Week 4 van sociale onthouding
Net als iedereen in Nederland ondervinden onze redacteuren Marlies Mielekamp en Brigitte Leferink de gevolgen van de corona-pandemie. Ze schrijven over hun ervaringen voor Meerdanvijftig.nl. Week vier van sociale onthouding: worstelen met de anderhalve meter afstand of meer…en dichtbij kopen: steun de lokale ondernemers.
Marlies: “Mijn zoon die in Duitsland woont belde of we bij hem en zijn gezin kwamen barbecueën. We hadden er vreselijk veel zin in want het zou prachtig weer worden. Maar onze dochter die in het ziekenhuis werkt, raadde het ons af. ‘Mam, de kinderen merken niets van het virus maar ze kunnen jullie wel besmetten, niet doen.’ Na dit wijze advies toch maar besloten niet te gaan.
Anderhalve meter geldt ook voor fietsers
Die mooie zondag voor Pasen toch een fijne wandeling gemaakt. Er waren weinig wandelaars, maar des te meer fietsers die van hetzelfde weggetje gebruik maakten. Wij vonden het opvallend dat als jongeren op de fiets ons passeerden ze keurig achter elkaar gingen rijden en ons met ruime afstand voorbij fietsten. In tegenstelling tot oudere stellen en wielrenners: zij bleven gewoon gezellig kletsend naast elkaar rijden en passeerden ons rakelings. Ergerlijk.
Boe!
Maar dat haalt het niet bij wat een neef van mij meemaakte. Elk ochtend om 8.00 uur maakt hij een wandeling juist om de drukte te mijden. Ineens reden er twee vrouwen hem fietsend voorbij. Degene die het dichtst bij hem fietste vond het nodig om -zonder de anderhalve meter in acht te nemen- keihard in zijn gezicht ‘boe’ te roepen. Ik ken mijn neef, hij is een rustig iemand, maar deze vrouw heeft hij scheldend nageroepen….”
Brigitte: “Wat een asociale vrouwen. Normaal gesproken al onfatsoenlijk om je zo te gedragen, maar in tijden van corona helemaal. Ik begrijp sommige mensen niet. Gelukkig houden de meesten zich aan de anderhalve meter richtlijn.”
“Ik mis mijn ouders”
“Het contact met familie begin ik onderhand ook te missen. Met een van mijn zussen sprak ik in het park af op een heel lange bank, ieder aan een uiteinde. Ik bel mijn ouders die aan de andere kant van het land wonen wat vaker, heb ze een kaartje gestuurd en een tijdschrift (voor mijn moeder) en een puzzelboekje (voor mijn vader) in een enveloppe gedaan en met postzegels erop richting Twente gezonden. Om te laten weten dat ik aan ze denk en om ze wat afleiding te geven. Ze ontvangen geen bezoek, alleen de zus van mijn moeder die boodschappen doet, en dan nog alleen in de tuin. Voor het paasweekend heb ik een online meeting met de hele familie georganiseerd.”
Koop bij lokale ondernemers
Marlies: “Wat een goed idee zo’n online ontmoeting. Ik Facetime zo nu en dan met mijn kinderen en kleinkinderen. En we bellen veel. Er is één ding dat ik meer ben gaan doen tijdens deze crisis: kopen bij lokale ondernemers. Eigenlijk kwam dat door een gesprekje dat ik had met de eigenares van Chocola Belga hier, zij vertelde dat ze nog maar 30% van de omzet haalde. ‘Mevrouw, ik ben dankbaar dat u nog komt’, zei ze. De poelier van De Wildcentrale waar ik even later langs ging, vertelde dat het twee weken voor Pasen storm liep maar in de week voor Palmpasen was het erg rustig. Hij verwachtte voor Pasen wel wat meer klanten. ‘Maar de klanten uit de horeca waaraan ik wild lever, mis ik zeer…’, zei hij somber. Sinds die verhalen ga ik naar de bakker, groenteboer en slager in de buurt in plaats van naar Appie en de Lidl. Duurder maar ook veiliger in het kader van de anderhalve meter samenleving, door het geringe aantal klanten in die winkels.”
Brigitte: “Ondernemers hebben het moeilijk. Een vriendin heeft een modezaak, de omzet is dramatisch gedaald. Een andere vriendin is tandarts, de praktijk is al vier weken dicht. Over mijn dochter en zoon heb ik eerder al geschreven, en zo zijn er zoveel. Ik doe net als jij, koop bij lokale ondernemers en bij speciaalzaken. Bij de gezondheidswinkel kocht ik een grote bus magnesiumzout voor een overheerlijk voetenbad. Een aanrader. Je moet jezelf een beetje verwennen in deze rare tijd.”
Dit is het vierde deel van het dagboek van Brigitte Leferink en Marlies Mielekamp. Eerder verschenen:
Recente reacties