Wie de toekomstvisie van het Modint leest, duizelt het. De organisatie van ondernemers in de textiel- en tapijtbranche heeft het over smart textiel met nanotechnologie, duurzaamheid van textiele kunststof en het gebruik van 3Dprinttechnologie.

Textiele kunststof zijdezacht, ademend als katoen

Wie staat er bij stil dat de textielindustrie profiteert van de goedkope olie, omdat daardoor polymeren (bestanddeel van polyester kleding) goedkoper worden? Sinds de jaren dertig is er een opmars aan kunststoffen gaande die nog niet is geëindigd. De kunst is dat de stof tegenwoordig natuurlijk aanvoelt, zijde zacht of ademend als katoen.

Trevira en ik denk aan mijn moeder in haar bloemetjesjurk

Nylon was een van de eerste, polyester- en viscosegarens zijn één van de meest gebruikte, zoals trevira en terlenka. Als ik aan mijn moeder denk, zie ik onmiddellijk haar trevira bloemetjesjurk en permanentje voor mij. Trevira is de Duitse tegenhanger van terlenka uit de Eerste Nederlandse Kunstzijdefabriek Arnhem, overigens gevestigd in Ede. Inmiddels beter bekend als ruïne aan de spoorlijn naar Arnhem. In mijn herinnering waren mijn vaders broeken juist van dat kreukloze terlenka.

Nieuwe textiele kunststof hoefde je niet te strijken!

Mijn moeder kreeg nog automatisch ontslag toen ze ging trouwen. Dat was gewoon in de jaren vijftig en zestig. Veel gelukkiger werd ze daar niet van. Zij mopperde regelmatig over het huishouden. Maandag was wasdag. Zij kookte de was in een grote ketel op het gasfornuis. Vrouwen waren de bodybuilders van toen. Zo’n ketel was loeizwaar. Na het wassen deed ze alles in de centrifuge, die al wel bestond. Dan deed ze de was door de wringer die erop gemonteerd was. De was droogde aan het balkon. Bij regen en kou in de winter over rekjes voor de kachel. En dan strijken…Nu gooien we alles in de wasmachine en droger. Wat een verbetering waren toen die nieuwerwetse stoffen! Ze waren licht en….ze hoefden niet gestreken!

Nieuwe Trevira: kleurecht en kreukvrij

De Telegraaf meldde op 25 maart 1969 de nieuwe stof trevira als kleurecht en kreukvrij met een beschrijving van een complete voorjaar- en zomercollectie. Een jaar daarvoor verzuchtte een journalist in De Waarheid dat mensen de vele nieuwe stoffen onder allerlei namen mensen moeilijk uit elkaar konden houden. Ze kenden de verschillen niet tussen alle merknamen zoals trevira en terlenka.

Jarretels en nylonkousen

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen eerst de nylonkousen. Die waren sterker, lichter en goedkoper dan de zijden kousen. Eenmaal geladderd moest je nieuwe kopen. De panty bestond nog niet. Nylonkousen bevestigde je met knopen aan een jarretel, een gordel rond de heupen. Als  twaalfjarige werd ik ‘verblijd’ met jarretels en kousen voor de zondag. Wat had ik een bloedhekel aan die jarretels. Het zat voor geen meter en het vrouwzijn sprak me toen niet aan!

Tot mijn verbazing bestaat trevira nog steeds

Kunstzijde…een veel mooiere naam dan het trevira, dat mij doet denken aan zwetende oksels. Nylon verving de schaarse zijde in parachutes tijdens de oorlog, uitgevonden door het chemieconcern DuPont in Amerika. Trevira werd ook als kunstzijde voor parachutes gemaakt in Duitsland door IG Farben. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat trevira nog steeds bestaat. In webwinkels voor stoffen kun je een keur aan trevira-stoffen vinden. Na trevira en terlenka is de markt aan kunststoffen enorm gegroeid.

Een jurk van de vijand

Ik denk niet dat mijn moeder erbij stilstond dat Duitsland in de jaren vijftig, kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog, de leverancier  was van jurken waarin de generatie van mijn moeder rond liep. Het kon dus gebeuren dat mijn moeder een verhaal vertelde over die ‘rotmoffen’, gekleed in haar lievelings-treviraatje. De stof uit het land van de voormalige vijand.