De muziek waarmee de eerste filmbeelden van ‘Liebe in den Gängen’ beginnen, verrast meteen. De begintonen van het vrolijke ‘Die schöne blaue Donau’ steken schril af tegen de verlaten parkeerplaats op een industrieterrein, een groothandel met gangen en hoog opgetaste pallets. Die openingsbeelden veronderstellen dat het verhaal net zo troosteloos is als het decor waartegen het zich afspeelt. Niets is minder waar. ‘Liebe in den Gängen’ is een hartverwarmende film die vanaf vandaag in de bioscoop draait. En ja, het verhaal is net zo romantisch als de muziek van Die Schöne Blaue Donau…
Romantiek bij de koffieautomaat
De film volgt Christian, een jongeman die solliciteert bij een soort Makro. Hij wordt vrij snel aangenomen bij de groothandel. Dan maken we kennis met Bruno, een oudere man, die hem inwerkt. Christian vult vakken en hij leert met een vorkheftruck rijden. Petje af. Ineens besef ik hoe moeilijk dat is. En hoe bijzonder dat alle vakken in de supermarkt altijd vol zijn. De film geeft zo zicht op een leefwereld die we als klant van de supermarkt niet kennen. Bruno toont veel geduld.
En hij steekt Christian een hart onder de riem, wanneer deze steeds wordt aangesproken door collega’s als ‘nieuweling’. Christian accepteert zwijgend alle commentaar en past zich aan. Een gevalletje ‘pesten op de werkvloer’ wordt de film echter niet. Het zijn niet meer dan plagerige contacten tussen collega ’s onderling. De romance begint als Christian door de stellingen heen Marion van dichtbij de vakken ziet vullen. Hij volgt haar ongemerkt en pakt een elastiekje dat hij haar in haar haar zag doen. Hij koestert het, tot het moment dat hij met Marion in gesprek raakt bij de koffieautomaat.
Weinig dialoog maar veelzeggende blikken
Er wordt weinig in de film gezegd maar des te meer gerookt. Alsof de sigaret nog steeds normaal is. De groothandel blijkt vooral een mannenwereld. Onuitgesproken gevoelens aan alle kanten worden door blikken en gezichtsuitdrukkingen gesuggereerd. Maar hartelijkheid van collega’s onder elkaar is er ook te vinden. Zo zie je dat zelfs in een weinig opwekkende werkomgeving met veel eentonig werk mensen een gemeenschap vormen, waar wel en wee intensief met elkaar worden gedeeld. Humor speelt ook een grote rol. Zo heet de diepvriesafdeling Siberië.
Om het contrast nog eens te benadrukken speelt zich daar de warmste scène uit de film af. Maar er blijkt ook onuitgesproken leed te zijn. Christians mentor Bruno zorgt voor de plotselinge wending die het verhaal neemt. Zijn geheim komt aan het licht.
Ervaring op vorkheftruck basis voor film
Het verhaal van Liebe in den Gängen is geschreven door Clemens Meyer. Samen met regisseur Thomas Stuber werkte hij het uit tot een film. De gelauwerde schrijver werkte zelf drie jaar als vorkheftruckchauffeur. En hij kent de wereld van de film dan ook uit eigen ervaring. Eerder schreef hij ook een deels autobiografisch boek over het leven van jongeren na de val van de Muur. Liebe in den Gängen past naadloos in het rijtje indrukwekkende films met hetzelfde thema.
‘Liebe in den Gängen’ past in rijtje mooie Duitse films
In 1989 keken we als vijftigplusser naar ‘Die Wende’ als de vreugdevolle val van het IJzeren Gordijn. Maar degenen die de film ‘Goodbye Lenin’ over de nostalgie van de communistische heilstaat hebben gezien, weten dat de val niet alleen goeds bracht. Ook in Liebe in den Gängen speelt bij de oudere Bruno het terugverlangen naar de tijd voor de Wende. Vermengd met de sehnsucht naar de eigen jeugd. Voor hem staat de Wende voor verlies van een lang gekoesterd leven. De hoofdrollen worden gespeeld door Franz Rogowski als Christian, bekend van de films Happy End en Victoria, Sandra Hüller als Marion, bekend van de gelauwerde tragikomedie Toni Erdmann en Peter Furth als Bruno, die we ook zagen in Goodbye Lenin. Acteurs die met een blik het karakter dat ze spelen kunnen vormgeven. Dat alleen al maakt deze film over het kleurrijke gevoelsleven in een grijs bestaan, de moeite waard.
Liebe in den Gängen wordt in Nederland uitgebracht door Cherry Pickers Filmdistributie.
Recente reacties