“Later als ik mens ben,” begon mijn jongste dochter als kind haar zin. En dan legden we haar uit dat ze nu ook al een mens was, weliswaar klein.Desondanks hield ze dat bij haar toekomstvisies op de basisschool hardnekkig als begintekst aan.

Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 19 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s.

quizje: herken volwassene op jeugdfoto

Door mijn kleinzoon worden foto’s plotseling weer belangrijk. Ik blader terug in de fotoboeken naar mijn eigen kinderen, toen ze nog niet in de puberteit waren. En ik begrijp de scheiding die mijn dochter aanbracht tussen volwassenen en zichzelf. Het lijkt wel of er in de puberteit een metamorfose heeft plaats gevonden. Niet voor niets worden er in de media regelmatig quizjes gepubliceerd waarin de lezer of bezoeker wordt gevraagd om bekende mensen uit jeugdfoto’s te herkennen. Sommigen zijn onherkenbaar veranderd in de loop der jaren.

Binnen een week is baby veranderd

Maar de eerste metamorfose vindt al in de wieg plaats, zie ik als ik mijn kleinzoon bestudeer. Binnen een week lijkt hij al niet meer op de pasgeboren baby die uit mijn dochters buik is gekomen. Totdat ik zelf kinderen kreeg, was ik als jongste in het gezin nooit zo met baby’s en kleine kinderen bezig. Sinds het moederschap vind ik het kijken naar die kleine handjes, die ieniemienie vingertjes met doorschijnende nageltjes en dat rare veel te grote hoofdje wankelend op het babylijfje eindeloos fascinerend.

Wat gaat er in zo’n hoofdje om?

En ik probeer me voor te stellen wat er in omgaat. Vrij weinig, natuurlijk, want alles moet zich nog ontwikkelen. Maar als ik me verplaats als volwassene in een week oude baby, kan ik me voorstellen dat je het van schrik regelmatig heel hard op een huilen zet. Negen maanden dobber je in een roze, nauwelijks of zacht verlichte ruimte, waar geluiden alleen maar gedempt binnen komen. Dan word je plotseling met grof geweld naar buiten gedwongen, het licht schijnt zelfs gedempt fel in je ogen en al die geluiden! Maar wat nog erger is, je wordt geconfronteerd met een hongergevoel. En de voeding komt niet meer volautomatisch. Bèèh!

De schok was wederzijds

Voor het eerst oma, bekijk ik mijn kleinkind zó op een afstand. Toen ik zelf voor het eerst moeder werd, had ik geen tijd voor zulke onzinnige gedachten. Stiekem had ik, afkomstig uit een gezin met alleen maar meisjes, op een jongetje gehoopt. Na de opluchting dat alles goed was met de baby, kreeg ik de nog blauw aangelopen baby bij me neergelegd. Ik zag een meisje dat me met grote grijsblauwe ogen heel boos aankeek. De schok was wederzijds.