Over zaag van mijn vader en hamertje van opa

Irritante reclame bouwmarkt roept herinnering op

De reclame van één van de grote bouwmarktketens ergert Kees Rooze elke keer als hij ‘m ziet. De reclame laat een stoere vent zien, die belachelijk verliefd is op zijn zaag en er zelfs mee trouwt…. van je ai, ai, jippie, jee. Een klacht van een gelijkgestemde consument op Klachtenkompas.nl van de Consumentenbond in juni werd beantwoord door de bouwmarkt met o.a. als argument: “Dat goed gereedschap van generatie  op gereedschap wordt doorgegeven. Dit is een soort eerbetoon (-).” Laat die vermaledijde reclame nu inderdaad bij Kees Rooze de herinnering oproepen aan de zaag van zijn vader!

Hoe hij het zaagsel wegblies

In de schuur heb ik de zaag van mijn vader hangen en menig keer heb ik hem ermee zien werken. De laatste keer was toen er een zolderkamer gemaakt moest worden. Met bewondering stond ik te kijken naar de rechte zaagsnede maar wat mij het meest opviel was de sierlijke greep van de zaag. Alleen om die reden zal ik de zaag nooit wegdoen. In mijn verbeelding zie ik weer mijn vader de zaagbeweging maken en keer op keer blies hij het zaagsel weg om de afgetekende lijn zichtbaar te houden. Gedurende zijn leven heeft hij menig constructief werk met deze zaag verricht, want van een elektrische zaag of decoupeer zaag was vroeger geen sprake. Deze week heb ik zijn zaag weer ter hand genomen en de herinnering blijft.

Het antieke hamertje van opa

Net als de zaag heb ik gisteren het antieke hamertje van mijn opa gepakt. Mijn opa was een Belgische vluchteling in de Eerste Wereldoorlog. Zover ik weet is hij uit Antwerpen naar Zeeland gevlucht om daar de rest van zijn leven te blijven. Hij wist veel van elektriciteit en machines en was bepaald niet onhandig.

Volgens de verhalen zou hij een blauwe maandag medicijnen in Leuven gestudeerd hebben. Maar ik kende hem toch meer als een handige opa, die ‘s ochtends met zijn ontbijt warme pap at waarvan ik gruwelde. Vervolgens stapte hij op de fiets naar de boerderijen om voor de boeren te klussen  en als de boeren niets voor hem te doen hadden, was er wel iets waar hij de boerinnen mee kon helpen. Hij was niet in bezit van een auto terwijl hij wel in België auto reed. Waarschijnlijk was hij niet in het bezit van een Nederlands rijbewijs. Met trots liet hij dan ook een krantenfoto zien dat hij met speciale toestemming in een antieke ‘Spyker’ reed, waarin hij lang geleden ook in België had gereden. In België hoefde  je vroeger niet in het bezit van een geldig rijbewijs te zijn.

Glimmende koplamp

Het antieke hamertje herinner ik mij gezien te hebben toen opa een nieuwe planken vloer in de huiskamer aan het maken was. Ik herinner mij zijn, in mijn ogen, grote zwarte fiets in het schuurtje van het huis. Hij was trots op zijn zwarte stalen ros met de grote glimmende koplamp met dim- en groot licht. Hij fietste ook als de dagen kort waren en de wegen door het boerenlandschap aardedonker waren.

Mijn grootvader moet een goede conditie gehad hebben, want niet zelden moest hij ruim veertig kilometer op een dag afleggen om zijn brood te verdienen. Hij is tot op hoge leeftijd blijven fietsen. Het leuke is dat ik zijn grote ’Philips’ koplamp later op mijn eigen fiets gemonteerd heb. Mijn vrienden waren maar wat jaloers. Ik heb de koplamp altijd nog bewaard net als het hamertje. 

Toch bijzonder, dat een reclamefilmpje waaraan ik mij erger, wel leuke herinneringen naar boven brengt.

Niet alleen gereedschap roept bij Kees Rooze herinneringen op. Zo schreef hij eerder al heel herkenbaar over oude auto’s, diepte hij bij onlangs bij het afgelasten van Sail ook mooie momenten op. Sowieso geniet Kees van oude auto’s en van fotografie.