De sport met de shuttle is Jeannette van der Werf (54) zo’n beetje met de paplepel ingegoten. “In ons gezin speelden mijn moeder en mijn zus badminton. Zo gauw het kon, ben ik er op mijn negende ook mee begonnen. Op mijn 13e mocht ik via onze plaatselijke vereniging in Papendrecht meedoen met de districtstraining in Den Haag. Twee jaar later werd ik gevraagd om op nationaal niveau mee te trainen. Nederlands kampioen bij de junioren werd ik op mijn achttiende.”

Twee keer Nederlands kampioen

Bewegen is goed voor ons. Helemaal voor vijftigplussers. En écht, we kunnen veel meer dan dat we denken. Dat bewijst onze rubriek In Beweging telkens weer. Deze week Jeannette van der Werf, twee keer Nederlands kampioen gemengd dubbel, over de snelheid en de techniek van badminton.

Badminton bracht me door heel Europa

“De tweede keer dat we kampioen werden was ik inmiddels al moeder van een zoon. Badminton heeft me door heel Europa gebracht. Ik trainde of deed wedstrijden in Ierland, Schotland, België Duitsland, Denemarken en Zweden. In die tijd trainde ik veel op Papendal. Met de groep waarmee je trainde ging je dan overal naar toe; superleuk!”

Je leert verlies te incasseren

“Mijn vader bracht me in mijn jeugd overal naartoe en regelde veel voor me. Toen ik eenmaal senior was regelde ik alles zelf en dat maakt je al vroeg zelfstandig. Ik werkte niet fulltime in die tijd, want de sport vergde veel van me. Dat vond ik niet erg: mijn sport was mijn hobby. Je leert ook je verlies te incasseren.”

Badminton veteranen één grote familie

“Na mijn tweede kind heb ik even gedacht om te stoppen met badminton, maar ik ben toch doorgegaan. Omdat badminton mijn passie blijft. Als ik bijvoorbeeld moe ben en geen zin heb om te gaan, kom ik na de training altijd vol energie terug. Op een gegeven moment kwam ik in het veteranencircuit terecht en dat is echt één grote familie. Elk jaar gaan we naar de Europese- en wereldkampioenschappen voor veteranen.”

Ik train nog steeds twee keer in de week

“In 2010 ben ik in Ierland Europees kampioen geworden bij de veteranen en de laatste jaren word ik altijd tweede. Vorig jaar verloor ik in de dubbel helaas omdat ik tijdens de finale een zweepslag kreeg… Werden we weer tweede! Tot afgelopen jaar speelde ik in mijn eigen club in Barendrecht nog altijd in de eredivisie. Dit jaar heb ik een stapje terug gedaan omdat het me te zwaar werd. Ik train nog steeds twee keer in de week en speel elke week competitie”

Badminton is écht mijn ding

Badminton vereist snelheid en techniek. Foto Wereldkampioenschappen Badminton 2017.

“Onlangs deed ik mee met een Racketlon waarin we tennis, tafeltennis, badminton en squash speelden. Daaruit bleek weer dat badminton echt mijn ding is. In tennis kan ik mijn ei niet kwijt, ik vind dat te traag. Iemand zei me onlangs; ‘hoe lukt het je toch die shuttle zo precies te plaatsen en vaak ook nog met effect’. Dat kan ik niet uitleggen, ik hou gewoon van de snelheid en de techniek van het spel. Ik houd niet van hardlopen, maar als ik badminton speel, trek ik geregeld sprintjes!”

Na het winnen telt de gezelligheid

“Verder heb ik aan mijn carrière in badminton  een grote kennissenkring overgehouden. Sommige mensen zijn echt vrienden geworden. Ook in het buitenland ken ik veel mensen en op toernooien is het daardoor altijd gezellig. Natuurlijk blijf je prestatiegericht, want die wedstrijd wil je winnen. Maar omdat je met vaak dezelfde groep een hele week op stap bent, overheerst toch de gezelligheid. Daarom zou ik iedereen aanraden om te gaan sporten. Ook als je wat ouder bent. Het is goed voor je lijf en je leert andere mensen kennen waardoor je sociale contacten toenemen.”

Ook badminton proberen? Voor meer info: www.badminton.nl