Er werd  massaal meegeleefd en gerouwd om tv-journalist Peter R. de Vries. En op het gezicht van wielrenster Annemiek van Vleuten tekende zich in 5 minuten tijd vreugde én teleurstelling op de Olympische Spelen af. Sinds ik het boek van Ad Vingerhoets ter hand genomen heb, vallen de emoties in de samenleving me extra op. In ‘De emotionele mens’ laat de emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Tilburg werkelijk alle gemoedsgesteldheden van de mens de revue passeren.

Huilprofessor

Ad Vingerhoets vestigde zijn roem door zich te specialiseren in de sociale functie van tranen. Op de achterflap wordt hij zelf ’s werelds eerste huilprofessor genoemd. In het boek ‘De emotionele mens’ toont de hoogleraar zich ook deskundig op het gebied  van de vele andere emoties die de mens kent. In heldere taal behandelt hij ze allemaal. Ook gemoedgesteldheden als empathie en depressies, die Ad Vingerhoets officieel niet tot emoties rekent. Al kunnen ze er wel uit voortvloeien.

Emeritus hoogleraar Ad Vingerhoets legt in dit Youtube-filmpje de achtergronden uit van zijn boek.

Emoties niet alleen iets voor softies

“Mensen zijn sociale wezens. Om je in een groep staande te houden, is het belangrijk dat je je eigen emoties en die van een ander begrijpt,” staat er in het voorwoord van ‘De emotionele mens’. Ad Vingerhoets spreekt de wens uit, dat we aan de hand van zijn boek meer inzicht krijgen in onze emoties. Vooral het hoofdstuk over empathie, de gave om je in te leven in een ander, zal bij lezers (h)erkenning oogsten. Ad Vingerhoets rept van leidinggevenden die zichzelf empathisch vinden, maar terwijl ze zogenaamd luisteren naar hun werknemers hun telefoon checken. Toch is empathie van levensbelang om betrokkenheid bij de organisatie te bereiken.

Vaak worden emoties beschouwd als iets voor softies. Maar Ad Vingerhoets toont aan, dat het zinnig is te weten welke situaties emoties zullen oproepen. En welk gedrag die reacties tot gevolg hebben. Al lezende raak ik onder de indruk hoe het onderzoek daarnaar zich heeft ontwikkeld. De neurologische kennis en techniek is zo gevorderd dat wetenschappers steeds beter in staat zijn emoties als angst in kaart te brengen. Leuk om te lezen dat de evolutie mensen heeft geleerd slangen en spinnen op kaarten eerder te ontdekken dan libellen.

Boosheid kan positief zijn

Nog leuker is om te lezen dat emoties die in het verdomhoekje van onze samenleving staan, zoals schuld en schaamte, boosheid en walging ook iets positiefs kunnen opleveren. Namelijk een gedragsverandering. Wie zich schuldig voelt over iets, zal er alles aan doen dat in de toekomst te vermijden.

Paracetamol tegen heimwee

Mensen die last hebben van heimwee als ze met vakantie gaan, kunnen baat hebben bij het slikken van een paracetamol. Onderzoekers hebben namelijk ontdekt dat in onze hersenen psychische pijn dicht bij fysieke pijn ligt. Ad Vingerhoets vertelt dat hij met die kennis ooit een vrouw adviseerde haar man, die telkens na 3 dagen op vakantie zo sterk  naar huis verlangde tot ziekmakends aan toe, een paracetamol te laten slikken. En  warempel: het hielp!

Het boek van Ad Vingerhoets wordt uitgegeven door Ambo/Anthos, €21,99

Laten we hopen dat iedereen ‘De emotionele mens’ gaat lezen!

En zo staan er onnoemelijk veel weetjes en wetenswaardigheden in ‘De emotionele mens’. Voor wie geïnteresseerd is in de drijfveren van zichzelf en anderen aan te bevelen leeskost. Zelf ga ik mijn tennismaatje bij de komende clubkampioenschappen zover proberen te krijgen dat hij, net als ik, gelooft in de  overwinning. Wie hoopt (mits wel met enige kans op verwezenlijking), lees ik net bij Ad Vingerhoets, maakt daadwerkelijk meer kans op het bereiken van zijn doel dan wie vantevoren zijn kansen niet groot acht. Nu maar hópen dat iedereen ‘De emotionele mens’ gaat lezen…

Meer lezen

Er valt nog veel over de mens te leren. Dat constateert Marlies Mielekamp in haar artikel over het effect van krachttraining voor ouderen. Onze hersenen hebben zelfs al baat bij een gewoon ommetje, bepleit prof.dr. Erik Scherder. Gepensioneerd hoogleraar ethiek Frits de Lange maakte als oudere in opleiding een zoektocht naar de wijsheid op latere leeftijd in ‘Eindelijk volwassen’ En moet alles wat kan, vroeg Barbara Ehrenreich zich in het artikel van Karin de Lange af.

Openingsfoto: Tengyart/Unsplash