Op zijn 12de priester, op zijn 42ste getrouwd en vader, op zijn 95ste uit de kast…
Marlies Mielekamp kwam bij Piet Kuiper (1928) op bezoek voor een ander onderwerp maar viel al pratende van het ene na het andere verhaal uit het rijk geschakeerde leven van de voormalige kloosterling, die pas hoogbejaard ontdekte wat seks voor hem betekende. En dat hij het fijner vond met een man…
Een droom om broeder te worden
Het ging met Piet Kuiper (97) net zoals met veel jongens uit grote, katholieke gezinnen: hij koos ervoor naar het seminarie te gaan om priester te worden. Hij was 12 jaar in 1940 toen hij daar het kleinseminarie, een gymnasiumopleiding, startte. In de oorlog kwamen de seminaristen bij toeval in een broederklooster terecht en Piet ontdekte daar het werken met zijn handen.
Terug op het gymnasium kreeg hij in 1946 een krachtige droom dat broeder worden misschien meer bij hem paste. Vooral omdat hij ‘meer een actieveling dan een prediker’ was. “Ik deelde die droom met mijn biechtvader en die adviseerde me drie maanden te wachten en erover na te denken. Toen ik er nog steeds hetzelfde over dacht, zei hij: “dan moet het je roeping zijn.” En ik verhuisde naar een klooster van de Broeders van Liefde,” vertelt Piet.
Kweekschool en ontwikkelingswerk
Die broederorde werkt vanouds in de psychiatrie en het onderwijs en na zijn geloften in 1948 werd Piet dan ook naar de kweekschool gestuurd. “Die studie ging me makkelijk af en naast school ging ik de overste helpen met allerlei bouwprojecten in de villa waar we woonden. Het bleek dat ik erg handig was en ik bouwde daar bijvoorbeeld een dakkapel af.”
Na de kweekschool ging Piet op een school werken en was daarnaast groepsleider op een internaat.
Broeders in Zuid-Afrika gingen mee in rassenscheiding
Begin jaren ’60 besefte Piet dat hij moest gaan werken in een land waar mensen geen mogelijkheid hebben onderwijs te volgen. In 1963 werd hij als missionaris uitgezonden naar Zuid Afrika. “Dat was teleurstellend,” vertelt Piet Kuiper. “Want ik wilde graag onderwijs aan zwarten geven, maar kwam terecht op een internaat met blanke jongens. Na 2 jaar wist ik: een internaat voor zwarten komt hier niet van de grond. De broeders daar waren helemaal omgeturnd in de rassenscheiding en voelden er niets voor een stichting voor zwarte jeugd te beginnen.”
Te weinig ruimte voor Piet Kuiper in klooster
Eigenlijk had hij toen al moeten besluiten als broeder uit te treden, beseft Piet achteraf. Maar hij hield het er nog 5 jaar vol. Terug in Nederland zag Piet Kuiper dat het in de kloosters ‘vrijheid blijheid’ was. Hij zag weinig verschil tussen broeders en leken. Even overwoog hij nog naar Papoea Nieuw-Guinea te gaan met een medebroeder die daar een technische school leidde. Piet: “Ik vroeg hem of hij de bisschop moest vragen als hij schroefjes nodig had. Toen hij bevestigend antwoordde, wist ik genoeg. Dat had ik in Zuid Afrika te vaak meegemaakt. Ik ben niet gegaan.”
In een gesprek met zijn overste besefte Piet dat die hem ondanks de vernieuwingen niet de ruimte kon geven die hij nodig had. In 1970 besloot hij dan ook uit te treden.
Getrouwd en een zoon
Na zijn hele leven met kinderen te hebben gewerkt, wist Piet na zijn uittreding dat hij dolgraag eigen kinderen zou willen krijgen. Op zijn 42e was het niet zo gemakkelijk een vrouw te vinden die dat ook wilde. “Ik heb toen een contactadvertentie gezet in De Volkskrant. Ik selecteerde 3 vrouwen uit de 40 brieven die ik kreeg met wie het uiteindelijk toch niet klikte. Bij toeval ontmoette ik mijn latere vrouw Trudy. Ik haalde een bevriend echtpaar uit Zuid Afrika op en die hadden de zus van de vrouw bij zich. Daar klikte het geweldig mee en ook zij wilde graag kinderen”, vertelt Piet.
Jammer genoeg vond zijn vrouw seks niet zo fijn. “Je kunt wel stellen dat ze aseksueel was. Maar met veel gepruts is het toch gelukt onze zoon te krijgen,” legt Piet uit. “Na de geboorte van ons kind hadden we geen seks meer. Ik kon mijn geaardheid dus niet ontdekken.”
Ontdekking van naturisme
Toen hun zoon 7 jaar was, waren ze op een ‘klerencamping’ in Frankrijk. “We maakten tijdens die vakantie een boottocht op een zijrivier van de Rhône en belandden op een naaktstrand. Zowel mijn vrouw als mij sprak dat erg aan. Dankzij vrienden die naturist waren, sloten we ons aan bij de naturistenvereniging en gingen we voortaan naar naturistencampings. In ons blootje rond lopen werd gewoon.”
Naast zijn werk verbouwde Piet intussen hun huis tot een paleisje. “Mijn bouwervaring uit het klooster kwam goed van pas. Zo maakte ik een aanbouw aan ons huis, bouwde een zwembad van 10×5 meter achterin onze grote tuin, bouwde een tweede garage, een kelder die ik als werkkamer gebruikte en een appartementje boven de garages,” vertelt hij trots.
Seks op therapeutische basis
Vijf jaar geleden werd Piets vrouw ziek. Nadat hij 3 jaar haar mantelzorger was, overleed ze. Piet: “Toen de huisarts daarna langskwam, uitte ik een noodkreet dat ik na al die jaren onthouding graag seks met iemand wilde. Zij bracht me in contact met een vereniging waar vrijwilligers seks op therapeutische basis met je hebben. Daar schreef ik me in en heb toen driemaal bezoek van een vrouw gehad. Er ging een wereld voor me open, want ik wist er totaal niets van. Die vrijwilligster besefte al snel dat ik meer zou hebben aan seks met een man.”
Piet had al zo’n vermoeden, want toen hij in 1980 een computer kocht, ging hij vaker op zoek naar sites met homoseks.”‘Na de dood van mijn vrouw ging ik alleen naar naturistenhotel Vera Playa Club bij Almeria. Ik was er eerder met mijn vrouw geweest. Maar in mijn eentje vond ik er niets aan.”
En toen kwam Theo
Piet besloot een advertentie in het naturistenblad te zetten, waarin hij een mannelijke partner zocht om samen met vakantie te gaan. “Uiteindelijk ontmoette ik Theo die 87 jaar was. En met hem heb ik nu een relatie. Hij komt hier de weekends en we gaan samen met vakantie. Ik ben dus op mijn 95e uit de kast gekomen! En heb sindsdien een relatie met een man…”
Meer lezen
Marlies Mielekamp treft op haar pad meer mensen met een bijzonder verhaal. Zoals Luc de Bont die positief in het leven blijft staan, ondanks zijn jongdementie. Arlène Denissen vertelde Marlies over de lange weg die ze aflegde om een financiële topvrouw te worden. En dan was er ook nog de zingende advocaat Wouter Ganzeboom.
Alle foto’s zijn afkomstig uit persoonlijke archief van Piet Kuiper.
