Tijdens het drankje na het tennissen heb ik me laten overhalen een keer mee te gaan naar een meditatie-avond. En nu lig ik hier op een bank in een vreemde Amsterdamse huiskamer met kussens onder mijn hoofd en onder mijn voeten om maar zo ontspannen mogelijk te zijn. “Mediteren we niet zittend?” had ik verbaasd gevraagd, omdat mijn enige andere ervaring met meditatie in een ongemakkelijke kleermakerszit bij boeddhisten in een Koreaans klooster is geweest. “Eigenlijk kan je op elk moment van de dag op elke plaats mediteren,” heeft meditatiecoach Monique Massaro uitgelegd. “Zelf realiseerde ik me dat ik tijdens het kwartiertje dat ik me opmaakte, even helemaal gedachteloos was geweest. En daardoor tot rust gekomen.”

Mediteren maar niet op een lege maag

Monique ontvangt ons in haar woning, waar op de lage tafel de nodige zoetigheid maar ook bleekselderij en wortel voor ons klaarstaat. Meditatie gebeurt bij Monique niet op een lege maag. “Buiten chocola krijg je bij mij geen pepmiddel als koffie. Je komt hier om tot rust te komen, dus ik schenk alleen maar thee.” Nou vooruit dan maar, tussen de vele soorten zakjes thee en theepotten, kies ik droomthee. Lijkt me wel een geschikte soort voor deze sessie.

Eerst even oefenen

Gewillig gaan we na de uitleg met Monique zo hand in hand in een kring staan, dat we onze energie met elkaar kunnen delen. Het is de aanloop naar de uiteindelijk meditatie. Monique gebruikt klankschalen en ze laat ons vantevoren horen hoe die klinken. Wonderlijk wat een mooie geluiden koper kan voortbrengen. Een van de klankschalen suggereert overtuigend het geluid van de zee. “Wat doe je als je onder de meditatie naar de wc moet?” vraagt een van ons heel praktisch. Met al die thee besluiten we maar voor de zekerheid een bezoekje te brengen aan het toilet.

Mijn onderbewust zijn schiet van links naar rechts

Licht giechelig kiezen we daarna een plekje in de woonkamer om te liggen, hoewel Monique heeft gezegd dat wie een voorkeur heeft ook zittend kan mediteren. Het late uur helpt volgens mij ook een handje met het gemakkelijk onderuitgaan op de vreemde bank. Spieren aanspannen en ontspannen, ademhaling voelen en op het zachte gemurmel van Monique komen er allerhande beelden op mij af. Graag had ik daar ook enige ordening in gehad, een samenhangend verhaal. Maar mijn onderbewustzijn schiet van links naar rechts, waarbij het meest duidelijk de herinnering is aan de vorige meditatiesessie in Zuid-Korea. Maar dat kan ook door die klankschalen van Monique zijn gekomen. Knap dat door een simpele verandering van intonatie in Moniques stem mijn ogen onmiddellijk openschieten. De andere reageren wat langzamer.

Mediteren of gewoon net niet in diepe slaap?

Ik weet het niet, hoor. Na afloop denkt Monique dat ik wel de staat van Alfa heb bereikt, waarover ze ons heeft uitgelegd (zie deel 1 van dit verslag) maar ik denk dat mijn Bèta-controledrift mij gewoon nèt niet naar dromenland heeft willen laten gaan in een vreemde woning. Aan het begin van de avond heeft onze meditatiecoach gevraagd waardoor we wakker zouden willen worden gemaakt. Het liefst door niets en niemand en graag een keertje aan een stuk doorslapen; dat zou ook fijn zijn, heb ik geantwoord. Want met het ouder worden, zijn ononderbroken nachten zeldzaam geworden.

Dat gevoel wil ik nog even vasthouden

Bij mijn vertrek van huis had ik gezegd: “Ik ben een uurtje mediteren.” Als ik drie uur later terugkom, is het huis al in diepe rust. Ga ik nog even het laatste nieuws bekijken op mijn tablet of een blik werpen in de krant, vraag ik me af. Ik gooi ze voor een keer ongelezen bij het oud papier. Eigenlijk is het wel eens fijn geweest om een paar uur lang ongegeneerd gefocust te zijn op je eigen welzijn. Dat gevoel wil ik nog even vasthouden. En warempel, dat lukt me tot de volgende ochtend.

Openingsfoto: Pixabay/Magicbowls