De traditie wil dat Stella Ruisch elk jaar een kerstbrunch voor de familie organiseert. Daar horen feestelijke bubbels bij, die al sinds jaar en dag uit de Elzas komen. De zogenaamde cremant d’Alsace. ‘Cave Turckheim’ staat erop het etiket. Dus als ze toch in Noordoost-Frankijk is, gaat ze toch ook even langs de bron van al dat lekkers!
Ballon d’Alsace
Het is een ‘sentimental journey,’ dit weekje naar de Elzas. Hoewel er nog weinig herinneringen zijn aan onze bezoeken van 40 jaar geleden. Ja, de Ballon d’Alsace, het hoogste punt, hebben we aangedaan. En ook Haut-Koenigsbourg om tot de ontdekking te komen dat het zo’n eeuw ervoor opnieuw is opgetrokken. Wat een kitsch, vond ik toen.
De snelweg die er sindsdien is gekomen, geeft wel een mooie blik op het slot, dat zijn herrijzenis uit de ruïnes dankt aan de opleving van het nationalisme in de Europese landen eind negentiende eeuw.
Foto: Patrick/Flickr.com
Les deux clefs
Maar wij gaan verder naar Turckheim. Het is een ontdekking dat het toerisme in september, oktober nog lang niet is verflauwd in de Elzas. Na drie vergeefse bezoeken aan hotels in het schilderachtige Obernai hebben we de gedachte van ‘op goed geluk naar de Elzas’ laten varen. Op de uiteindelijk gevonden hotelkamer daar dus meteen maar voor de dag erop in Turckheim op internet een hotel gezocht. En een schattig, eeuwenoud hotel ‘Les deux clefs’ gevonden. Toch fijn dat we nu internet hebben!
De kamers hebben hier namen en zo slapen we in ‘Le bouton d’or’ (de boterbloem) met uitzicht op de ‘cour’ (binnenplaats) tussen de met toekans behangen muren. De hotelkat vindt ze zo intrigerend dat ze over het dak en door het hotelraampje glipt om ze te bewonderen.
Laatste nachtwacht
In Turckheim (de naam is overigens niet van Turken maar van Thüringers afkomstig) slaat de klok nog om het uur en waan je je in de schaars verlichte straten, ingeklemd tussen stadspoorten in vroeger tijden. Het is de laatste plek in de Elzas waar een nachtwacht nog de ronde doet en waarschuwt voor brand. Bezoekers kunnen met hem een sfeervolle stadswandeling in door houtrook bezwangerde avondlucht maken.
Cave Turckheim….
Wie buiten de poorten van de vakwerkhuizen van Turckheim gaat, loopt al snel tussen de hellingen vol wijnranken. Die brengen niet alleen onze crèmant voort maar ook heerlijke riesling, muscat, pinot gris en pinot blanc. En natuurlijk moet er ook een doosje mee, ook al zijn de prijzen niet veel lager dan in Nederland.
Sprookjesachtige wijnstadjes
En dan te weten dat Turckheim maar een van de vele sprookjesachtige wijnstadjes is in de Elzas. Neem Molsheim, Obernai, Riquewihr….Eigenlijk ligt het plaatsje zelfs in de schaduw van het veel grotere Colmar, dat nóg beter op de route van de meeste toeristen ligt. Daar kun je de vakwerkhuizen zelfs met een rondvaart over het water bewonderen. Toegelicht in alle talen.
Een week is echt te kort om alles te zien. En dus werp ik met weemoed nog een laatste blik op de Elzas bij Riquewihr. Dan draaien we de rijksweg op, om na 7 uur weer in Amsterdam aan te komen.
Meer lezen
Een vakantie op de bonnefooi, zoals ze dat 40 jaar geleden deden; zo kwamen Stella Ruisch en haar man eerst in Luxemburg en daarna in de Elzas aan. En opnieuw realiseerden ze zich ook mooi Frankrijk is. Andere Meerdanvijftigers wisten dat ook al. Zo schreef Gert Nonnekes over Nancy en Karin de Lange over Amiens. En Parijs niet te vergeten. Brigitte Leferink heeft 7 tips voor wie er naartoe gaat. Meer lezen over Frankrijk? Klik dan hier.
Openingsfoto: Tussen de hellingen met druivenranken ligt Turckheim. Alle foto’s, tenzij anders vermeld: ©Stella Ruisch
Recente reacties