Ilonka zwelgt in zelfmedelijden maar vrienden vinden:

In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze de komende weken onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Zoals Ilonka, waarvan iedereen denkt dat ze het goed voor elkaar heeft. Terwijl ze soms zwelgt in zelfmedelijden, bekent ze aan Brigitte.

“Iedereen denkt dat ik een hartstikke goed leven heb. Oppervlakkig gezien is dat ook zo. Midden in de stad heb ik een penthouse, dat al bijna is afbetaald. Ik heb een boeiende baan waarvoor ik de hele wereld over reis. Ik heb fijne vrienden, ga regelmatig uit eten en een paar keer per jaar op vakantie. Dat mensen denken dat het prima voor elkaar heb, snap ik heel goed. Een leven zonder financiële zorgen, geen kinderen die me hoofdbrekens kosten en mijn ouders zijn nog gezond en bij elkaar. Niets om over te klagen.

Alle ballen in mijn eentje in de lucht houden

Ik voel me daarom extra beroerd als ik een dag heb dat ik het allemaal niet meer zie zitten. Alle ballen in mijn eentje in de lucht houden. Natuurlijk is het een voordeel dat je nooit ruzie kunt krijgen over banale dingen als wie de vuilnisbak aan de straat zet of de vaatwasser uitruimt. Maar soms snak ik daarnaar. Iemand om de strijd aan te gaan over onbenullige dingen in plaats van over miljoenenprojecten zoals op mijn werk. Iemand wiens haren ik uit het doucheputje moet halen omdat hij dat zelf niet doet en waar ik me dan kapot aan erger. Vriendinnen zeggen dat ik me gelukkig moet prijzen dat ik niet de dagelijkse irritaties heb die zij het hoofd moeten bieden. Die leuke kerel waar ze op hun dertigste verliefd op werden is op zijn zestigste ook maar een gewone dertien-in-het-dozijn-partner gebleken.

Niemand vraagt hoe mijn dag was

Jarenlang heb ik mijn vrijheid gekoesterd. Ik kon doen en laten wat ik wilde. Inderdaad geen zorgen over geld of lastige pubers. Maar nu ook geen kinderen die in het weekend mijn koelkast leegroven. Geen man die me van de bank af sleurt om de bossen in te gaan voor een stevige wandeling. Geen aanrecht vol troep die op me wacht als ik ’s avonds van een vergadering thuis kom maar ook geen kerel die me een glas wijn inschenkt en vraagt hoe mijn dag was.

Alcohol wekt zelfmedelijden op

Meestal ben ik dik tevreden met mijn bestaan. Maar af en toe grijpt het zelfmedelijden me naar de keel. Dan voel ik me alleen en eenzaam. Vraag ik me af waarom er in al die zestig jaar nooit iemand is geweest waarmee ik het langer dan drie maanden uithield. Wat mankeer ik, hoe kritisch ben ik, of hoe raar/vreemd/uitzonderlijk ben ik dat ik geen langdurige relatie met iemand kan aangaan? Aan de ene kant ben ik erg gesteld op mijn vrijheid en zelfstandigheid. Vind ik het heerlijk dat ik kan doen en laten wat ik wil. Maar soms vliegt het me aan.

Vooral als ik in mijn eentje een fles wijn achter de kiezen heb. Alcohol maakt sentimenteel. Dronken mensen spreken de waarheid, zeggen ze. Soms denk ik dat het klopt. Die enkele keer dat ik te diep in het glaasje heb gekeken, ben ik altijd verdrietig over hoe mijn leven is verlopen. Voel ik me zielig in mijn eentje. Snak ik naar een partner en kan ik spontaan in huilen uitbarsten.

De volgende dag ben ik weer blij met mijn leven

Het gekke is dat ik als ik de volgende dag wakker wordt, al dan niet met een hoofd vol watten, ik me niet meer kan voorstellen dat ik de avond ervoor zo vol zelfmedelijden was, zo verdrietig over mijn bestaan. Dan krijgt tevredenheid de overhand. Ben ik blij met mijn leven. De vraag waarmee ik blijf zitten is wat ik nu werkelijk vind en voel. Is dat die tevredenheid als ik nuchter ben, of dat onbestemde gevoel van gemis dat ik ervaar als ik aangeschoten ben? Sommige mensen vluchten in alcohol om zich beter te voelen. Bij mij is het omgekeerd. Ik denk dat het voor mij beter is de kurk in de fles te laten. Ik voel me er een stuk gelukkiger bij.”

Nog meer geheimen

Brigitte schreef eerder het verhaal op van een vrouw over de perikelen van daten in coronatijd. Grootouders vertelden haar het verhaal over hun kleinzoon die door de politie is opgepakt. Een spijtoptante deed het relaas over getrouwd zijn met een oudere man. En hoe verhoud je je tot een man die zich nog beter verzorgt dan jij? Stella Ruisch besteedde eerder ook aandacht aan de week van de Eenzaamheid.