We zijn een half uur in de lucht op weg naar huis, ik heb zojuist nog de huisjes aan zee bij Pisa onder het vliegtuig zien verdwijnen. En ik wil weer terug. Dat gevoel overvalt me wel vaker als de vakantie ten einde is. Maar nu wordt het extra aangewakkerd door de passagier op stoel 13D naast me. Terwijl ik probeer op mijn tablet de achterstand in kranten weg te lezen, vraagt hij uit het niets of Toscane me is bevallen. “Jazeker”, bevestig ik half beleefd. Te veel uitleggerig als ik ben, voeg ik er aan toe dat we er waren voor een bruiloft. “Ik woon er, ten zuiden van Siena”, zegt hij, duidelijk als start van een praatje.
Ik vermoed een B&B-eigenaar
Ik denk meteen aan het tv-programma “Ik Vertrek” en vermoed een B&B-eigenaar naast me in de vliegstoel. Niets is minder waar. De grijzende man, ietwat slordig geschoren zie ik van opzij, heet Jos en blijkt Benedictijner monnik te zijn. Hij woont al sinds zijn 29ste in een klooster op de Monte Oliveto Maggiore ten zuiden van Siena. Een pij past hem ook beter, realiseer ik me, dan de eenvoudige ‘burger’broek en shirt die hij nu draagt.
Jos heeft film Toscaanse bruiloft niet gezien
“O, dus u bent ook in Toscane getrouwd,” reageer ik, “Maar dan met God!” Dat vorig jaar ‘Toscaanse Bruiloft’ een vrolijke kaskraker was in de bioscoop, is natuurlijk aan een monnik voorbijgegaan. Maar Jos vertelt wel dat zijn abdij, een prachtig gebouwencomplex uit de 14de eeuw, een gewilde trouwlocatie is. Maar dan voor de zeer welgestelden. “Binnenkort trouwt er zelfs een Nederlandse vrouw met een man uit Zuid-Italië en dat moet iets geweldigs worden”, vertelt hij. “Er Is zelfs een bedrijf voor de bruiloft ingehuurd, die ons allemaal vragen stelt en foto’s van de kerk wil voor de decoratie.”
Ora et labora
Het is duidelijk dat Jos het veel poeha vindt, maar dat is niet verwonderlijk voor een man die zich heeft gewijd aan ‘ora et labora’, bid en werk. Ook al zegt hij dat het meer het eerste dan het laatste is met 6 kerkdiensten per dag. “Ik ben jarenlang portier geweest maar nu werk ik in de refter (eetzaal), waar ik de tafel dek.”
Werken onder 15de eeuwse fresco’s
Eenmaal thuisgekomen lees ik dat hij deze taak verricht onder de prachtigste 15de eeuwse fresco’s, waarvan 6 eeuwen later de Benedictijner monniken zo vanaf lijken te zijn gestapt. Als hij door de kloostergangen loopt, wandelt hij langs schilderingen van Giovanni di Verona, Signorelli en Il Sodoma, stuk voor stuk beroemdheden uit de 15de en 16de eeuw en hij bidt in de mooiste houtgesneden koorbanken. En dan hebben we het niet eens over het uitzicht vanaf de Monte.
Een aanrader volgens Tripadvisor
Het klooster is in 1313 opgericht als een plek waar Bernardo Tolomei, rechtsgeleerde uit Siena, zich met de zijnen kon terugtrekken uit het gewelddadige tijdsgewricht. Een bezoek is gratis en volgt het leefritme van Jos en zijn Benedictijner monniken. Een aanrader volgens Tripadvisor. Al lezend begint de reislust al weer te kriebelen bij me. Niet alleen vanwege de kunst maar ook vanwege de prima wijn die de kloosterlingen maken. Al is het me wel opgevallen dat Jos, onderweg voor bezoek aan zijn zussen, aan een blikje bier zat…
Recente reacties