Slot van treinreis naar Sicilië
Ter gelegenheid van hun 50ste huwelijksdag besluiten Kees Rooze en zijn vrouw een extra lange vakantie richting Sicilië te boeken. 31 dagen bieden genoeg tijd voor ‘slow travelling’ met de trein. Na Stuttgart, Lugano en Milaan en Rome beleefden ze heerlijke dagen op Sicilië. Nu is het tijd voor de terugreis. Maar eerst nog Salerno en de prachtige Amalfikust zien…
Ogen op de weg
Terug in Salerno wacht de huurauto bij het station. Een kleine, op advies van de familie. En dat blijkt niet voor niets. De wegen langs de Amalfikust zijn smal en Italianen rijden veel te hard. We beleven een variatie op de uitdrukking ‘Napels zien en dan sterven’ , want de Amalfikust is prachtig maar helaas moet ik mijn ogen vooral op de weg te houden om níet te sterven.
Volgende keer met bus of boot langs Amalfikust
Wat mij betreft gaan we de volgende keer met de bus of de boot langs de kust (dat kan ook). Dan had ik meer kunnen genieten van de inderdaad spectaculaire dorpjes die tegen de steile hellingen zijn gebouwd.
Ons appartement bevindt zich onder Scala in een gehucht, Pontone. En de aankomst is bijzonder. Geen enkele parkeerplaats te vinden bij het appartement en met goedvinden van een verkeersbegeleider mogen wij vijf minuten dubbel blijven staan. Boven aan de lange trap zetten wij de bagage neer bij een klein plaatselijk winkeltje op het kerkplein. Als wij terugkomen bij de auto zegt de vrouwelijke verkeersregelaar dat er inmiddels een parkeerplaats is vrijgekomen bij haar collega in de buurt.
Limoncello!
Bij het kerkplein vinden wij onze bagage terug. ’s Avonds verzamelen zich er voornamelijk oudere mannen om te roken en met elkaar te kletsen. Het avondeten sluiten we af met de inmiddels vermaarde limoncello, die hier gemaakt wordt van de citroenboomjes aan de Amalfikust.
Na een rustdag en een plons in het kleine zwembad, nemen wij volgende dag de bus naar Ravello. Tenminste dat denken wij maar de bus rijdt naar beneden naar Amalfi. Meerijden is geen probleem. De buschauffeur heeft geen tickets maar maakt duidelijk dat wij mogen doorlopen.
Toeristisch
Amalfi is mooi maar je struikelt over de toeristen. Na een tijdje besluiten wij toch naar Ravello te gaan. Met dezelfde bus maar dan naar boven. De ticketautomaat van de bushalte is dichtgeplakt met kauwgum en na informatie van een andere toerist, horen wij dat er één man in een groen hesje verderop kaartjes verkoopt. Het wandelend verkooppunt is gemakkelijk herkenbaar; de toeristen groepen om hem heen. Of de prijzen kloppen weten we niet, de man in het groene hesje gaat er creatief mee om. Ravello blijkt net zo toeristisch, in de bus reizen we als haringen in een ton.
Naar Sorrento en Capri
Bij ons vertrek uit Pontone, kunnen we in het spoor van een bus rijden. Bij elke smalle bocht claxonneert de chauffeur en scheurt dan verder. Zo komen we heelhuids aan in Sorrento. Zucht, de ene stad aan de Amalfikust is nog mooier dan de andere! Sorrento is ook nog het hart van de limoncello-productie. Deze stad waar wij een paar nachten blijven is de laatste plaats langs de Amalfikust. Wij wandelen wat af en eten ‘s avonds bij een fantastisch restaurant. Misschien wel met gevaar voor eigen leven, want trottoirs zijn niet overal en je moet langs de weg lopen. Wij genieten volop van het heerlijke Italiaanse eten en natuurlijk een limoncello toe. Genoeg winkels in Sorrento om een limoncello mee naar huis te nemen.
Zwemmen in verboden water
Ik wil één keer toch in zee zwemmen en doe dat bij een klein jachthaventje, waar ik een aantal jonge mensen in zee zie. Op aanraden neem ik een stenen trapje om het water in te gaan en van de onderste trede glijd ik meteen het diepe water in. De temperatuur is heerlijk. Maar als ik het water weer uit wil, gaat het mis. De onderste stenen van de trap zijn glad door algen en ik heb geen grip. Uiteindelijk trekken de jonge mensen mij eruit maar niet zonder dat ik zie dat ik wonden aan mijn been en voet heb opgelopen. Voordat ik er erg in heb, komen ze al met jodium en verband aanzetten. Ze willen niets weten van mijn dankbaarheid. Als ik wegloop zie ik dat er een bordje naar de kant van de zee staat: verboden te zwemmen…
Toeristisch Capri
De volgende dag nemen we de ferry naar Capri. Het zal niet verbazen, dat het beroemde eiland net zo toeristisch is als de rest. Wij nemen de bus naar ‘Anacapri’ en gaan met de stoeltjeslift naar de top voor een schitterend uitzicht over de zee en de in nevel gehulde rotspunten. Ondanks de drukte de moeite waard. Houd wel rekening dat de horeca er het dubbele rekent van de normale Italiaanse prijzen.
In Salerno wacht de Frecciarossa
Wij vertrekken op tijd met de auto naar Salerno, want daar nemen wij de Frecciarossa naar Bologna. Door een marathon in de stad blijkt het inleveren van de huurauto een moeilijk te nemen horde. Maar het lukt ondanks de verkeerschaos. Pfff! De Frecciarossa is gelukkig op tijd en rijdt met grote snelheid naar Bologna.
In de wachtkamer van Bologna
Wij komen op tijd aan in Bologna. Maar de jonge knaap die op ons wacht in het appartement is ongeduldig en door de haast ziet mijn vrouw een gat in het trottoir over het hoofd. En natuurlijk bezeert ze juist de knie die al regelmatig opspeelt. De volgende dag kan mijn vrouw bijna niet lopen en wij besluiten met de taxi naar de eerste hulp te gaan. Vier uur in een Italiaanse wachtkamer met als enige vermaak het bonte gezelschap en de rollende ziekenhuisbedden. Gelukkig na röntgenfoto’s blijkt dat er geen ernstige blessure aan de knie is maar kneuzingen en verrekking doen al pijn genoeg.
We hebben daardoor niet veel gezien van Bologna maar we kunnen wel vertellen dat je uitstekend kunt eten in restaurant ‘Donatello’ onder ons appartement.
Thuis terugdenken aan mooie treinreis naar Sicilië
Het is wel duidelijk: aan al het goede en dus ook deze mooie reis komt een eind. De volgende dag gaan wij met de ICE trein naar München. Net als Düsseldorf is het voor ons een tussenstation. Wej weten dat deze steden de moeite waard zijn om langer te verblijven maar de geldigheid van de Interrailkaart is maar een maand geldig. En laten we eerlijk zijn: het voelt ook weer goed om thuis te zijn. Waar we kunnen terugdenken aan een mooie treinreis dwars door Italië naar Sicilië én de mooie Amalfikust.
Meer lezen over treinreis naar Sicilië
Sicilië is het doel van de treinreis die Kees Rooze op een droomvakantie eerder naar Stuttgart, Lugano en Milaan en Rome heeft gebracht.
Openingsfoto: De smalle kustweg langs de prachtig Amalfikust. Alle foto’s: ©Kees Rooze
Recente reacties