Donkere wolken pakken zich samen boven de pensioendatum. Krijgen we wel waarvoor we denken gespaard te hebben? Maar wie ook na zijn pensioen actief blijft, doet dat niet alleen om financiële redenen. Brigadier Bert Stolp (70) had nog genoeg zin en energie en koos voor nog een aantal dagen per week doorwerken. Na salarisadministrateur Anny van Lunszen, verzekeringsarts Hans Scholtz en klinisch psycholoog Jan Thomas legt hij aan Marlies Mielekamp uit waarom.

Naar de zin bij politie

Wanneer ben je met pensioen gegaan en waar werkte je toen?

Omdat ik voor 1950 was geboren kon ik nog gebruik maken van de vervroegde uittredingregeling, ik ging dan ook op 27 april 2007 – toen ik 58 was – met pensioen. Ik ben begonnen als agent bij de Gemeentepolitie Nijmegen, later werd dat Regiopolitie Gelderland Zuid waar ik na 40 dienstjaren als brigadier ben geëindigd. Ik had het nog erg naar mijn zin bij de politie en had nog wel willen doorwerken maar wist ook dat er een ingrijpende reorganisatie aankwam en daar had ik geen zin meer in.

40 jaar lang had Bert Stolp het naar zijn zin bij de politie.

Zag je er tegenop of juist naar uit?

“Ik dacht: het zal vreemd zijn, toch had ik er wel zin in maar ik zag er niet echt naar uit.”

Hoe bracht je de eerste tijd na je pensioen door?

“Voor ik met pensioen ging, hebben mijn vrouw en ik de Pensioen in Zichtcursus gevolgd in Bergen. Prachtige week met een fijne begeleidster. Zij zei: ‘neem eerst een jaar om te bekijken wat je echt wil, stort je niet meteen overal in. Voordat je het weet, word je opgeslokt door anderen en zit je agenda vol!’ Dat eerste jaar heb ik dan ook onze grote tuin op orde gebracht en wat verfklusjes in huis gedaan.”

Op goed geluk zichzelf aangeboden

Sinds wanneer werk je structureel naast je pensioen?

“Na een jaar was ik uitgeklust en vielen me de busjes van de Zuider Apotheek op die hier in de wijk medicijnen naar minder mobiele mensen brachten. ‘Dat lijkt me leuk’, dacht ik. Op goed geluk ben ik toen naar die apotheek gegaan en heb aangeboden dat bezorgwerk te gaan doen. Ik vertelde dat ik 40 jaar bij de politie had gewerkt maar graag toch nog op andere manier wilde doorwerken. Op dat moment was er geen vacature vertelde de apotheker, maar 3 weken erna werd ik al uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek en ben ik aangenomen. Dat was half februari 2008.”

Hoeveel uur doe je dat?

“Ik werk twee dagen in de week; dinsdag en woensdag. In het begin was het een beperkt aantal uur, gaandeweg is het een professioneel bezorgbedrijf geworden. Vandaag (dinsdag) begin ik om 11 uur en dan hoop ik dat ik vanavond tegen acht uur weer thuis ben. Ik werk nu 16 tot 17 uur per week, dus echt volle werkdagen.”

De weg kent Bert op zijn duimpje

Waar bestaat dat werk uit?

“Het bezorgen van medicijnen bij instellingen zoals verzorgingshuizen en bij particulieren door heel Nijmegen. Daarbij komt mijn ervaring bij de politie goed van pas, want ik ken de weg in Nijmegen prima! Tegenwoordig werken we met 2 mensen per dag, alleen kon ik het niet meer aan. De een werkt de binnenronde: dat is in een straal van zo’n 2,5 kilometer rondom de Zuiderapotheek. Dan bezorg je echt veel pakjes: zo’n 60 tot 80 per dag. De ander doet de buitenronde, de buitenwijken van Nijmegen, dan bezorg je minder pakjes maar rijdt wel meer kilometers; per dag gemiddeld 80 tot 90 kilometer.”

Bert Stolp: “Ik houd ervan publieke functie te hebben.”

Hoe bevalt dat?

“Ik vind het geweldig, deze manier van doorwerken. Ik heb een 0-urencontract en het is geen topsalaris, maar dat hoeft ook niet. Het is geen vrijwilligerswerk, je moet er echt zijn op die twee dagen. Soms draai je meer uren dan je hoeft. Die schrijven we dan op en als ik met vakantie ga, neem ik die overuren op en word zo toch doorbetaald.”

Die lucht herkende Bert van zijn politiewerk

Wat brengt het je in vergelijking met mensen die er niets naast doen?

“Ik houd ervan een publieke functie te hebben, daarom ben ik ook bij de politie gegaan en ik ervaar deze baan ook zo. Je komt vaak bij oudere mensen die soms een probleempje hebben dat je dan weer kunt oplossen, zoals een batterijtje in hun alarm doen. Dat gebeurt niet dagelijks maar ik doe het graag. Je hebt echt contact met mensen. We hebben ook meldingsformulieren waarop we kunnen aangeven als dingen niet goed gaan: zoals mensen die alles laten vervuilen of ineens in de war zijn. De apotheker geeft dat dan weer door aan de huisarts of andere instanties. Ik moest ook een keer iets bezorgen in een appartement en rook toen meteen een doordringende lucht die ik herkende van mijn politiewerk. Ik heb toen meteen de politie gebeld en inderdaad bleek er iemand dood achter de deur te liggen…”

Wie weet; na jubileum ook nog doorwerken

Hoe lang zou je zo willen blijven doorwerken?

“De apotheker heeft geen maximumleeftijd gesteld aan dit werk, ik bepaal dus min of meer zelf wanneer ik ermee wil stoppen. Volgend jaar in augustus vier ik mijn 12,5-jarig jubileum, wellicht zou dat een mooie datum zijn om ermee te stoppen.  Maar mocht ik nog gezond zijn, wie weet, blijf ik dan nog een tijdje doorwerken…”