Raak opnieuw onder de indruk van het unieke muzikale talent van Paul McCartney, die na zijn succes met de Beatles ‘gewoon’ nog 10 jaar doorging met de popgroep Wings. Vanaf zondag verschijnt in de bioscoop de documentaire ‘One Hand Clapping’ bij het eerder verschenen muziekalbum. Als ode aan die tijd.

Halve eeuw oude opnamen

De ruim een uur durende documentaire One Hand Clapping heeft een korte introductie van Sir Paul zelf. ‘82 is-ie nu’, fluisteren we onder het kijken. Zijn stem is een beetje schor en dus is de volgende gedachte: ‘Zou hij nog -kunnen- zingen?’ Zeker niet meer zoals in de film die volgt.

Het zijn inmiddels een halve eeuw oude opnamen in de even beroemde studio Abbey Road. Ze zijn gebruikt in eerdere documentaires maar nooit als het geheel zoals hij vanaf 29 september in de bioscoop is te zien. De beelden tonen Paul McCartney op het hoogtepunt van de groep Wings die hij na het uiteenvallen van de Beatles samen met Denny Laine, beter bekend van de Moody Blues had opgericht. Denny is vorig jaar overleden, evenals Linda Eastman, de vrouw van Paul, die in 1998 aan borstkanker stierf.

De eerste popmuziek die ik hoorde

In tegenstelling tot manlief die regelmatig naar Youtube-filmpjes kijkt van rockgroepen uit zijn jeugd (Beach Boys, Supertramp, Pink Floyd, Ekseption), kijk ik zelden naar muziekfilms. Maar ja, Paul McCartney en de Beatles horen natuurlijk wel bij de eerste popmuziek die ik in mijn leven hoorde. Gedraaid door Joost de Draayer, moet ik daarbij vermelden. Net zoals de terugkerende vermaningen van mijn ouders: ‘Kan die muziek niet wat zachter!!!’

Hoewel mijn ouders en ik elkaar dan wel weer vonden in de titelsong van een van de toentertijd even beroemde James Bond-films; ‘Live and let die’, die ook in One Hand Clapping te horen is. Naast ‘Maybe I’m Amazed’ en natuurlijk ‘Band on the Run’.

Uniek muzikaal talent

De beelden van One Hand Clapping zijn wat korrelig en dat geeft een aparte dimensie aan de documentaire. Alsof je naar privé opnames aan het kijken bent. Het meeste indruk maakt het laatste stuk dat min of meer aan de eerdere opnames is vastgeplakt. Het zijn de zogenaamde ‘backyard sessions’ uit 1974, waarin Paul McCartney akoestisch gitaar speelt op een grasveldje buiten de studio en het ene nummer aan het andere breit. Een prachtige imitatie van Buddy Holly door een man met een uniek muzikaal talent.

Het plezier van muziek maken spat er in One Hand Clapping vanaf

Het maakt even jaloers op Denny Laine die in de film vertelt dat hij een Oud&Nieuw doorbracht bij de familie McCartney die met zijn allen muziek maakte. Het pure plezier en de mooie muziek van dat unieke fenomeen Paul McCartney spat ook in One Hand Clapping van de beelden af.

Het album (zowel op cd als op vinyl) is sinds juni uit. De nummers uit de documentaire die in 4K is geremastered zijn ook op Spotify te vinden.

Meer lezen over muziek

Plezier in muziek maken, daar draait het bij Meerdanvijftiger Kees Rooze ook om. Zo maakt hij onze lezers wegwijs in het vormen van een One Man Band. Voor ons keek hij ook naar de documentaire van een van die andere historische popgroepen: The Band. Stella Ruisch keek naar de dit jaar verschenen documentaire ‘The Stones and Brian Jones’, met eveneens uniek filmmateriaal.

Openingsfoto: Paul McCartney aan het spelen tijdens de ‘backyard sessions’. Foto: David Litchfield.