Foto: Flickr.com/Nicolas Nova
Ik kijk wel twee keer naar de melding op mijn smartphone: ‘Uw schermtijd was vorige week 4 uur en 19 minuten’. Meer dan víer uur kijken op smartphone? Ik probeer terug te halen waar en wanneer ik zo lang heb gekeken. Die keer dat ik met de trein naar een afspraak was geweest? Toen heb ik de krant gelezen op mijn telefoon maar verder dan een half uurtje kom ik niet. Zou het wel kloppen? Maar inmiddels weet ik dat mijn leven sinds de komst van de smartphone, Whatsapp, Facebook, Buienradar, NOS Teletekst sluipend maar grondig is veranderd.
Sinds smartphone geen loze minuut meer
Ben ik verslaafd? Er is vrijwel geen loze minuut in mijn leven meer dat ik voor me uitstaar…elke wachttijd gaat mijn hand automatisch naar mijn tas, mijn jaszak of waar mijn telefoon zich bevindt. Even kijken op een smartphone. Ik zie iedereen het om me heen doen. Door die schermtijdmelding ben ik me er extra bewust van geworden hoeveel tijd mensen gebiologeerd naar een scherm kijken.
Bellen soms sneller dan 40 apps…
De eerste keer dat de van bedrijfswege verschafte mobiele telefoon overging tijdens het eten rende ik er onmiddellijk naartoe. Stel je voor dat het dringend was. Ik herinner me het begin van de telefoonverslaving, omdat we thuis meteen woorden kregen. “Je kan die telefoon toch gewoon laten overgaan? En straks kijken wie er gebeld heeft?”, zei mijn man, achteraf terecht. Hij is ook degene die me er ook op wijst dat het misschien sneller is om te bellen dan 40 appjes heen en weer te sturen…
Met de telefoon op schoot tv kijken
Inmiddels verandert ook hij regelmatig in een smartphone-zombie. Ik heb hem namelijk getipt dat hij via een app ook op zijn telefoon kan schaken. En zo zie ik hem regelmatig met de telefoon op schoot naar de televisie kijken. Hij weet immers nooit wanneer een tegenstander een zet doet. “En dan heb ik nog maar 48 uur om een tegenzet te doen….”
Slecht voor je ogen, je hoofd en je nek….
Gezond kan het niet zijn, al dat kijken op een smartphone. Misschien dat het blauwe licht toch niet zo schadelijk is, als eerst werd gedacht maar goed kan het niet zijn. Al is het maar om die mail in de mailbox, tegenwoordig ook te openen op je telefoon, die je net voor het slapen gaan aan het piekeren brengt. En dan hebben we het niet over de toestand van onze nekwervels met al die gebogen hoofden en de voortschrijdende bijziendheid van onze ogen omdat we niet verder kijken dan een schermpje.
Mag ik kijken?
Afgelopen weekeinde deelden we samen met dochter, schoonzoon en kleinkind een huisje in het oosten van het land. “Mag ik kijken?” vroeg mijn kleinzoon schijnbaar uit het niets, terwijl hij met zijn autootjes op de grond aan het spelen was. Pas toen werd ik me bewust dat alle volwassenen met een telefoon in de hand stonden of zaten.
Is er nog hoop?
Geen wonder dat alle kinderen van twee jaar en ouder ‘zeuren’ om filmpjes op telefoons en tablets! “Kom, Thijs, gaan we met de bal naar buiten,” stelde ik, beschaamd, voor. Het aanbod werd meteen beloond met een paar schoentjes voor mijn neus. Voor hem is er nog hoop. En voor mij, die het -stiekem- kijken op een smartphone niet kan laten ? “Uw schermtijd bedroeg vorige week 1 uur en 40 minuten’, meldde mijn telefoon net het goede nieuws.
Recente reacties