast met stokken het huis uit te jagen. Eigenlijk best vriendelijk in vergelijking met de manieren waarop mijn dorpsgenoten zich van de arme buxusrupsen ontdoen. Wrede methodes die me doen denken aan sultan Ibrahim I die leefde van 1615 tot 1648. Hij liet vrijwel zijn hele harem (278 van zijn 280 concubines) afzinken in de Bosporus. Slechts één ontsnapte er aan de verdrinkingsdood. Ibrahim I zelf werd uiteindelijk gewurgd met de draad van een (pijl en) boog. ’t Is maar dat je het weet.

Openingsfoto: Pixabay/Frank Magdelyns