Kies Kampina voor een fijne fietstocht!

Inmiddels hebben de lezers van Meerdanvijftig.nl Kees Rooze niet alleen leren kennen als fotograferende fietser. Hij is met zijn vrouw ook een doorgewinterde treinreiziger geworden. Deze keer niet naar het buitenland maar naar het mooie natuurgebied tussen Tilburg en Den Bosch, de Kampina.

Onze eigen stalen rossen

Natuurlijk kun je fietsen huren maar mijn vrouw en ik zijn gehecht aan onze eigen stalen rossen. En die kunnen, tegen betaling, gelukkig ook mee in de trein. Als bestemming kiezen we het voor ons minder bekende gebied rond Tilburg. En zo gaat het met de Sprinter naar Rotterdam, want daar kunnen we onze fietsen gemakkelijk naar binnen rijden. Vandaar uit treinen we richting Eindhoven met een stop in Tilburg.

Tilburg is verrassend

Tilburg is een studentenstad met de bekende Katholieke Universiteit Tilburg maar ik word meteen door mijn vrouw gecorrigeerd. Het heet inmiddels Tilburg University. Hoewel een buitenlandse student niets bij de oude afkorting van deze Brabantse Universiteit zal denken, snap ik de naamsverandering. Het blijkt een gezellige stad met terrasjes en  horecagelegenheden. Op de kaart vooral met vegetarische gerechten staat ook het bekende Brabants worstenbroodje. Als vleesliefhebber twijfel ik maar ik houd me in met de gedachte dat het heerlijke worstenbroodje in Nispen moeilijk te evenaren is.

Gezocht: eerste fietsknooppunt

Na een heerlijke lunch -buiten op het terras en dat in het vroege voorjaar!- begeven wij ons zoekend op weg. Het is altijd lastig vanuit een stad het juiste knooppuntenbordje te vinden. Kruisende straten en waterwegen maken het tot een zoektocht.

Uiteindelijk vinden we het juiste fietsknooppunt en raken we buiten de stad. We passeren een gigantisch groot gebouw mèt kerk. Een ommuurd complex dat niet anders dan een klooster kan zijn. Brabant is immers een katholieke provincie. In de buurt van Moergestel fietsen wij langs een horecagelegenheid. Bovenop de schoorsteen heeft zich een ooievaar genesteld, voorbode van het voorjaar. Mijn vrouw merkt op, dat het maar goed is dat de kachel niet brandt. Dat is ook echt niet nodig. Ik kan zonder kou te lijden in alleen mijn trui in het zonnetje fietsen.

Kampina geen Campina

Mijn vrouw heeft het over de Kampina gehad. En ik heb niet op de kaart gekeken. Dan had ik geweten dat de ‘Campina’ zuivelfabriek niet naar deze streek is vernoemd. Kampina is afgeleid van de Latijnse naam voor deze streek: de Kempen.

Genietend van de omgeving, denk ik terug aan die keer in de auto in de stromende regen op een smal, slingerend dijkje. In het donker dook een melkwagen van ‘Campina’ voor ons op. Ik moest achteruit rijden tot er een mogelijkheid was tot uitwijken. De felle koplampen van de melkwagen schenen door de beregende voorruit in mijn gezicht. De zijruit opengedraaid, met mijn hoofd uit het open raam, lukte het me uiteindelijk. Ondanks de kou en de regen liep het zweet tappelings langs mijn lichaam. En dan moet je weten, dat ik niet van melk houd!

Wat een contrast met deze dag, heerlijk relaxt fietsend over de landelijke wegen door het Brabantse land. Wat een voorrecht dat we niet meer hoeven werken en dat we op deze donderdagmiddag in alle rust kunnen genieten. Zo bereiken wij de Kampina met heide en mooie vennen. Een prachtig gebied dat bijna niet in beelden vast te leggen is. Je kan hier niet alleen fietsen maar ook heerlijk wandelen.

Via Vught naar ’s-Hertogenbosch

Nee, de EBI, de extra beveiligde gevangenis in Vught hebben we niet gezien. Wel prachtige, vrijstaande villa’s. De avondzon trakteert ons op een gouden rietkraag aan de overkant van ons fietspad. Het wordt hier weer drukker, waardoor je merkt dat je weer in de buurt van een grote stad komt. Maar wij hebben tenminste fietspaden! Veel landen kunnen wat dat betreft iets van ons leren.

Blij met fietspad

Dat werd in onze laatste fietsvakantie ook beaamd door twee fietsers uit Frankrijk, die onderweg waren naar Scandinavië.”Wij blijven zo lang mogelijk in Nederland fietsen,” zeiden ze blij. In de buurt van ’s Hertogenbosch voelen we hoe het afkoelt nu de zon ondergaat. Onze magen geven aan, dat het tijd is voor een restaurant te zoeken. Restaurants zijn hier in overvloed en wij blijken een goede keuze te hebben gemaakt in de buurt van het station. Vóór 18.30 uur mogen wij toch niet reizen, vanwege onze ‘keuzedagen’, die reizen met de trein aantrekkelijk maken. Rozig van een heerlijke dag ‘boemelen’ we terug naar huis. Wij hebben genoten van het Brabantse land, waar het leven nog steeds goed is.

Meer lezen

Brabant heeft nog meer mooie natuurgebieden, steden en dorpen om te bezoeken. Eerder verkende Brigitte Leferink: in de buurt van Veghel de Meierij. En nu de eerste asperges (en aardbeien) de kop opsteken, is het niet alleen mooi maar ook lekker om de Brabantse Wal te bezoeken. Een gebied dat Kees Rooze en zijn vrouw al eerder per fiets doorkruisten en waar hij het lekkerste worstenbroodje at in Nispen.

Openingsfoto: Een gouden rietkraag bij Vught. Alle foto’s: ©Kees Rooze