Burengerucht kan zomerse sfeer bederven

Kwart van Nederlanders ervaart geluidsoverlast

De komende dagen wordt er prachtig weer voorspeld en zullen velen tuin en balkon op zoeken of ramen open zetten. En daarmee zal ook het aantal klachten over overlast aanzwellen. Burengerucht is een ergernis die over het algemeen in de zomer nu eenmaal meer wordt ervaren. Dit jaar gingen tijdens de lockdown al veel mensen gebukt onder overlast van medebewoners in wijk of flat. Brigitte Leferink weet er alles van en steekt ook de hand in eigen boezem.

Het wetboek van strafrecht definieert burgengerucht als ‘lawaai dat een hele buurt in opschudding kan brengen, voortkomende uit baldadigheid zoals een vechtpartij of een woordenwisseling’. In de dagelijkse praktijk wordt veel meer als burengerucht ervaren. In het puzzelwoordenboek staat een aantal alternatieve benamingen als herrie, hinder, lawaai en rustverstoring. Bijna een kwart van de Nederlanders ervaart op die manier geluidshinder.

Wen er maar aan

Tenzij je in het spreekwoordelijke hutje op de hei woont, is het normaal dat je merkt dat je buren hebt. In het buitengebied hoor je tractoren, ruik je mest en kraaien hanen. Voor rustzoekers uit de stad is dat soms een onaangename verrassing. Iets waar ze niet aan dachten toen ze dat leuke boerderijtje op het Brabantse platteland of in het rustige Drenthe kochten. “Je went er maar aan”, zeggen de buren die vaak al generaties lang het land bewerken en vee houden.

‘Ik wil drummer worden’

Normale leefgeluiden moet je van elkaar accepteren. Op het platteland en in de stad. Maar soms gaat het te ver. Boven het studentenhuis waar ik in de jaren tachtig een kamer huurde, woonde een alleenstaande moeder met een dochter. Het meisje had een drumstel.

In het studentenhuis woonden we met zijn zessen en het was regelmatig feest. Binnen of in de tuin. Zomers en ’s winters. De bovenburen hadden daardoor last van ons en ze lieten dat meermaals blijken. Maar wij ergerden ons aan de drummende dochter. In plaats van met elkaar in gesprek te gaan, zetten wij het nummer ‘Ik wil drummer worden’ van Kinderen voor Kinderen op repeat én op gehoorgestoordensterkte om ons ongenoegen te laten blijken. Niet gek dat de politie eraan te pas door dit wederzijdse burengerucht. Wij vonden het toen grappig maar dat was het natuurlijk niet. De situatie was geëscaleerd en het kwam niet meer goed. Van De Rijdende Rechter en buurtbemiddeling hadden we nooit gehoord. Jammer. Inmiddels ben ik de leeftijd van de bovenbuurvrouw gepasseerd en kan ik meer begrip voor haar opbrengen.  Bij deze alsnog mijn excuses aan de mevrouw op Regentesselaan 80.

Geven en nemen

Als je buren hebt, hoor, ruik of zie je vrijwel altijd iets wat je in meer of mindere mate stoort. Na het drummende meisje kwamen een aria’s zingende buurvrouw, wietrokende jongelui (ik werd bijna high als ik langs liep), huilende baby’s, honden die de hele dag alleen werden gelaten en van eenzaamheid gingen blaffen, tot diep in de nacht rond de vuurkorf kletsende buren, in de tuin poepende buurkatten en nog meer. Zelf kreeg ik ook kinderen, zat met vrienden tot laat buiten te lachen, stookten we de uit elkaar vallende tuinstoelen op en vergaten we de bomen te snoeien zodat het niet alleen bij ons maar ook bij de buren donker bleef in huis. Grote en kleine ergernissen over en weer. Als het af en toe gebeurt is het niet erg, dan is het geven en nemen.

Als het niet anders kan

Vervelender, om niet te zeggen echt naar wordt het, als de overlast door burengerucht te erg wordt en er niet over gecommuniceerd kan worden. Als je buren hebt die vervuilen, waardoor jij ook ongedierte krijgt. Als de buurvrouw verward gedrag vertoont en ze haar hele huis ‘verbouwt’ of een buurman met een kwade dronk zijn gezin ervan langs geeft. We hebben het in Nederland zo geregeld dat je dan aan de bel kunt trekken. Bij de woningcorporatie, bij de politie, bij Veilig Thuis, bij een mediator of, als niets helpt, bij de rechter. Het mooiste is als het niet zover hoeft te komen. Als we in de spiegel kijken naar ons eigen gedrag en verdraagzaam zijn naar de ander. #doeslief.

Brigitte Leferink schrijft voor Meerdanvijftig.nl regelmatig over onderwerpen die onze samenleving beroeren. Zo schreef ze over geweld tegen vrouwen, geen gelijke kansen op gezondheid, voedselverspilling en probeert ze de weegschaal gunstiger te stemmen door anders te eten. Tijdens de corona lockdown hield ze met Marlies Mielekamp een dagboek bij. Over haar echtscheiding schreef ze een boek, Mevrouw De Wit.

Openingsfoto: Unsplash/Nina Strehl