Het gesprek komt op wel of geen kinderen, omdat in ons gezelschap van vrouwen er een net oma is geworden via een stiefdochter. En het nog steeds bestaande taboe om te zeggen ‘ik weet niet of ik van kinderen houd’ of zelfs ‘ik houd niet van kinderen’. En dan hebben we het nog niet over de twijfels of je wel een goede moeder bent. De kersverse oma heeft geen kinderen gekregen. Dus hoe zal straks haar relatie met het kleinkind zijn?

Had mijn moeder wel kinderen gewild?

Is het zo erg, met een wereldbevolking van 7,5 miljard, dat er vrouwen (en mannen) zijn die besluiten dat ze niet zo nodig een kind hoeven te krijgen? Mijn eigen moeder, die als trouw katholiek en zonder anticonceptiepil niet veel keuze had gehad, bekende ooit ‘dat ze niet wist of ze kinderen had gekregen als ze het in onze tijd zou moeten overdoen.’ Beetje pijnlijk om te horen als dochter. Gelukkig heeft het nooit aan ouderliefde ontbroken in mijn jeugd.

Jonge ouders niet hoogst op geluksindex

Inmiddels zelf moeder van drie -gewenste- kinderen, is mijn standaard opmerking als het onderwerp ter sprake komt: “Sinds ik kinderen heb, weet ik ook hoe goed je zonder ze kan leven.” Want wie eenmaal een kind heeft, beseft ook dat zijn leven voor altijd een 180 graden draai heeft gemaakt. En laten we eerlijk zijn, kinderen kúnnen heel vervelend zijn en oorzaak van grote zorgen en spanningen. Niet voor niets scoren -jonge- ouders niet het hoogst op de geluksindex.

Verstandige overwegingen in de wind geslagen

En dan het immer knagend gevoel als ouder; doe ik het wel goed? Zelf heb ik me als een soort lemming van de rots in het moederschap geworpen. Goed gebekt als ik ben, kon ik mezelf geen antwoord geven op de vraag waarom ik kinderen wilde hebben. Ja, er zijn al te veel mensen op de wereld; meer is niet goed voor het milieu, ze maken ook nog eens vaak oorlog met elkaar. En stel je voor dat ik een ongezond kind zou krijgen? Al deze heel verstandige overwegingen heb ik in de wind geslagen en toen was ik zwanger.

Nooit een goede moeder of goed genoeg

De twijfels van de nieuwe oma in het gesprek roepen bij mij meteen ook het gevoel op nooit een goede moeder te zijn geweest. In ieder nooit goed genoeg. Ik voelde me in het begin voornamelijk verantwoordelijk  voor het onbeholpen wezen dat uit mij voortgekomen was. Met respect kijk ik nu nog naar andere vrouwen die, zonder aarzeling, toenadering zoeken tot baby’s en kinderen. Zelfs nu ik wel weet hoe je met een baby omgaat, voel ik me meer verwant met familieleden die opgelaten kijken als ze op bezoek bij een pasgeborene de vraag krijgen: ‘Wil je haar/hem misschien even vasthouden?’

Baby is ook een weinig actief wurm

stoere
Stoeien met kleinkind.

Inmiddels ben ik baby’s als product van de natuur wel fascinerend gaan vinden. Toch kan ik ook goed door de ogen van het merendeel van mannen zien dat het hier om een weinig actief wurm gaat, dat de eerste maanden alleen maar eet, slaapt, drinkt en een volle luier produceert. Tegenwoordig verbaas ik mezelf door te duploën, te voetballen en zelfs te stoeien met mijn 3 jarige kleinzoon. Het helpt dat ik me steeds beter  (hoort dat bij ouder worden?) herinner hoe ik mezelf als kind heb gevoeld. Of misschien scheelt het, dat ik niet verantwoordelijk voor zijn opvoeding ben.

Goede moeder heeft altijd cadeautje bij zich

Eerdaags hebben we weer een familiebijeenkomst en zie ik hoe moeders-van-nature er aan gedacht hebben om voor alle schattige neefjes en nichtjes een cadeautje mee te nemen of anders de kleuters en peuters wel met behulp van simpele zaken als servetten en rietjes of zelfbedachte spelletjes bezig houden.

Als 50plus oma liever bij volwassenen

Liefdevol maar onbeholpen als ik ook als 50plus moeder-en-oma nog steeds ben, schaar ik me dan bij de volwassen familieleden die het over onderwerpen als gezondheid, werk en de toestand van het land hebben. Nee, niet omdat ik dat interessanter vind maar omdat ik daar, ook na 35 jaar moederschap, beter over kan meepraten.

Meer blogs over moeder en oma

Stella Ruisch heeft een serie blogs over het oma worden geschreven. Lees ook: ‘Help, ik word oma’, ‘Oma wordt versierd‘, Zelfbeeld of 20.000 naamgenoten maar Thijs is de mooiste.